อย่างมากแค่เสียซิง

1448 คำ
You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ Ep.4 "เอาจริงดิ?" ฟรีสเลิกคิ้วถามเอลที่นั่งกดโทรศัพท์อยู่บนโซฟาภายในห้องคอนโดของเธอเอง "ฉันมีอะไรต้องเสียล่ะ อยากมากแค่เสียซิงป่ะวะ" "แกแค่เล่นๆหรือจริงจังล่ะ" นาโนเลิกคิ้วถามอย่างสงสัยถึงแม้จะพอรู้จักพี่คีย์อยู่บ้างแต่เขาก็เสือผู้หญิงแบดๆแบบนี้เธอไม่คิดหรอกว่าพี่คีย์จะจริงจังกับเอล "ก็แค่สนุกพวกแกก็ได้ยินหนิ ฉันจะทำให้พี่คีย์คลานมาศิโรราบต่อฉันให้ได้ ยิ่งยากยิ่งท้าทาย" เอลระบายยิ้มบางๆสายตายังไม่ละจากหน้าจอมือถือแต่กลับต้องชะงักเมื่อฟรีสเอ่ยถึงเขาคนนั้น "แล้วธามล่ะ ฉันเห็นมันยังมาตอแยแกอยู่เลย" "นี่เหละยิ่งน่าสนุก พวกแกก็รู้ว่าธามมันไม่หยุดหรอก" "เดี๋ยวแม่เจี๊อนไข่ทิ้งซะเลยดีไหม เกลียดมันจริงๆ" นาโนพูดด้วยสายตาน่ากลัวจนฟรีสและเอลถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ฉันตัดสินใจมาหาพี่คีย์ที่ร้านขายอะไหล่รถแต่ง ฉันเลือกชุดเกาะอกสีหวานพร้อมกระโปรงสั้นๆ จะทำให้เสือสิ้นลายด้วยน้ำมือฉันให้ได้คอยดู "พี่คีย์อยู่ไหมคะพี่ต้า" ฉันถามหาพี่คีย์จากพี่ต้าที่นั่งอยู่คนเดียวในร้าน "โห้ยไรวะ มีแต่สาวๆมาหามันชักอิจฉาแล้วสิ นู้น..มันอยู่บนห้องคงกำลังกินตับอยู่ว่าแต่น้องเอลมาหามันทำไมเหรอ" "เอลมาปราบม้าพยศค่ะ ขอตัวขึ้นไปหาพี่คีย์นะคะ" "เดี๋ยวๆอย่าพึ่ง มันกำลังมั่วสาวอยู่ โห้..โคตรฟังกูอ่ะครับน้องเอล" ฉันไม่สนใจคำเรียกของพี่ต้าเดินมุ่งตรงมาที่ห้องที่พี่คีย์อยู่ "อื้ม~ แรงอีกค่ะคีย์" เสียงดังเล็ดลอดประตูออกมา ฉันแสยะยิ้มเบาๆมือเอื้อมไปหมุดลูกบิดประตูให้เปิดออกโดยไม่ส่งเสียงหรือเคาะประตูขออนุญาตใดๆ แกร๊ก!!! ทั้งสองคนหยุดชะงักในทันที สิ่งที่เห็นคือพี่คีย์คร่อมอยู่บนตัวนังนั่นที่หันมาตวัดตาจิกใส่ฉันอย่างโมโห แต่โทษทีอีเอลไม่สนจ้ะ ฉันเดินยิ้มร่าเข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานไขว้ห้างปรายตาไปมองพวกเขาที่ยังคงไม่ผละออกจากกัน "ทำต่อสิคะ เอลรอได้" "ไม่มารยาท!" นังนั่นขึ้นเสียงใส่ฉันด้วยความโกรธ แล้วไงใครแคร์ฉันหยักไหล่ส่งๆระบายยิ้มหวานมองพี่คีย์ที่ตอนนี้เขาขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม "ไม่ต่อก็มาหาเอลสิคะ ไม่เห็นเหรอว่าเอลรออยู่" ฉันกระดิกนิ้วเรียกพี่คีย์ เขากระตุกยิ้มน้อยๆแล้วผละออกจากตัวของนังนั่นจนมันหน้าถอดสีทันที พี่คีย์ใช้ผ้าคลุมท่อนล่างเอาไว้ก่อนจะเดินมาหาฉัน "คีย์! ทำแบบนี้ไม่ได้นะโมไม่ยอม แกอีแรดมายุ่งกับผัวชาวบ้านเขาทำไม" "ฉันไม่ใช่ผัวเธอ แค่เอากันไม่ต้องเรียกผัวฉันไม่ชอบ" พี่คีย์ตอบกลับเสียงเรียบ จนนังนั่นหน้าชาแทบจะร้องไห้อยู่รอมร่อ งื้อสะใจ "แกอีแรด เพราะแกหึ! วันนี้แกก็ต้องถูกเขี่ยทิ้งเหมือนฉันไม่ได้ยินเหรอที่คีย์บอก อย่าทำเป็นได้ใจไปหน่อยเลย" "อ้อ~ เหรอ~ พี่จะเขี่ยเอลทิ้งงั้นเหรอ...หรือว่าพี่ไม่ชอบของสดใหม่ใช่หรือเปล่า ชอบของเก่าต่ำๆแบบนั้นเหรอ" ฉันคล้องแขนเข้ากับแขนหนาใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปตามกรอบหน้าหล่อเหลาและย้ำประโยคสุดท้ายฉันเน้นเสียงน่าสมเพจเวทนาไปยังนังนั่นที่เต้นเร่าๆเหมือนถูกน้ำร้อนลวก "ออกไปได้แล้ว หมดธุระเธอแล้ว" คีย์เอ่ยเสียงเย็นปรายตามองจนอีกฝ่ายรู้สึกเกรงกลัวจนต้องรีบใส่เสื้อให้เรียบร้อยแล้วเปิดประตูออกไป "ไม่คิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้" "เอลทำได้มากกว่าที่คิดอีกเยอะ" ฉันกระตุกยิ้มมุมปากมองช้อนสายตาคมเรียวของพี่คีย์ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะได้แตะริมฝีปากของฉัน ฉันเบือนหน้าหนีก่อนจะดันตัวคนตัวสูงออก "ไม่ใช่ผัวเอลหนิ อีกอย่างใช้ปากนั่นไปสัมผัสคนอื่นมาอย่ามาใช้กับเอลนะคะ...มันสกปรก" ฉันพูดเสียงหวานระบายยิ้มให้คนตรงหน้าแล้วเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มพี่คีย์เบาๆ "ไว้จะมาใหม่นะคะ" "เดี๋ยว...นึกว่าจะได้ไปง่ายๆเหรอ" พี่คีย์รั้งแขนฉันไว้ก่อนที่ฉันจะได้เดินออกมา "แล้วจะเอาอะไรมารั้งเอลไว้ล่ะ ผัวก็ไม่ใช่" "..." ฉันจ้องมองเข้าไปในตาเย็นชานั่น ที่เขาเงียบไปฉันไม่รู้หรอกว่าเขาคิดอะไร "เอาไว้พี่หาเหตุผลมารั้งเอลได้ก็บอกนะ วันนี้เอลมีธุระ" "ไปไหน" "คงจะไปหา...ผู้ชายกินอยากลองเสียซิงดู" "ตลกเหรอวะ ให้ใครต่อใครง่ายๆ" คีย์ขมวดคิ้วยุ่งเขาตีสีหน้าไม่พอใจออกมาเมื่อคนตัวเล็กพูดเหมือนเธอไม่แคร์อะไรเลย "หรือให้พี่ดีล่ะ คนกันเอง" "ฉันไม่ใช่คนที่เธอจะมาเรียกร้องอะไรได้แบบไอ้เวย์หรอกนะ" "แน่นอน เพราะถ้าเอลเลือกแล้วไม่ว่าจะต้องจับมัดหรือล่ามโซ่เอลก็จะทำไม่ต้องห่วงว่าเอลจะไปขอร้องอ้อนวอนหรอกค่ะ" ฉันแกะมือพี่คีย์ออกจากแขนของฉัน