บทที่ 2
2288 คำ
บทที่ 2
[2 ชม. ก่อนหน้า…]
@Club Friday night
“อืมม~” เสียงครางเล็กร้องดังขึ้นอย่างพอใจ แน่ล่ะ ผมมันจูบเก่งอย่าบอกใคร เรียวลิ้นผมเกี่ยวไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กอย่างนึกสนุก อะ! ผมเจ็บหัว จะไม่เจ็บได้ไง ผู้หญิงที่อยู่บนตักผมกำลังดึงผมของผมอย่างรุนแรง
“อืมม” เธอขยับช่วงล่างเข้าหาผมเป็นจังหวะผ่านซับในตัวบาง ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในมุมคลับแห่งหนึ่ง ผมเข้าคลับมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็ได้ผู้หญิงมานั่งด้วย เอ่อ…เธอชื่ออะไรนะ ผมลืม
“เราไปต่อกันที่อื่นดีไหมคะ” หลังจากที่ผมละริมฝีปากออก ใบหน้าสวยก็ยิ้มออกมาอย่างหยาดเยิ้มก่อนจะชวนผมไปต่อที่อื่น ผมว่า…ตรงนี้ก็ดีนะ ผมไม่ตอบอะไรก่อนจะประกบริมฝีปากเข้าหาเธออีกครั้ง วันนี้อย่างที่รู้ผมออกเวร ในรอบ 2 สัปดาห์ นานใช่ไหมล่ะ นานจนผมกำลังจะตายด้าน เรายังคงจูบกันอย่างนัวเนีย ผมว่าผมเข้าเวรนานไปนะ ทำไมผมมันไม่คึกเลยวะ ชัยย์น้อยของผมยังไม่ลุกขึ้นเลยอะ
เรานัวเนียกันอยู่ในมุมมืด ไม่คิดว่าจะมีใครมองเห็นหรือว่าสนใจ แต่ผมกลับรู้สึกว่ากำลังมีใครจ้องมาที่ผม มันเป็นจิตวิทยาน่ะ เวลามีคนมองนาน ๆ แล้วจะรู้สึก ผมลืมตาขึ้นหรี่ตาเล็กน้อย เพื่อมองไปที่เรดาร์ดวงนั้น แล้วก็พบกับ
พลั่ก!
ผมผลักผู้หญิงตรงหน้าออกอย่างแรง เธอสะดุ้งตกใจกับท่าทีของผม ผมว่าผมตกใจกว่า ผมเจอน้ำผึ้ง แต่เอ๊ะ! ผมจะตกใจทำไมกัน
“ไปต่อที่อื่นกันเถอะ” อยู่ ๆ ผมก็อยากเปลี่ยนที่ซะงั้น ผมยกเธอออกจากตัก ก่อนจะเดินนำหน้าไปห้องน้ำ ผมเดินอย่างไวเหมือนกำลังจะหนีเธอ เอ่อ ผมรู้สึกแปลก ๆ เหมือนผมกำลังจะหนีเธอมากกว่าเดินนำ
“พี่คะ พี่อยู่ห้องไหนอะคะ” ผมเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนจะปิดลง เธอเดินช้ากว่าผมมากพอสมควร ทำให้ไม่รู้ว่าผมเข้าห้องไหน จะว่ายังไงล่ะ วันนี้ไม่มีอารมณ์เลยไม่รู้เป็นอะไร
สักพักเสียงเธอก็เงียบไป สงสัยจะออกไปแล้วมั้ง ผมคิดได้อย่างนั้น จึงเดินเปิดประตูออกไป ผมว่าผมกลับไปนอนดีกว่า ท่าทางวันนี้น้องชัยย์น้อยคงไม่อยากสนุก ผมกำลังจะเดินออกจากคลับ แต่สายตามผมกลับมองหาใครบางคน เอ๊ะ เธอหายไปไหนแล้วนะหรือจะกลับแล้ว ผมอยู่ในห้องน้ำนานเกินไปเหรอเนี่ย น้ำผึ้งเธอมาคลับแบบนี้ด้วยเหรอ แปลกใจแฮะ
ผมเดินออกจากคลับไปที่โรงจอดรถ เซ็งจังวะ ผมอายุมากแล้วเหรอทำไมมันไม่มีความรู้สึกแล้ว ผมไม่น่าปล่อยให้ตัวเองทำงานหนักเกินไปเลย หรือว่าชัยย์น้อยของผมจะตายด้านแล้วจริง ๆ ไม่นะ ผมส่ายหน้าอย่างนึกขำตัวเอง
ผมขับรถออกไปจากคลับ อื้มม จู่ ๆ ฝนก็ตก มันเหมือนกำลังจะร้องไห้ให้กับความตายด้านของผมหรือเปล่า ละผมก็ส่ายหัวออกมาอีกครั้ง ไม่หรอก ไม่จริง บางทีชัยย์น้อยอาจจะกำลังรอใครสักคน
“เอ๊ะ??” นั่นมันน้ำผึ้งนี่หน่า ผมมองไปที่ร่างบาง สูงโปร่ง หุ่นอย่างกับนางแบบ ชุดเดรสรัดรูปทำให้ผมเห็นสัดส่วนของเธออย่างชัดเจน เธอกำลังรอรถกลับบ้านหรอกเหรอ แต่มันดูเปลี่ยวจังเลย จู่ ๆ ผมก็ตีไฟเลี้ยวเพื่อกลับรถไปทางเดิม ผมว่าผมไปส่งเธอดีกว่า
แต่ทันทีที่ผมกลับรถเข้าไปใกล้เธออีกครั้งกลับพบว่า เธอไม่ได้อยู่คนเดียว!! เธอกำลังเดินถอยหลังเหมือนกำลังถูกต้อนจากกลุ่มผู้ชาย 4 คน พวกมันดูเถื่อนจังวะ ผมเหยียบคันเร่งเพิ่มขึ้น ไม่ถึงนาทีผมก็ถึงตำแหน่งที่เธออยู่ ตอนนี้ฝนหยุดตกแล้ว เหมือนมันกำลังดีใจที่ได้เจออะไรบางอย่าง
“เอี๊ยดด!!~~”
เสียงเบรกรถของผมดังขึ้นอย่างแรง พวกมันหันหน้ามาทางรถของผมน้ำผึ้งก็เช่นกัน ดวงตาของเธอเบิกกว้าง ผมเปิดประตูก้าวขาออกจากรถ
“พวกมึงคิดจะทำอะไรวะ!!” ผมตวาดดังลั่น เหมือนกับพวกพระเอกที่เขาชอบทำกันพวกมันมีท่าทีตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มเดินเข้ามาใกล้ผม
“หมอ…” น้ำผึ้งเอ่ยเรียกผม เธอไม่รู้ชื่อผมหรอกเหรอ ผมว่าถ้าคนใน รพ. ไม่รู้จักผมนี่มันแปลก ๆ แล้วนะ
“มึงเป็นใครวะ!! อยากตายหรือไง” พวกมันตวาดดังลั่นเช่นกัน ผมไม่ปล่อยให้มันสงสัยนาน ผมเอื้อมหมัดขึ้นก่อนที่จะ
ผัวะ!! พลั่ก!! ตุบ!!
ถ้าหากคุณคิดว่าเสียงเมื่อกี้เป็นเสียงผมชกไอ้หน้าเหี้ยนั้น แสดงว่าคุณคิดผิด!! ผมโดนมันชกเข้าเต็ม ๆ หน้า ก่อนจะล้มลงอย่างแรง เจ็บชะมัด มันกำลังจะขึ้นคร่อมผม แต่แล้ว
พลั่ก!! ตุบ!!
