"งั้นหนูไปนอนบ้านเฮีย"
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
หัวใจแกร่งเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง อันที่จริงเขาใจอ่อนตั้งเห็นเธออยู่หน้าประตูแล้ว แต่คนมันน้อยใจไง น้อยใจมากด้วยตามตื๊อมาเป็นปีๆ กลับเป็นได้แค่เพื่อน ความสัมพันธ์บ้าบอแบบนั้นเขายอมแค่แรกๆ เท่านั้นแหละ
"ไม่ตอบ แปลว่าอนุญาต"
กะเพราเชิดหน้ากอดอก นี่ถามจริงเถอะจะใจแข็งไปถึงเมื่อไหร่ เธอไม่เคยต้องง้อใครขนาดนี้เลยนะ เกรย์เป็นผู้ชายคนแรกที่เธอง้อขนาดนี้
" ... "
"เดี๋ยว!! "
"เฮียจะไปไหน"
หญิงสาวคว้าท่อนแขนแกร่งของแฟนหนุ่มเอาไว้ เธอจะไม่ยอมให้เขาไปไหนทั้งนั้นก็บอกแล้วไงว่าเธอจะสิงเขา ดูซิยังจะหน้าด้านหนีเธออีกไหม
"ที่พูดที่ห้องอาหารไม่ได้ฟัง? "
เกรย์พูดยอกย้อนไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วนานๆ จะมีอำนาจเหนือเมียขึ้นมาบ้างก็ขอสักหน่อยเถอะกะเพราค่อยๆ คลายมือออกอย่างช้าๆ ด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยเธอมองหน้าของแฟนหนุ่มอีกครั้ง น้ำตาใสเริ่มเอ่อคลอออกมาจนจะล้นออกนอกเบ้า หวังว่าน้