แล้วเดินออกมา "หึ~ เดี๋ยวก็รู้ว่าใครสนุก" ฉันยิ้มพอใจ เอาเถอะค่ะพี่คีย์ตอนนี้เอลจะปล่อยพี่ไปก่อน เอลคนนี้จะทำให้พี่ยอมให้เรียกว่าผัวได้เต็มปากเต็มคำเลยคอยดู "อีชนีนี่แกใส่มาอ่อยผู้ หรือใส่มาทำทานเอาบุญย่ะ" แมรี่กรีดตามองอย่างเอือมๆก็เพื่อนเล่นใส่มาซะขนาดนี้แรงกว่าอีโนเป็นไหนๆ "ฉันออกจะแซ่บ" "ขอร้องเถอะ แรดก็บอกแรดไม่ต้องบอกว่าแซ่บใครจะเชื่อ" ฟรีสเอ่ยพลางยกแก้วขึ้นดื่มนี่เธอคบเพื่อนมีนิสัยอ่อยผู้ชายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ "ไม่แคร์ค่ะ ด้านได้อายอด" ฉันยกแก้วขึ้นดื่มบ้างสายตาสอดส่องมองหาใครบางคน "ถ้าแกหาพี่คีย์ล่ะก็นู้น~ แทบจะเอากันบนโต๊ะแล้ว" แมรี่พยักเพยิดหน้าไปทางด้านหลังของเอลที่คีย์กำลังคลอเครียกับสาวคนอื่น "เดี๋ยวกูตบแม่ง" ฉันหันไปมองตามแมรี่บอกเล่นเอาฉันแทบจะลุกขึ้นไปตบ "ตบอีนั่น?" ฟรีสเอ่ยถามเพราะสถานการณ์นี่มันคุ้นๆซะจริง "ตบพี่คีย์ แม่งน่าหมั่นไส้ส่วนอีนั่นกูไม่ตบหรอกสเหนียด" ฉันจิกตามองทั่งคู่ที่ยังคงคลอเครียกันไม่ห่าง "เออดีจริงๆเพื่อนกู อีกคนหลงผัวอีกคนจะให้ว่าที่ผัวมาหลงมัน" ฟรีสส่ายหัวน้อยๆงานนี้อีโนพลาดได้ไงวะ "จะไปไหนอีเอล เดี๋ยวอีป้านั่นมันตบเอาหรอก" "ก็ลองตบดูดิ กูต่อยไม่ยั้งแน่" "วู้วววว~ แร๊งส์! เริ่ดค่ะเพื่อนกูหนูอย่าไปยอมมันลูก" อีแมรี่ส่งเสียงไล่ตามหลังมาพร้อมกับปรบมือให้กำลังใจหรือเปล่าอันนี้ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ "อ้าว..น้องเอลไม่ได้มากับนาโนเหรอ" มิกค์เอ่ยถามเมื่อเอลเดินมาคนเดียว "ป่าวค่ะเอลมาคนเดียว พอจะมีที่ว่างให้เอลบ้างไหมคะ" ฉันใช้สายตาแทนคำถามเมื่อที่นั่งว่างข้างๆฉันมันคือที่ข้างๆพี่มิกค์ "นั่งตรงนี้ได้นะ" มิกค์ขยับนิดหน่อยพอให้มีที่ว่างทำให้คนข้างกายไม่พอใจ ฉันหย่อนตัวนั่งลงข้างพี่มิกค์จนชิดติดกัน ฝั่งที่ฉันนั่งคือตรงข้ามพี่คีย์เขาละจากการคลอเครียมามองฉันแป๊ปนึงก็หันกลับไปนัวเนียกันต่อ "พี่มิกค์พอจะรู้ไหมคะว่าใครพอจะมีประสบการณ์ในการเปิดซิงครั้งแรกแบบที่ทำให้ประทับใจได้บ้าง" พรวด!!!! พี่มิกค์พ่นเหล้าในปากจนกระเด็นเป็นฝอยมันน่าตกใจขนาดนั้นเชียว "ถามจริง" "ถามจริงก็เอาจริงสิคะ ไม่งั้นจะถามทำไม"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม