2 อย่าให้ฉันเจอเธออีกนะยัยบื้อ
1122 คำ
2
อย่าให้ฉันเจอเธออีกนะยัยบื้อ
เหตุการณ์ด้านล่างอาคารยังคงระงมไปด้วยเสียงกรี๊ดที่สาวๆ ทั้งหลายเข้ามารุมถ่ายรูปซุปตาร์หน้าใสเว้นแต่คนตัวเล็กที่ไม่ชอบเขาเอาซะเลย
“นี่อะไรของผู้หญิงพวกนี้เนี่ยสาวๆ สมัยนี้ชอบคนไร้สมองยังงั้นสินะ” ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียวในขณะที่เสียงกรี๊ดกึกก้องก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลยสักนิด
“นี่ฉันต้องมาทนฟังเสียงกรี๊ดอีกนานแค่ไหนฉันมาเรียนนะ ดูสิขนาดอาจารย์สอนฉันแท้ๆ ก็ยังลงไปกรี๊ดกับเขาด้วยโอ๊ย” ฉันยังคงบ่นอยู่คนเดียวบนห้องที่ว่างเปล่ามีแค่เพื่อนผู้ชายไม่กี่คน
“อ้าวปุยนุ่นแกทำไมไม่ลงไปกรี๊ดซุปตาร์ล่ะ” เพื่อนผู้ชายเดินมาถามฉันด้วยท่าทีที่สงสัย
“หรือแกไม่ชอบผู้ชายหรอแกเป็นเลสเบี้ยนใช่มั้ยปุยนุ่น”
“เปล่าแกฉันแค่ไม่ชอบอีตาซุปตาร์อะไรนี่เท่านั้นแหละ”
“หล่อขนาดนี้แกยังไม่ชอบเหรอว่ะ”
“ไม่เกี่ยวว่าหล่อไม่หล่อแต่ฉันแค่ไม่ชอบคนๆ นี้เว้ย”
“ชอบฉันมั้ยล่ะไม่หล่อแถมจน 55555”
“ไม่เอาโว้ยไปเลยไปไกลๆ เลย แล้วเมื่อไรอาจารย์จะขึ้นมาสอนเนี่ย ทำอย่างนี้ได้ไงเนี่ยให้นักศึกษามารอเรียนอาจารย์ไปกรี๊ดซุปตาร์หน้าวอก เบื่อๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง
ยัยน้ำหวานก็โผล่หัวมาได้ซะทีและตามมาด้วยเพื่อนนักศึกษาผู้หญิงอีกหลายๆ คนก็ตามขึ้นมาพร้อมกับอาจารย์ก็ตามฉันขึ้นมาด้วยเช่นกัน
“แกพี่มาร์คหล่อมากทำไมแกไม่ลงไปถ่ายรูปให้ฉันยัยปุยนุ่น” นั่นไงยังมีหน้ามาว่าให้ฉันอีกยัยน้ำหวาน
“ฉันไม่ไปกระโดดถีบยอดหน้าไอ้มากมันก็ดีแล้วนะยังจะมาบอกฉันไปถ่ายรูปให้อีก” ฉันพูดอย่างใส่อารมณ์
“แล้วแกรู้มั้ยว่ากว่าฉันจะต่อแถวถ่ายรูปกับพี่มาร์คได้ฉันเกือบเป็นลมคนเยอะมาก ฉันไม่คิดเลยว่าพี่แกจะมาเรียนวันแรกเลย ปลื้มอ่ะ หล่อ น่ารักนิสัยดีรักเรียนสุดๆ นี่แหละพ่อขอลูก” ยัยน้ำหวานพูดชื่นชมไอ้หน้าวอกให้ฉันฟังฉันยิ่งรำคาญไปใหญ่
“พ่อของลูกงั้นหรอ ลูกแกต้องเกิดมานิสัยเสียแน่ ๆ เลยฉันว่า”
“นี่แกอย่ามาว่าพี่มาร์คของฉันนะ ฉันรักของฉันนะ”
“เอาล่ะค่ะทุกคนวันนี้เราคงยังไม่ได้เริ่มเรียนเพราะนี่ก็เหลือเวลาเรียนอีกแค่ไม่กี่นาทีแล้วไว้คลาสหน้าเราค่อยมาเริ่มเรียนกันนะคะวันนี้พอแค่นี้ค่ะ สวัสดีค่ะ” อาจารย์ที่เพิ่งไปกรี๊ดๆ อยู่เมื่อกี้มาบอกว่าวันนี้ไม่ได้เรียนแล้วที่ฉันนั่งรอมาเกือบสองชั่วโมงนั้นคืออะไร ฉันรู้สึกโมโหมากที่อุตส่าห์นั่งรอเป็นเพราะอีตาหน้าวอกนั่นที่ทำให้ฉันต้องมาเจออะไรแย่ๆ แบบนี้ นายนี่มันตัวร้ายชัดๆ ไอ้ซุปตาร์หน้าวอกไอ้มากกกก
