สิบนาทีต่อมา...รถแล่นเข้ามาจอดยังบ้านหลังหนึ่งที่ออกแบบสไตล์โมเดิร์น ซึ่งตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงามท่ามกลางป่าเขา เสกสรรลงจากรถแล้วปิดประตูอ้อมมาทางฝั่งของแพรลานนา
“ลงมา ” เขาเอ่ยด้วยสีหน้าตึงๆ
“แพรจะกลับไร่ค่ะ ป่านนี้คุณเพียงคงเป็นห่วงแย่แล้ว” แพรลานนายกเอาผู้ใหญ่มาอ้าง หวังว่าอีกฝ่ายจะยังคงเกรงกลัวอยู่บ้าง
“คุณยายท่านไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าผัวกับเมียจะนอนค้างด้วยกันที่บ้านอีกหลังน่ะ”
“แพรไม่นอน แพรจะกลับไร่” แพรลานนาสวนกลับอย่างไม่ยอมแพ้
“ลงมา ” เสกสรรพยายามข่มอารมณ์อันเดือดพล่านในใจให้เย็นลง
“ไม่ ไปส่งแพรกลับไร่เดี๋ยวนี้นะคนบ้า ไปส่งแพร” แพรลานนาโวยวายพร้อมกับปัดมือหนาที่เอื้อมมาจะคว้าแขนของเธอ
“ลงมา ”
“ไม่ ”
“ได้ ชอบให้เล่นบทโหดใช่ไหม แล้วอย่ามาร้องขอความอ่อนโยนจากพี่นะแพร ” เสกสรรคว้าเอวบางเข้ามาหาตัวทันทีเมื่อได้โอกาส
“กรี๊ดดดด ปล่อยนะ แพรจะกลับไร่ แพรจะไปหาคุณเพียง ปล่อย ”
