ตอนที่ 16 แรงดีนี่
2109 คำ
“อย่ามาว่าพ่อเชอร์”
เสียงฝ่ามือเล็กปะทะกับข้างแก้มของชายหนุ่มตัวสูงตรงหน้าอย่างแรง จนแทบไม่อยากคิดว่าไอ้ฝ่ามือเล็กดูบอบบางนั่นจะทำให้คนตัวโตถึงกับหันหน้าไปตามแรงตบได้
เวคาใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มด้านในเมื่อรับรู้ได้ถึงความชาก่อนจะกลายเป็นความเจ็บแสบที่ผิวข้างแก้ม
“แรงดีนี่ งั้นเวลาตอนฉันเอาก็ช่วยทำให้แรง ๆ แบบนี้ด้วยแล้วกัน”
เสียงทุ้มต่ำเข้มราวเสือร้ายกำลังขู่ข่มเหยื่อตัวน้อย แต่คนตัวเล็กกลับไม่ได้คิดกลัวสักนิด ใบหน้าหวานยังเชิดสูงสู้สายตาดำขลับที่มีแววแห่งความโกรธกรุ่นอยู่
เวคาคว้าข้อมือบางข้างที่ใช้ตบเขาเมื่อครู่อย่างแรง ลากคนตัวเล็กเข้าไปในทิศทางของห้องนอนใหญ่
"เวปล่อยนะ เชอร์บอกให้ปล่อย" เมื่อเห็นเวคาเอาจริง เชอร์รีลก็รีบยื้อตัวเองสู้แรงคนตัวสูงใหญ่ แต่กระนั้นเธอก็ไม่สามารถหยุดเขาไว้ได้ กลายเป็นเธอต้องซอยเท้าถี่ ๆ เพื่อให้ตัวเองเดินตามขายาว ๆ ของเขาที่ก้าวนำอยู่ข้างหน้า
“เวปล่อยนะ”
เมื่อสู้แรงเขาไม่ได้ เชอร์รีลก็ก้มหน้าต่ำลงกัดที่มือใหญ่อย่างแรง
“โอ๊ย..เป็นหมาหรือไงเชอร์!”
เวคาสะบัดข้อมือหลุด เชอร์รีลได้จังหวะรีบวิ่งออกจากห้อง แต่แค่เพียงเขาก้าวขาแค่ก้าวเดียวก็ถึงตัวเธอ ร่างอรชรถูกรวบขึ้นพาดไว้บนไหล่แกร่งราวกับเธอเป็นสัตว์เลี้ยงตัวเล็ก ๆ
“ปล่อยนะ เว!”
เสียงเล็กแหลมตวาดลั่นห้อง พร้อมกับปลายเท้าที่แกว่งขึ้นลงอย่างแรง หวังจะให้มันกระแทกชายโครงของคนบ้าสักที แต่ทุกครั้งที่เท้าเธอกระแทกลงไปกลับเป็นหน้าท้องแกร่งและดูเจ้าตัวจะไม่สะทกสะท้านสักนิด
เชอร์รีลถูกโยนลงที่นอนคิงไซซ์ขนาดใหญ่ อย่างไม่สนใจว่าเธอจะกระเด้งกระดอนตกเตียงหรือไม่
“แรงเยอะ ๆ แบบนี้ฉันยิ่งชอบ จะได้เอามัน ๆ หน่อย แล้วก็อย่ารีบหมดแรง ทำให้เก่งเหมือนตอนนี้ล่ะ”
พูดจบเวคาก็ชันเข่าขึ้นเตียง กระชากเสื้อของคนตัวเล็กจนกระดุมห้าเม็ดกระเด็นไปคนละทิศละทาง
“ว้าย!”