หลังจากที่ฉันไม่ได้เรียนแล้วก็ได้เวลาเที่ยงพอดีฉันกับน้ำหวานจึงได้มาทานอาหารกลางวันที่โรงอาหารภายในมหาวิทยาลัย เมื่อฉันกำลังต่อคิวซื้ออาหารอยู่นั้นมือข้างหนึ่งฉันก็ถือน้ำแดงของโปรดของฉันจู่ ๆ ก็มีเสียงกรี๊ดเสียงดังมากลั่นโรงอาหารเลยทีเดียวฉันได้ยินแว่วๆ
“กรี๊ดๆ ๆ ๆ ๆ พี่มาร์ค พี่มาร์คๆ ๆ ๆ ๆ” นี่ทำไมตานี่ต้องมาหลอกหลอนฉันด้วยก็ไม่รู้เนี่ย
“หวานๆ แกนั่นเป็นซุปตาร์ทำไมต้องมากินข้าวที่นี่ด้วยว่ะเป็นถึงซุปตาร์”
“อ้าวแก! เขาก็เป็นตัวอย่างที่ดีของน้อง ๆ ไงอาหารที่นี่อร่อยไงแกขนาดเขาเป็นถึงซุปตาร์เขายังมากินอาหารที่โรงอาหารเลยแก น่ารักอ่ะแกพ่อของลูก” ฉันล่ะเบื่อกับพวกที่เพ้อฝันอย่างยัยหวานจริงๆ นอกจากอีตามากนั่นแล้วที่เดินมาเป็นกลุ่มๆ มีอีกสามคนที่หน้าตาดีมากน่าจะเป็นเพื่อนของซุปตาร์หน้าวอกแต่ผู้หญิงคนนั้นทำไมฉันคุ้นๆ เหมือนเขาเป็นดารา
“แกแล้วผู้หญิงคนนั้นใครทำไมสวยจัง”
“ก็แคทตี้ดาราอ่ะแก” น้ำหวานบอกฉันพร้อมกับยืนยิ้มไม่หุบที่เห็นซุปตาร์ในใจของนาง
“ถึงว่าทำไมสวยจัง เขาเป็นแฟนกันหรอแก”
“ปากเสีย แฟนที่ไหนนั่นเพื่อนเขาย่ะหล่อน ฉันนี่แฟนเขา” น้ำหวานหน้างอใส่ฉันที่ฉันพูดว่าแคทตี้เป็นแฟนซุปตาร์มาก
ในจังหวะนั้นเองฉันที่ยืนรอและถึงคิวที่ฉันจะเดินไปสั่งอาหารมาร์คก็เดินมาเกือบจะถึงที่ฉันยืนอยู่จู่ ๆ ก็มีนักศึกษาคนหนึ่งวิ่งมาชนฉันแล้วแก้วน้ำในมือก็พุ่งไปโดนอีตามากเสื้อนักศึกษาสีขาวเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
“กรี๊ดๆ ๆ ๆ ๆ นี่แกกล้าดียังไงมาทำน้ำหกใส่มาร์คแกรู้มั้ยว่าเขาเป็นใคร” แคทตี้ว่าให้ฉันฉอด ๆ ๆ ๆ ๆ น้ำหวานได้แต่ยืนอ้าปากค้างกับเหตุการณ์ตรงหน้า
“ขอโทษค่ะ ขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะ” น้ำหวานเอ่ยขอโทษยกใหญ่
“ไม่ต้องไปขอโทษฉันไม่ได้ทำอะไรผิดแฟนคลับของเขาต่างหากที่มาชนแก้วน้ำในมือฉัน”
“ต่อให้ใครชนเมื่อเธอทำน้ำหกใส่เสื้อฉันเธอก็ต้องขอโทษฉันยัยบื้อ” ไอ้มากหน้าวอกพูดน้ำเสียงกระแทกใส่ฉัน
“ไม่ฉันไม่ขอโทษจะทำไมฉันไม่ผิด”
“ขอโทษพี่เขาเถอะแก” น้ำหวานเกลี่ยกล่อมให้ฉันขอโทษ
“ไม่ฉันไม่ขอโทษใครทั้งนั้น” นอกจากฉันไม่ขอโทษฉันยังไปสาดน้ำที่เหลือในมือเพิ่มเข้าไปอีกฉันรู้สึกโมโหมากในตอนนั้นฉันจึงทำลงไปอีตามาร์คกำลังจะพูดให้ฉันแต่เพื่อนของอีตามาร์คที่หน้าตาดีๆ ห้ามนายนั่นไว้
“หนูไปก่อนนะเดี๋ยวพี่เคลียร์ หนูไปสั่งอาหารเถอะ” ฉันรู้สึกปลื้มเขามากๆ ที่น่ารักกับฉันขนาดนี้แล้วยัยหวานก็รีบดึงฉันออกไปจากตรงนี้แต่ก็มีเสียงตามหลังฉันมา
“อย่าให้ฉันเจอเธออีกนะยัยบื้อ” อีตามาร์คพูดตามหลังฉัน
- ผู้เขียน
