รักวุ่นวายเจ้าชายต่างแดน

“ก่อนมาประเทศไทย”

ด้านแดเนียล องครักษ์คนสนิทของเจ้าชาย อาร์เดล หลังจากหลอกให้พวกคนร้ายไปทางอื่นแล้ว รีบย้อนกลับมาดูเจ้าชาย

“เจ้าชายพระองค์ทรงหายไปไหนกันนะ” แดเนียลกวาดสายตามองไปรอบๆ

“หรือจะมีคนช่วยเจ้าชายไปแล้วนะ” เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเจ้าชาย

ตื๊ด~ “ท่านกำลังเข้าสู่บริการ” แดเนียลกดตัดสายทิ้ง

“ปิดเครื่อง หรือว่าแบตอาจจะหมดก็ได้” แดเนียลเริ่มกังวล กลัวเกิดเรื่องกับเจ้าชาย เขาไม่น่าใจอ่อนยอมทำตามเจ้าชายเลย

~~ก่อนมาประเทศไทย~~

“ไม่ได้ ลูกต้องรับตำแหน่งรัชทายาท เพื่อปกครองประเทศ” คิงส์ลูติน ดีแลนด์ ที่ 3 ประกาศกร้าว

“แต่ว่าท่านพ่อยังหนุ่มอยู่เลย ไม่ต้องรีบแต่งตั้งลูกหลอก” เจ้าชายอาร์เดล ดีแลนด์ แสดงเหตุผล

“แกจะทำตัวเสเพลอยู่แบบนี้เหรอ วันๆ เอาแต่เที่ยว หาสาระอะไรไม่ได้ ไม่สนใจบ้านเมือง” คิงส์โมโหความไม่เอาไหนของลูกชาย

“ก็ลูกเสเพลขนาดนี้ แล้วท่านพ่อจะมาตั้งลูกเป็นองค์รัชทายาททำไมกัน” เจ้าชายอาร์เดลเถียงคิงส์ลูติน

“แกๆ นี่มัน..” คิงส์โมโหมาก คว้าแจกันที่วางอยู่ใกล้มือ ยกขึ้นจะขว้างใส่เจ้าชาย

“ท่านพี่ใจเย็นก่อนเพคะ” ควีนคาเมเลียจับมือไว้คิงส์ให้ใจเย็นลง

ควีนคาเมเรียมองหน้าบุตรชาย เพื่อบอกให้เขาออกไปก่อน เจ้าชายรีบเดินออกมาทันที

“น้องหญิงลองดูเจ้าอาร์เดลมันสิ มันน่าโมโหจริงๆ” คิงส์ลูติน ผู้ที่ได้รับฉายาว่าเป็นคนเด็ดขาด ไม่ฟังใคร ยิ่งเวลาโกรธ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เพราะกลัวโดนลูกหลง คงมีแต่ควีนคาเมเรียคนเดียวที่คิงส์เชื่อฟัง และทำให้คิงส์ใจเย็นลงได้

“เดี๋ยวน้องจะคุยกับลูกเองนะเพคะ”

“น้องหญิงก็รู้ว่าตอนนี้ กำลังเกิดอะไรขึ้น กลุ่มกบฏมันเริ่มแผนการณ์แล้ว หากพี่เป็นอะไรไป แล้วไม่ได้แต่งตั้งองค์รัชทายาทไว้ ประเทศเราได้โกลาหลแน่ๆ” แต่มีอีกเรื่องที่คิงส์ไม่ได้บอกควีนคือ เขาได้รับรายงานที่เชื่อถือได้ว่า น้องชายต่างแม่ของคิงส์เอง ต้องการให้ลูกชายตัวเองได้ครองราชย์ และต้องการกำจัดเจ้าชายอาร์เดล ลูกชายเพียงคนเดียวของตน ตอนนี้มีทั้งศึกภายในและภายนอก

“เพคะท่านพี่ หญิงเข้าใจท่านพี่ แต่ให้เวลาเจ้าชายอีกหน่อยนะเพคะ” ควีนกำลังประนี ประนอม ไม่อยากให้พ่อลูกต้องทะเลาะกัน

“เจ้าชายอายุ 27 ชันษาแล้ว แต่ยังไม่สนใจกิจบ้านเมืองเลย หากพี่เป็นอะไรไปจริงๆ ใครจะช่วยสนับสนุนเขาให้ขึ้นครองราชย์กัน ถ้าพี่ไม่หาทางแต่งตั้งเขาไว้ก่อน” คิงส์หนักใจเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

