“ท่านชายใหญ่กลับมาแล้ว!” ซ่างซือน้องชายของซ่างเจียงรีบกล่าวต้อนรับ พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปหาพี่ชายเพื่อช่วยถือสัมภาระ
“ยินดีต้อนรับท่านชายเจ้าค่ะ” ปี้เหยา บ่าวรับใช้สาวผู้ภักดีกล่าวต้อนรับตามพร้อมกับคำนับทำความเคารพ ทว่าสายตาของนางกลับสะดุดลงที่สตรีในอ้อมแขนของบุรุษที่นางหลงรัก เคยหลงคิดว่าข้างกายของท่านชายจะมีเพียงนางที่สามารถใกล้ชิดได้ ทว่าเวลานี้กลับมีสตรีอีกคนที่ได้ครอบครองตำแหน่งนั้นเสียแล้ว จึงทำได้เพียงแค่ข่มความเจ็บปวดเอาไว้ในใจ
“ยินดีต้อนรับท่านชายใหญ่กลับจวน”
เหล่าขุนนางรีบทำความเคารพตามทันทีแม้จะยังงุนงงกับสถานการณ์อยู่ก็ตาม
ไท่ซือเฉินพยักหน้าจากนั้นเดินเข้าไปในจวนอย่างไม่แยแสผู้ใด ร่างสูงเดินตรงไปยังเรือนวสันต์จันทรา อันเป็นเรือนหลักที่พักส่วนตัวของเจ้าเมือง เมื่อเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วจึงค่อยๆ วางร่างอรชรในอ้อมแขนลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล จากนั้นนั่งลงข้างกายนางและลูบไล้เรือนผม
