ปึก ปึก ปึก
แรงกระแทกอันหนักหน่วงดังถี่ยิบภายในห้องหอของบ่าวสาว แต่ทว่าตอนนี้คนที่เข้าหอร่วมกับเจ้าสาวไม่ใช่เจ้าบ่าวของงาน แต่เป็นน้องชายเพียงคนเดียวกำลังเข้าหอกับพี่สะใภ้
พระเพลิงไม่สนใจศีลธรรมอันดีงามอะไรนั่น เรื่องขี้ปากชาวบ้านมันไม่ใช่สิ่งที่เขาจะต้องเก็บเอามาใส่ใจให้รกสมอง
"คราวนี้ยังจะปฏิเสธอยู่อีกไหมว่าฉันไม่ใช่ผัวของเธอ"
"มะ...ไม่ โอ๊ย พระเพลิง ฉันเจ็บ"
"ฉันบอกให้เธอมองยังไงล่ะธารน้ำ มองให้เห็นว่าตอนนี้ใครคือผัวของเธอธารน้ำ"ชายหนุ่มกระชากเส้นผมดันให้หญิงสาวเงยหน้า แววตาดุดันแอบแฝงไปด้วยความเจ็บปวดคู่นั้นมองใบหน้าสวยผ่านกระจก
ชายหนุ่มส่งมอบความเจ็บปวดผ่านแก่นกายกระแทกเข้าไปในร่องสวยของคนรักอย่างหนักหน่วงจนเธอรู้สึกจุกและเจ็บในเวลาเดียวกัน
ตับ! ตับ! ตับ!
"ฮึก เพลิง ธารเจ็บ"
"อดทนอีกนิดสิธารน้ำ อดทนให้เหมือนกับตอนที่ฉันอดทนมองเธอกับเฮียแต่งงานกับ"
ปึก! ปึก! ปึก!
"กรี๊ด"เสีย