“ท่านพี่เลิกพูดเรื่องความตายกับหญิงสักทีนะเพคะ หญิงไม่อยากฟังแล้ว” ควีนเข้าใจดี ว่าที่คิงส์ทำก็เพื่ออนาคตของเจ้าชายอาร์เดล แต่การที่คิงส์พูดแต่เรื่องความตาย ควีนไม่ชอบฟังจริงๆ

“ได้ๆ ต่อไปพี่ไม่พูดแล้ว” คิงส์รีบง้อควีนทันที

“ท่านพี่รับปากแล้วนะ ส่วนเรื่องเจ้าชาย เดี๋ยวหญิงไปคุยเองเพคะ” ควีนรู้จักนิสัยเจ้าชายดี

“พี่ฝากน้องหญิงด้วยนะ” คิงส์โอบไหล่ควีนให้มาซบอกพระองค์ แม้ทั้งสองพระองค์จะอยู่ด้วยกันมาเกือบ 30 ปี แล้ว แต่คิงส์ยังแสดงความรักต่อควีนเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

คิงส์ลูติน ดีแลนด์ที่ 3 ได้ชื่อว่า รักเดียวใจเดียวที่สุด ในบรรดาคิงส์องค์ก่อนๆ ที่มีภรรยาที่สอง ที่สาม กันทุกคน แต่คิงส์ลูติน ดีแลนด์ ที่ 3 กลับไม่เคยมีผู้หญิงคนอื่นให้ควีนต้องเสียพระทัยเลยสักครั้ง ทรงรักและทะนุถนอมควีนคาเมเรียเป็นที่สุด

“ยังมีอีกเรื่องที่พี่เป็นห่วง”

“เรื่องการอภิเษกของเจ้าชายใช่ไหมเพคะ”

“ใช่แล้ว เจ้าชายถึงวัยสมควรอภิเษกได้แล้ว”

“แต่ลูกเรา ไม่พึงพอใจสตรีคนไหนเลย” เรื่องนี้เอง ควีนก็หนักใจไม่น้อย

“ที่ผ่านมา ที่พี่ไม่บังคับเจ้าชายให้เด็ดขาด เพราะพี่อยากให้เจ้าชายได้อยู่กับคนที่เจ้าชายพึงพอใจ แต่นี่ชันษาก็ไม่น้อยแล้ว เจ้าชายก็ยังไม่พึงพอใจสตรีคนไหนเลยสักคน” คิงส์อยากให้ลูกชายอยู่กับหญิงที่รักเหมือนพระองค์

“หญิงจะคัดเลือกสตรีที่เพรียบพร้อมมาแนะนำเจ้าชายเพคะ”

“ดีๆ แต่ถ้าภายในปีนี้ เจ้าชายยังไม่มีสตรีที่พึงพอใจอีก พี่คงต้องบังคับอย่างเด็ดขาดแล้ว” คิงส์พยายามให้โอกาสเจ้าชาย แต่บางเรื่องก็ต้องรีบทำ

“เพคะ” ควีนเห็นด้วย เจ้าชายสมควรต้องมีพระชายาได้แล้ว

หลังจากแยกจากคิงส์ลูติน ควีนตรงมาหาเจ้าชายทันที

“อาร์เดล” ควีนคาเมเรียเดินเข้ามาในห้องบรรทมของเจ้าชายอาร์เดล

“เสด็จแม่”

“เจ้าชายรู้ใช่ไหม ว่าแม่จะมาพูดเรื่องอะไรกับลูก”

“ลูกทราบครับ เสด็จแม่”

“แล้วลูกบอกเหตุผลแม่ได้ไหม ทำไมถึงปฏิเสธเสด็จพ่อ”

“ลูกไม่อยากเป็นกษัตริย์”

“ลูกคือสายเลือดคนเดียวของเสด็จพ่อ มันคือหน้าที่ที่ติดตัวลูกมาตั้งแต่เกิด ลูกไม่สามารถปฏิเสธได้”

“ลูกเข้าใจดี ลูกจึงอยากขอเวลาอีกหน่อย ก่อนที่ลูกจะหมดอิสรภาพ”

“ท่านพ่อยังไม่ได้ให้ลูกขึ้นครองราชย์ตอนนี้ แค่แต่งตั้งลูกเป็นองค์รัชทายาทไว้ก่อน”

“แต่ถ้าลูกรับตำแหน่งองค์รัชทายาท ลูกก็ต้องมีพระชายา”

ตามกฎมณเทียรบาล องค์รัชทายาทที่อายุ 20 ปีบริบูรณ์ จะต้องมีพระชายา และเตรียมมีบุตร เพื่อสร้างความมั่นคงให้ตำแหน่งองค์รัชทายาท

