ตอนเช้า
ตะวันตื่นขึ้นมาเปิดหน้าต่างห้องนอนออกเขาเดินไปที่ระเบียงชะโงกหน้ามองไปยังบ้านอีกฝั่งที่อยู่ติดกัน เขากำลังมองหาเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่มีรอยยิ้มสดใสให้เขาได้มองเป็นประจำ แต่เมื่อมองไปยังตัวบ้านด้านหลังก็ไม่มีแม้แต่เงาของคนที่เขาอยากเจอ
"ไปไหนวะ"ตะวันพึมพำเพราะไม่ว่าเขาจะมองเท่าไหร่ก็ไม่เจอเด็กสาวเลย
"หรือว่าจะยังไม่ตื่น ก็ไม่น่าจะใช่"ตะวันคิดหนักก่อนเขาจะวิ่งเข้าไปในห้องหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาพาดบ่าแล้วเดินเข้าห้องน้ำ รีบอาบน้ำใส่เสื้อผ้ารีบวิ่งลงมาด้านล่างก็เจอเข้ากับพ่อแม่ที่กำลังจะเดินไปทานอาหารพอดี
"อ้าวตะวัน จะรีบไปไหนลูก"เพ็ญศรีถามลูกชายตัวเองที่รีบวิ่งลงบันไดมาอย่างรวดเร็วด้วยความรีบร้อน
"ผมจะไปดูน้องจีน่าหน่อยน่ะครับ"ตะวันตอบตามความจริงก่อนที่จะวิ่งไปหน้าประตูทิ้งไว้ให้ผู้เป็นพ่อและแม่มองหน้ากัน
"สงสัยผมคงจะต้องทำงานหาเงินเยอะ ๆ ไปขอสาวให้ลูกซะแล้วล่ะคุณ"นิวัตร์มองหลังของลูกช
