แพรวาก้มใบหน้าลงเธอคิดตามคำพูดเขา แรงเต้นในหัวใจเธอเดี๋ยวช้าเดี๋ยวเร็วสลับกัน จนเธอแทบจะเป็นลมกับคำตอบที่ผุดขึ้นมากลางหัวใจเธอ ครูส ดิออนมีแต่คนอยากครอบครองเขาทั้งนั้น แต่เวลานี้เขาหยิบยื่นโอกาสนั้นให้เธอแบบทูนให้ด้วยซ้ำ แล้วทำไม! เธอไม่รับไว้ล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นนับต่อแต่นี้ก็ช่างมันสิ ขอแค่ตอนนี้เวลานี้เธอมีความสุขก็พอ หากมันจะเป็นอย่างที่แอบกลัวก็ช่างหัวมัน เก็บช่วงเวลาดีๆ ไว้กับตัวเอาไว้ปลอบใจยามที่ต้องอยู่คนเดียว ตอนนี้ก็แค่เก็บเกี่ยวความสุขไว้ เก็บไว้ให้ได้มากที่สุดก็พอ
“จริงนะ คุณรักแพรจริงๆ นะ” เสียงหวานฉ่ำชะอ้อนถามเมื่อใคร่ครวญอยู่พักใหญ่ๆ
“จริง!! ฉันไม่ใช่เด็กๆ นะที่จะล่อเล่นเรื่องแบบนี้” ชายหนุ่มพ่นลมหายใจยาวเหยียด เขาตอบกลับเสียงฉุนๆ ก่อนจะผวาเกือบหล่นเบาะหนังนุ่มๆ ที่แพรวาใช้นอนอ่านหนังสือนิยายเล่นๆ เพราะร่างอวบโถมเข้าใส่สุดตัว
“ขอคืนมะรืนตายนะคุณ แพรยึดแล้วยึดเลย” แพรวาซุกใบ