น้ำผึ้งกระโดดถีบสีข้างของมันก่อนจะล้มลง เอิ่ม… O.0 ผมยันตัวเองขึ้นยืน เธอยืนอยู่ด้านหน้าผมเหมือนกำลังตั้งการ์ดปกป้องผมอยู่ เอ่อ…มันควรจะสลับกันหรือเปล่านะ
“อยากลองดีหรือไงจ๊ะ คนสวย” พวกมันทั้งสี่ เดินกรูเข้ามาหาเธออย่างเหี้ยมโหด ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก~
“พวกมึงสิ หึ” เธอแค่นหัวเราะก่อนที่จะ
ผัวะ!! ตุบ!
เธอชกเข้าใบหน้าของไอ้คนหนึ่งอย่างจัง ก่อนมันจะล้มไปนอนสลบเหมือด ส่วนผม
0•0!! ยืนอึ้งตาค้าง
แต่ก่อนที่อีกคนจะเข้ามาทำร้ายเธอ เธอเอี้ยวตัวหลบก่อนจะยกวาดขาขึ้นเตะก้านคอไป เธอเป็นคนตัวสูง และยิ่งใส่ส้นสูงไปด้วย เธอเตะเข้าก้านคอของมันอย่างแรงจน
พลั่ก!!
หัวของมันสั่นคลอนก่อนที่จะ
ตุ้บ!!
สลบไปอีกราย ส่วนผมเหมือนเดิม
0.0!!
0.0!!!
0.0!!!
พร้อมกับพวกอันธพาลอีกสองคนที่ยืนตาค้าง ก่อนที่พวกมันจะได้สติแล้วรีบลากเพื่อนมันวิ่งหนีหายไปอย่างรวดเร็ว
แปะ!! ผมยกมือขึ้นสัมผัสหน้าผากตัวเอง เธอดีดนิ้วใส่หน้าผากผม ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร
“จะยืนอึ้งอีกนานไหม” เธอเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน
“คุณ… อะ” ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรออกไป มือบางยื่นออกมาสัมผัสที่มุมปากผม ก่อนจะเช็ดเลือดออก ผมปากแตกเลยหรอกเหรอ แหะ อายจัง ผมเอื้อมมือมาที่ท้ายทอย ก่อนลูบมันขึ้นลงอย่างเขินอาย
“หึ” เธอกระตุกยิ้มที่มุมปาก เธอแม่งโคตรเท่เลยว่ะ
“ให้ผมไปส่งไหม” ผมเอ่ยออกมาหลังจากที่เงียบไปสักพัก เธอไม่ตอบอะไรก่อนจะยักไหล่เหมือนจะบอกว่า ก็ได้ เธอเดินไปเปิดประตูรถก่อนจะขึ้นไปนั่ง ผมเดินตามเธอไปอย่างรวดเร็ว เหมือนกลัวว่าเธอจะหงุดหงิด
“เธอโคตรเท่เลย” ผมเอ่ยบอกเธอหลังจากขับรถไปสักพัก เธอหันหน้ามามองผม
“ไม่เหมือนวันนั้น ที่ร้องไห้” ผมพูดต่อหลังจากที่เธอไม่ตอบโต้อะไรผม
“อยากตายหรือไง” เธอหันควับมาทางผม เอ่อ น่ากลัวชะมัด
“แหะ ๆ ล้อเล่น” เธอมองผมตาขวาง
“นายออกมาเร็วนะ นึกว่าจะนัวเนียสาวนาน” จู่ ๆ เธอก็พูดเรื่องในคลับขึ้นมา เธอพูดขึ้นมาทำไมนะ หรือว่า
“หึงเหรอ”
“บ้านนายสิ” ตอบกลับแบบไม่คิด
