ตอนที่ 4 แค่จูบ (เด็กมันอ้อน) 18++
693 คำ
ผลัก ตุบ !!!
พอได้สติผมก็รีบผลักพลอยนาราออกจนเธอหลนไปกองอยู่ที่พื้น มองผมด้วยน้ำตาคลอเบ้าแล้ววิ่งออกไปที่ระเบียง ผมผิดหรอว่ะนี่ผมกำลังช่วยเธออยู่นะ
“พลอยนารา”ผมพยายามจัดการกับอารมณ์อยู่นานแล้วค่อยเดินออกมาหาเธอ
“ฮึก ฮือออ!!!”พลอยนาราปล่อยโฮออกมาแล้วก้มหน้าลงไปกอดเข้าตัวเอง
“พลอย ผมขอโทษนะที่ผลักคุณเมื่อกี้”ผมเอ่ยคำขอโทษเพราะคิดว่าเธอคงโกรธที่ผมผลักเธอเมื่อกี้แน่ๆไม่รู้กระดูกจะหักหรือปล่าวยิ่งตัวเล็กๆอยู่ด้วย
“ฮึก พลอยน่าเกลียดขนาดนั้นเลยหรอคะทำไมอาจารย์ถึงไม่ทำอะไรพลอย ฮือออ!!!”แล้วก็ปล่อยโฮออกมาอีกนี่ผมผิดหรอว่ะ มันป้ายยาตัวไหนว่ะเนี่ย
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะเธอต้องตั้งสติแล้วฟังฉัน เธอกำลังป่วยเธอโดนป้ายยามาแต่ซักพักมันจะดีขึ้นเข้าใจไหม”ผมพยายามอธิบายโดยการจับไหล่ให้พลอยนาราหันหน้ามาคุยกัน แต่เธอก็เหมือนจะฟังมั้งเอาแต่จ้องที่ปากของผมแล้วเลียรอบๆริมฝีปากตัวเอง เธอจะรู้ตัวบ้างไหมนะว่าการทำแบบนี้มันทำให้เธอเซ็กซี่ขนาดไหน
“อาจารย์ไม่ได้รังเกียจพลอยใช่ไหมคะ”พลอยนาราพูดยิ้มๆ
“ป่าว”ผมตอบตามความจริงๆที่ผลักเธอเมื่อกี้มันใช่เพราะผมรังเกียจแต่เพราะว่าผมกลัวใจตัวเองต่างหากกลัวจะอดใจไม่ไหวแล้วจะทำอะไรที่ไม่สมควรออกไป
“งั้นอาจารย์จูบพลอยนะคะ”พลอยนาราพูดจบก็ยื่นหน้าเข้ามาจนผมต้องดันตัวเธอเอาไว้
“ไม่ได้ๆ”ผมยังคงดันเธออยู่อย่างนั้น จนเธอเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
“ฮื่อออ !!! เห็นไหมอาจารย์รังเกียจพลอยจริงๆด้วย ฮื่อออ”พลอยนาราร้องไห้แล้วนั่งหันหลังให้ผม เอาไงดีว่ะทีนี้ผมไม่ชอบเห็นน้ำตาไม่ชอบได้ยินเสียงร้องไห้ของผู้หญิง เมื่อไหร่ยาจะหมดฤทธิ์ว่ะเนี่ย
“ไปกันใหญ่แล้วพลอยหันหน้ามาคุยกันดีๆก่อน”ผมสะกิดที่ไหลเธอเบาๆแต่เธอก็สบัดหนี
“ฮึอ ฮื่ออออ"”พลอยนาราร้องไห้เสียงดังขึ้นอีกจนผมทนไม่ไหว
“อะๆจูบก็จูบ แต่ต้องหยุดร้องไห้นะ”ผมต่อรองนี่ไม่อยากจะทำเลยจริงๆนะเนี่ย
“จริงนะๆอาจารย์จะจูบพลอยจริงนะ”พลอยนานราหันหน้ามาแล้วปาดน้ำตาก่อนจะทำหน้าตาหน้ารัก
“อืม หยุดร้องได้แล้ว”พลอยนาราทำตามคำสั่งของผมทุกอย่าง
พลอยนาราหันหน้ามาสบตาเราจ้องหน้ากันซักพักก่อนจะค่อยเลื่อนหน้าเข้าหากันเรื่อยๆผมเลือกที่จะจูบตรงแก้มก่อนแล้วค่อยๆเลื่อนมาที่ริมฝีปากบาง ผมปรับองศาของหน้าเล็กน้อยเพื่อให้มันเข้าได้พอดี พลอยนาราหลับตาพริ้มอย่างน่าเอ็นดู ผมดันตัวเธอให้เข้าหาแล้วกอดเอาไว้หลวมๆ เธออ้าปากขึ้นเล็กน้อยอย่างรู้งานผมสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากเราดูดดึงกันอยู่ซักพักอย่างไม่มีใครยอมใคร จนเป็นผมที่ถอนปากออกมา เพราะกลัวจะมากกว่าจูบ
'ตอนนี้เธอป่วยอยู่ๆ ท่องไว้สิว่ะไอ้แทน'
ผมถอนริมฝีปากออกมาแล้วยกมือขึ้นลูบกรอบหน้าของพลอยนาราเล่นเธอดูเขินอายเล็กน้อย ก่อนจะเอาหน้ามาซบลงที่อกผมเราอยู่ท่านั้นกันซักพักจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอ บงบอกว่าเธอได้หลับไปแล้ว
“นึกจะหลับก็หลับง่ายๆอย่างนี้เลย”ผมพูดเบาๆอุ้มเธอเข้ามานอนในห้องนอนแล้วโทรให้แม่บ้านของคอนโดขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้ากับเช็ดตัวให้เธอ ส่วนผมออกมานอนที่โซฟาหน้าทีวี ไม่รู้ว่าตื่นมาจะจำอะไรได้บ้างหรือปล่าว ถ้าจำได้จะโวยวายใส่ผมไหมเนี่ย
- ผู้เขียน
