“แม่ ทำอะไรอยู่” ชมพู่เดินขึ้นมาบนบ้านก็เห็นแม่ที่กำลังนั่งดูสมุดรูปภาพอยู่เป็นอย่างแรก มองไกลๆ ก็รู้ว่าเป็นภาพถ่ายของพ่อกับแม่ตอนแต่งงานกัน และรูปคู่ที่ถ่ายด้วยกันตั้งแต่ยังหนุ่มสาวจนปัจจุบัน หญิงสาวตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทาง จากตอนแรกที่จะกลับห้อง เปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปหาอรอนงค์แทน
“อ้าว ไปไหนมาเจ้าพู่ ไหนว่าไม่สบาย แม่ก็คิดว่านอนอยู่ในห้องเสียอีก”
“ไปวัดตัวกับหมอศิลามาจ้ะ เมื่อเช้าฉันคิดไปเองว่าป่วย คงแค่นอนเยอะไปก็เลยปวดหัวปวดตัว”
“นี่ง๊าย! แม่ถึงได้สอนว่าอย่านอนกินบ้านกินเรือน”
“จ้าๆ” ชมพู่พยักหน้ารับ พูดมากไปก็เข้าตัวเองมันทุกทาง “แล้วแม่หายไปไหนมา ตอนฉันออกไปวัดตัวไม่เห็นทั้งพ่อทั้งแม่เลย”
พอถูกถามแบบนั้นอรอนงค์ก็ทำท่าเขินอายจนชมพู่เลิกคิ้วขึ้น จู่ๆ แม่ของเธอเกิดเป็นอะไรขึ้นมา ถึงได้มีท่าทีแปลกตาแบบนี้
“แม่เข้าเมืองมา พ่อเขาพาไปซื้อทอง” อรอนงค์ยิ้มกริ่ม ก่อนจะควักทองออกมาอวดลูก “นี
