26
ต้องสามัคคีกัน
ในขณะที่ทีมงานได้รับเรื่องก็แจ้งข่าวให้กู้ภัยจากที่ต่างๆ ออกตามหาทั้งสองคน มาร์คกับปุยนุ่นพยายามหาทางกลับแต่ยิ่งเดินก็เหมือนยิ่งไกลออกไปยิ่งเดินก็ยิ่งมืดมากกว่าเดิม
“มาร์คฉันว่าเราต้องหาที่พักแล้วนะเพราะมันใกล้มืดแล้วเราต้องหาที่ปลอดภัยเพื่อนอนให้ผ่านคืนนี้ไปและเพื่อนอนรอให้คนมาช่วยเรา เพราะเรายิ่งเดินก็เหมือนยิ่งหลงแล้วถ้ามืดก่อนหาที่พักไม่ได้ยิ่งจะแย่ไปกันใหญ่” ปุยนุ่นพยายามตั้งสติให้ได้มากที่สุดเพราะต่อให้โวยวายไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นแน่นอน
“ทำไมฉันต้องมาติดป่าหลงป่าอย่างนี้ด้วยหรือเป็นเพราะฉันอยู่ใกล้คนตัวซวยอย่างเธอ” มาร์คที่ไม่มีสติและพูดอะไรออกไปโดยไม่ได้คิดทำให้ปุยนุ่นที่กำลังอ่อนแอข้างในจิตใจของเธอแม้ภายนอกจะดูเข้มแข็งแต่ในใจของเธอตอนนี้หวาดกลัวหวาดหวั่นอ่อนไหวกลัวไปทุกอย่าง
“นี่นายถึงตอนนี้นายยังกล้าโทษว่าเป็นความผิดของฉันทั้งๆ ที่นายเป็นคนที่ลากฉันมาเพราะนายอย
