ดัชกรเดินมาหาหญิงคนรักในห้องทำงาน น้ำหวานหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาก่อนจะเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยสีหน้าแปลกใจ หน้าตาบึ้งบูดอีกแล้วท่าทางจะมีอะไรไม่พอใจอีกแน่
"หน้าบึ้งบูดทำไมคะท่านรอง"
"พี่ไม่ชอบหมอนั่นหนูเข้าใจป่ะ ขนาดบอกว่าเราสองคนคบกันมันยังไม่เชื่อเลย แถมยังบอกว่าถ้ายังไม่ได้แต่งงานก็มีสิทธิ์ นี่เหรอครูบาอาจารย์จะมาสั่งสอนเด็ก"
เขาเอ่ยออกมากด้วยน้ำเสียงไม่พอใจมาก คนแบบนี้ก็มีด้วย เอาจริงถ้าเขาจะจัดการก็แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ แต่ถามว่ามันคุ้มรึเปล่ากับการที่ต้องมาไฟท์กับคนแบบนั้น มันเสียเวลามากเลยนะ อีกอย่างผู้หญิงเค้าก็ไม่เล่นด้วยอยู่แล้วเพราะฉะนั้นเขาจึงปล่อยผ่านไปก่อน
"ช่างเค้าสิคะ น้ำหวานไม่สนใจซะอย่างพี่จะต้องกังวลอะไรกัน ถึงเขาจะเป็นแฟนคนแรกแต่สู้คนปัจจุบันแบบพี่ดัชไม่ได้เลยสักนิด จริงมั้ย"
เขาได้ยินแบบนี้ก็ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ถ้าเจอกันเร็วกว่านี้เขาคงได้เป็นแฟนคนแรกด้วย แต่
