เมื่อคืน...หลังจากนั่งดื่มที่ร้านตะวันแดงจนถึงเที่ยงคืนนิดๆ ไทเลอร์ที่รู้ตัวว่าเมาจนขับรถกลับไม่ไหว ก็โทร. เรียกบอดี้การ์ดให้มารับ ก่อนจะแวะส่งน้ำมนต์ที่หอพักของเธอ แล้วตรงไปเข้าพักที่โรงแรมของร็อฟเวลล์ แทนการกลับไปพักที่ไร่สิรันยากรณ์
เวลาสิบเอ็ดโมง วันต่อมา...หลังจากที่ไทเลอร์ไปส่งปีแอร์ผู้เป็นบิดาขึ้นเครื่องที่สนามบินนานาชาติเชียงใหม่เสร็จ ก็ขับรถตรงมาที่หอพักของน้ำมนต์ จากนั้นก็ล้วงมือถือขึ้นมาโทร. ชวนสาวเจ้ากลับไปที่ไร่ด้วยกัน เพราะตนยังต้องเข้าไปดูแลความเรียบร้อยในไร่ตามผู้เป็นนายสั่ง
ติ๊ดๆๆ
คนที่กำลังจะลงไปกินข้าวได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น จึงหยิบมาเปิดดู ก็เห็นเป็นเบอร์แปลกๆ หญิงสาวขมวดคิ้วพร้อมกับชั่งใจอยู่ครู่ก่อนจะกดรับสาย
“ฮัลโหล”
“ฉันเอง ตอนนี้จอดรถอยู่ที่หน้าหอของเธอ ลงมาสิ” ไทเลอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มๆ
“ปะ...ไปไหนเหรอคะ ?” น้ำมนต์เสียงสั่นนิดๆ ที่รู้ว่าใครโทร. มา
“ก