“ก็ เห็นคนบางคนทำหน้าไม่พอใจ เลยไม่อยากนัวเนียต่อ” ผมพูดความจริง มันรู้สึกว่าเธอเหมือนจะไม่พอใจตอนอยู่ในคลับ
“ใคร ใคร! ฉันไม่ได้หงุดหงิดสักหน่อย” มีคนกำลังร้อนตัวครับ
“เปล่าวว ผมไม่ได้หมายถึงคุณสักหน่อย” ผมพูดเสียงสูง
“ชิ!!” เธอจิ๊ปาก
“หรือว่า คุณหงุดหงิด” ผมยังคงแซวเธอเล่นต่อ
“ถ้านายพูดอีก นายได้ตายของจริงแน่” ปากไวจังวะ แต่ไม่ปฏิเสธซะด้วย ผมหุบปากทันทีเพราะกลัวตายก่อนจะมีเมีย
“บ้านหลังไหน” ผมถามเธอทันทีที่เลี้ยวเข้าซอยบ้านพัก
“ยังไม่มั่นใจ ยังไม่เคยกลับบ้านพัก ฉันเพิ่งย้ายบ้านพัก และจ้างคนให้ย้ายให้ด้วย เลยไม่รู้ว่าหลังไหน” เธอพูดยาวมากกว่าทุกครั้งที่เราเคยพูดกัน เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหลังจากที่ตอบผม ผมเหลือบสายตาไปมองก่อนจะพบว่าเธอเปิดเข้าไลน์ แล้วเปิดแชตของคนที่ทำให้ผมต้องเบิกตากว้าง ไลน์ไอ้วายุ หรือว่า... เธอจะย้ายไปอยู่กับมัน!!! มันไม่ได้ย้ายไปอยู่กับหมอดาหรอกเหรอเนี่ย!!! ผมมัวแต่คิดอะไรก็ไม่รู้ จนไม่ได้ยินเสียงร่างบางเรียก
“นี่นาย ไม่ได้ยินที่ฉันเรียกให้จอดหรือไง ห๊า!!” เธอตะคอกจนผมต้องสะดุ้ง
เอี๊ยดด~~
ผมเหยียบเบรกกะทันหัน จนหน้าของเธอเกือบชนคอนโซลรถ
“จอดดี ๆ มันจะตายหรือไง!” เธอเอ็ดผมเสียงดัง ผมหันไปมองหน้าเธออย่างนึกสงสัย เธอจะย้ายไปอยู่กับมันจริงเหรอวะ
“ฉันว่าหลังนี้แหละ ถ้าตามรูปที่เขาส่งมานะ” เธอว่าพลางมองออกไปข้างหน้าต่างประตูรถ เขานี่หมายถึงไอ้ยุเหรอวะ ผมคิดในใจ ก่อนจะเลื่อนสายตาตามเธอออกไปข้างนอกเช่นกัน แต่กลับพบว่า นั่นมันบ้านพักของผม!!
0.o!!
ผมเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนที่คำพูดของไอ้วายุจะลอยขึ้นมาในหัว
‘เดี๋ยวจะมีหมอแล็บ ย้ายเข้าไปแทน’ อย่าบอกจะว่าหมอแล็บที่ว่าคือ
แปะ!!
ผมยกมือขึ้นจับหน้าผากตัวเองอีกครั้งหลังจากที่ความแสบเข้าเล่นงานผม เธอดีดหน้าผากผมอีกแล้ว
“ปลดล็อกประตูรถให้ด้วย ฉันจะเข้าบ้าน” ผมเลื่อนมือไปปลด
ล็อกประตูรถให้เธออย่างเหม่อลอย ผมยังคงตาค้างอยู่
“นายมันควรเป็นคนไข้จิตเวชมากกว่าจะมาเป็นหมอนะ” เธอทิ้งท้ายให้ผมก่อนจะเปิดประตูเดินออกไป
ปัง!!
