รถม้าเคลื่อนตัวออกจากเมืองมุ่งหน้าขึ้นเขาลงห้วยอยู่นับเค่อ กว่าจะมาถึงตีนเขาตะวันตกก็หมดไปอีกเกือบจิบชา จนกระทั่งเมื่อมาถึงตีนเขาตะวันตกก็สามารถเห็นความแตกต่างที่ชัดเจนอย่างยิ่งจากในอดีต
ตอนนี้พื้นที่โดยรอบตีนเขาตะวันตก ไม่ว่าจะเป็นที่ทุ่งหรือพื้นที่รกร้าง ล้วนมีผู้คนจับจองจนเต็มพื้นที่แล้ว ฉีหรานคิดว่าคงเป็นเพราะข่าวลือที่เขาตะวันตกมีความอุดมสมบูรณ์ผู้คนจึงย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านจำนวนมาก
ฉีหรานไม่ได้รู้เลยว่า ที่ดินทั้งหมดนั้นก็เป็นของบ้านฉีนั่นเอง เพียงแต่ฉีหยงเกรงว่าจะดึงดูดภัยพิบัติเข้ามา เขาจึงตัดสินใจแบ่งที่ดินให้คนของตัวเองถือไว้อย่างลับๆ
รถม้าจอดลงบริเวณด้านล่างตีนเขาตะวันตกของสกุลฉี ฉีหรานเห็นพี่ชายคนรองกำลังฝึกซ้อมดาบกับคนเฝ้าโกดังที่บิดาหามา
“พี่รอง!”
เสียงเรียกจากน้องสาวไม่ได้ทำให้ฉีเล่อพลั้งพลาดเขายังลงดาบอย่างดุดันยิ่งขึ้น จนกระทั่งคู่ต่อสู้จำต้องยอมแพ้ไปทันที
“อาหราน”