“ลูกอายุขนาดนี้แล้ว ควรมีพระชายาไว้ข้างกายได้แล้ว ลูกมีคนในใจหรือยัง”

“ลูกยังไม่ถูกใจใคร”

“แม่แนะนำให้ดีไหม”

“เรื่องพระชายา ลูกจัดการเองได้” เขาไม่ชอบการคลุมถุงชน

“เรื่องนี้ แม่คงยอมไม่ได้” ควีนคาเมเรียเสียงเข้มขึ้น ที่ผ่านมาเธอคงให้ท้ายเจ้าชายมากเกินไป จนเจ้าชายกลายเป็นคนเอาแต่ใจ ไม่มีความรับผิดชอบเช่นนี้

“แม่ให้โอกาสลูกหาเองมานานแล้ว ในเมื่อลูกยังทำนิ่งเฉย แม่จะช่วยหาให้เจ้าชายเอง เจ้าชายเตรียมตัวไว้ด้วย”

“เสด็จแม่” เจ้าชายทำเสียงออดอ้อน เหมือนทุกครั้ง

“ครั้งนี้ แม่จะไม่ใจอ่อน เสด็จพ่อมีเรื่องให้กลุ้มพระทัยมากพอแล้ว ลูกอย่าสร้างปัญหาให้เสด็จพ่ออีก เข้าใจไหม” ควีนดุเจ้าชาย ก่อนเดินออกไปจากห้องบรรทม

เจ้าชายหัวเสีย ตอนนี้แม้กระทั่งเสด็จแม่ ยังไม่ช่วยเขา เขาจะหนี เขาไม่อยากถูกคลุมถุงชน บังคับให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ตอนนี้เขาเปิดไอแพด ดูประเทศต่างๆ เขาคงต้องหาที่หลบสักพัก ก่อนที่เสด็จแม่จะหาคู่มาให้เขา

“ที่นี่แล้วกัน” เจ้าชายดูสถานที่ต่างๆ อาหารการกิน รู้สึกชื่นชอบเป็นอย่างมาก

“แดเนียลขึ้นมาหาเราที่ห้องหน่อย” เจ้าชายโทรเรียกบอดี้การ์ดคนสนิท

“ครับ เจ้าชาย”

ก๊อกๆ “กระหม่อมแดเนียลครับ”

“เข้ามาได้”

“ครับ เจ้าชาย”

“เจ้าชายมีอะไรจะสั่งหรือครับ” แดเนียถามขึ้น

“นั่งก่อนสิ” เจ้าชายชี้ไปที่เก้าอี้ข้างๆ เขา

แดเนียลโค้งคำนับ 1 ที ก่อนนั่งลง

“นายดูประเทศนี้สิ สวยดีนะว่ามั้ย”

“ไม่ได้เด็ดขาดครับ” แค่ประโยคเดียวของเจ้าชาย เขารู้ได้ทันทีว่าเจ้าชายจะทำอะไร

“ทำไมไม่ได้”

“คิงส์ลูตินฆ่ากระหม่อมแน่ๆ”

“นายจะให้เราไปคนเดียว หรือนายจะไปด้วย เลือกมา!”

“กระหม่อมไม่เลือกทั้งสองอย่างครับ”

“นายก็รู้จักเราดี ถึงนายไม่ช่วย เราก็จะหาทางหนีไปอยู่ดี”

“มันอันตรายมากนะครับ” แดเนียลเตือน

“เรากำลังถูกบังคับให้แต่งงาน แล้วขึ้นเป็นองค์รัชทายาท ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะมีอิสระ ได้ทำในสิ่งที่อยากทำไปในที่ที่อยากไป”

“ยังไงก็ไม่ได้ครับ มันเสี่ยงเกินไป”

“เราถึงให้ นายไปกับเราด้วย”

“กระหม่อมหัวขาดได้เลยนะครับ ถ้าคิงส์ลูตินทราบว่ากระหม่อมพาพระองค์หนีเที่ยว”

“เราสัญญากับนาย ว่าถ้านายช่วยเราครั้งนี้ กลับมาเราจะแต่งงาน และขึ้นเป็นองค์รัชทายาท” ที่เขารับปาก เพราะกลับมาคราวนี้ ยังไงเสด็จแม่คงหาพระชายา เตรียมไว้ให้แล้วแน่ๆ

“แต่ว่า..”

“ไม่ต้องแต่ นายไปเก็บของเอาเท่าที่จำเป็นพอ เราไม่ได้ไปนาน”

“…” แดเนียบหมดคำสิว่าว