และในที่สุขวันสุดท้ายของปีการศึกษาปีสี่ก็สิ้นสุดลงเหลือเพื่อรอรับใบประกาศนียบัตรอีกสองวันข้างหน้า
"ในที่สุดก็รอดพ้นสภาพนักศึกษาอย่างสมบูรณ์สักที" เสียงของแอมแปร์เอ่ยออกมาก่อนจะหันหน้าไปถามทางเจ้าแสน
"จบแล้วแก้จะไป สมัคงานบริษัทไหนหรอแสนหรือทำงานต่อตรงที่ไปฝึกงานเลยไหม" แอมแปร์ถามออกมาหลังจากเธอคิดอยู่นานมากเพราะเป้าหมายของเธอตั้งใจจะชวนมาหุ้นกับแผนธุรกิจของเธอที่กำลังจะสร้างขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้า
"ยังไม่ได้คิดนะ ว่าจะกลับบ้านก่อนเรียนจบทั้งทีไปให้พ่อให้แม่เห็นหน้าเห็นตาสักหน่อย" เจ้าแสนพูดไปพร้อมกับเดินไปหาชายหนุ่มที่นั่งรออยู่ในรถได้สักพัก
"บ๊ายโชคดีเจอกันวันรับใบปริญญานะ" และแล้วแอมแปร์ก็ยังไม่ทันได้เอ่ยชวนใดๆ ออกมาเพราะมาถึงรถกันเสียก่อน
"อืมกับดีๆ นะยัยแอมแปร์ ไอแพทไม่มารับหรอ" เจ้าแสนเอ่ยถามออกมาเพราะช่วงนี้จะเห็นไอแพทตัวติดกับแอมแปร์ตลอด
"จะพูดทำไมเนี่ย" น้ำเสียงสูงของแอมแปร