ปิดแรงอีกด้วย ผมรีบตั้งสติก่อนจะขยับรถเข้าไปใกล้หน้าบ้านพักก่อนจะจอดมันลง ผมเปิดประตูลงพร้อมกับหยิบกระเป๋าใส่เสื้อผ้าที่ผมใช้ขนเสื้อไปนอน รพ. ออกมาจากรถด้วย ‘สงสัยจะต้องออกเวรบ่อยๆ แล้วล่ะ’ ผมคิดในใจ
ผมไขกุญแจเดินตามคนตัวเล็กเข้าไปในบ้าน ทันใดนั้นผมก็ต้องตกใจ เพราะคนตัวเล็กยังคงยืนอยู่หน้าประตูในบ้าน เธอเบิกตากว้าง 0.0!! แหนะ ตกใจล่ะสิ
“นะ นายเข้ามาได้ยังไง” เธอถามผมหลังจากที่ยืนตกใจนานพอสมควร
“ก็ไขกุญแจเข้ามา” ผมตอบอย่างยียวน
“ฉันถามดี ๆ” เธอถามผมเสียงเข้ม เอ่อ น่ากลัวจังวะ
“นี่ บ้านพักผม” ผมตอบพร้อมกับยักคิ้วข้างหนึ่งให้เธอ
0.0!! เธอตกใจผงะถอยหลังไปเล็กน้อย
“ถ้านายโกหกฉัน นายไม่ตายดีแน่” น่ากลัวจังวะ เธอว่าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ เพื่อโทรหาใครบางคน น่าจะเป็นไอ้ยุ
“ฮัลโหลค่ะ หมอวายุคะ เมตฉันคือหมอศัลจอมเจ้าชู้เหรอคะ” ทำไมเรียกผมงั้นอะ
“ครับ ไอ้ชัยย์ทำร้ายอะไรคุณหรือเปล่า” ผมว่าน่าจะเป็นเธอมากกว่านะที่จะทำร้ายผม
ติ๊ด~
เธอเงียบสักพักก่อนจะกดตัดสาย เธอมองผมตาขวางก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป
“ฮ่า ๆ น่ารักจังวะ” ผมพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินตามเธอขึ้นไป ห้องของผมอยู่ถัดจากห้องของเธอ ผมเดินเข้าห้องไปพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม ไปอาบน้ำดีกว่า...ผมเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำพร้อมกับฮัมเพลงไปด้วย
1 ชั่วโมงผ่านไป
ผมยังคงอาบน้ำอยู่ มีความสุขจังเลย ผมยิ้มเหมือนคนบ้าพลางคิดถึงใบหน้าสวยของน้ำผึ้ง เธอกำลังทำอะไรอยู่นะ พอคิดว่าเธออยู่ห้องข้าง ๆ จู่ ๆ ชัยย์น้อยของผมก็ชูชันขึ้นมา เอ๊ะ สงสัยมันจะเจอคู่มันละ ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรกับชัยย์น้อย เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ก็อก! ก็อก! ก็อก!
หืม…น้ำผึ้งมีอะไรหรือเปล่า คิดได้ดังนั้น ผมรีบยื่นมือไปดึงผ้าขนหนูผืนหนาไปพันรอบเอวไว้ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำไปเปิดประตู
แอ๊ด~~
“มีอะไรเหรอค้าบบ” ผมลากเสียงยาวอย่างนึกสนุก ร่างบางสบตาผมนิ่งเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง แต่แล้วสายตาของเธอก็หลุบต่ำลง เพื่อมองอะไรบางอย่างที่มันกำลังเด่นชัดขึ้น
ผมเลื่อนมือทั้งสองข้างไปกุมชัยย์น้อยไว้ทันที ‘บ้าเอ้ย ขายหน้าชะมัด’ ผมสบถในใจอย่างนึกอายตัวเอง เธอเลื่อนสายตาขึ้นมาสบตาผมอีกครั้งก่อนที่จะกลืนน้ำลายลงคอดังอึก พร้อมกับพูดประโยคที่ทำให้ผมถึงกับอ้าปากค้าง
“ช่วยสอนให้ฉันมี sex หน่อยสิ…นะ!”
0.0!!!
- ผู้เขียน