เสียงร้องด้วยความตกใจของเชอร์รีลไม่ได้ทำให้เวคาหยุดการกระทำลงได้ สองมือเล็กรีบขยุ้มสาบเสื้อของตัวเองแต่เธอก็คว้าได้เพียงแถบเดียว เมื่อเขากระชากอีกข้างหลุดออกจากไหล่นวลเนียนไปแล้ว
แม้จะยื้อยุดกับเขาอยู่ครู่แต่สุดท้ายเธอก็เหลือเพียงเสื้อชั้นในสีขาวลายลูกไม้ห่อหุ้มก้อนเนื้ออวบใหญ่สองก้อนไว้แค่นั้น
เสื้อเชิ้ตสีฟ้าถูกโยนทิ้งไปข้างเตียง คนตัวเล็กก็ยังส่งเสียงโวยวาย แต่เหมือนมันจะไม่เข้าหูเขาสักนิด เวคารั้งข้อเท้ากลมกลึงของเธอขึ้นสูง ร่างอรชรที่นั่งอยู่บนเตียงเสียหลักเอนตัวล้มลงแล้วกระโปรงสั้นเหนือเข่าก็ถูกปลดออกอย่างง่ายดาย
เธอยื้อตัวขึ้น พร้อมทั้งฝ่ามือข้างเดิมที่กะจะฟาดลงไปที่แก้มของชายหนุ่ม แต่คราวนี้สองมือเล็กกลับถูกรวบขึ้นเหนือศีรษะทันที พร้อมกับคนตัวใหญ่ที่ซ้อนทับจนเธอล้มตัวลงที่เตียงกว้างอีกครั้ง
ครั้งนี้เชอร์รีลไม่ทันได้พ่นคำแสลงหูเขาออกมาอีก ริมฝีปากบางเล็กถูกประกบจูบลงมาอย่างรวดเร็ว รุนแรง
เชอร์รีลเม้มปากตัวเองไว้แน่น ไม่ยอมให้คนเกเรได้สมใจ
“หึ”
เสียงหึในลำคอเบา ๆ ของเขาทั้งที่ปากยังบดเบียดซอกซอนปลายลิ้นเข้าหาคนตัวเล็ก แต่เธอก็ยิ่งเม้มปากแน่น
“โอ๊ย!” เธอถูกกัดปาก
เธอตกใจเพราะความเจ็บทำให้ริมฝีปากอิ่มเผยอออกส่งเสียง เวคาจึงใช้จังหวะนี้แทรกลิ้นผ่านเข้าไปอย่างง่ายดาย บดเบียดริมฝีปากนิ่มจนไหวยวบตามแรงปรารถนา
จากจูบที่รุนแรงค่อย ๆ ผ่อนแรงลงเหลือเพียงความอ่อนไหว ริมฝีปากหนาที่ค่อย ๆ ดูดเม้มปากเจ่อบวมแดงของเธออย่างหยอกล้อ คลายออกเพียงนิด แล้วก็กลับดูดซ้ำลงไปอย่างแผ่วเบา
กลีบปากสีชมพูที่แข็งขืนในคราแรกถูกไล่ต้อนอ่อนแรงหมดทางสู้ ทำได้เพียงเผยอปากรับรสจูบแสนรัญจวน
“อย่าเพิ่งหมดแรงสิครับ นี่แค่จูบเองนะ”
เสียงเยาะเย้ยกระซิบพร่าอยู่เหนือริมฝีปากเธอ เวคาจึงได้เห็นรอยเม้มปากหนัก ๆ ของคนดื้ออีกครั้ง
ฝ่ามือเล็กที่ถูกตรึงด้วยมือข้างเดียวยังไม่ถูกปล่อย เมื่อเวคายกตัวขึ้นสูง ก้อนเนื้อที่อกอิ่มสองข้างก็ชัดสายตาเขารู้ขนาดของเธอดี เพราะสี่ปีที่ผ่านมาเขาจับมันจนชินมือ
ฝ่ามือหนาอีกข้างที่ว่างสอดเข้าใต้แผ่นหลังขาวเนียนปลดตะขอบราตัวเล็กอย่างชำนาญ ก้อนเนื้อสองก้อนได้รับอิสระก็ออกมาอวดเบ่งความอวบใหญ่เมื่อเขาถลกบราตัวเล็กขึ้นจนพ้นอกอิ่ม
กลายเป็นเวคาที่ต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ไม่ว่ากี่ครั้งร่างกายของเธอก็ยังเร้าอารมณ์เขาได้เสมอ
การกระทำไวกว่าความคิด ใบหน้าคมก้มซุกร่องอกที่เบียดเสียดกันอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเลื่อนลิ้นเลียจากก้อนเนื้อถึงยอดไตสีสดด้านบน และแค่เพียงเขาครอบปากลงไป เสียงลมหายใจหอบแรงของเธอก็ดังประสานขึ้นทันที
มือใหญ่ที่ตรึงข้อมือเล็กไว้ถูกปล่อยออกแล้ว เพียงแต่เธอคงไม่ทันรู้ตัว หรือแม้แต่ตอนนี้ตอนที่นิ้วมือเธอสอดประสานเข้ากับเส้นผมสั้นอ่อนนุ่มของเขา ในบางจังหวะเธอก็เผลอขย้ำมันอย่างไม่เบามือนัก
ยิ่งเขาขบเม้มยอดอกเธอแรงเท่าไร ฝ่ามือเล็กก็ยิ่งขยุ้มขยำเรือนผมสีทองหนักขึ้น มันเป็นไปเพียงเพราะแค่เธอต้องการระบายความซ่านเสียวเท่านั้น
เวคาละจากยอดอกกลับขึ้นมาจูบเม้มที่ริมฝีปากอีกครั้งแต่ระหว่างทางก็ไม่ลืมที่ฝากรอยแดงไว้ตรงซอกคอขาว จูบที่กระตุ้นเร่งเร้าอารมณ์ให้คนใต้ร่างสนองตอบอย่างลืมตัว
เชอร์รีลจูบตอบกลับเขาอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน จูบที่หวังจะช่วยให้คลายความเสียวสะท้าน จูบที่เธอกระสันเข้าหาเพียงเพราะถูกฝ่ามือใหญ่ลูบวนจุดสวาทกลางกายสาวอยู่ด้านล่าง เขารู้ดีที่สุดว่าเธอชอบแบบไหน
มือเล็กบีบรั้งต้นแขนใหญ่เนื้อแน่นแข็งอย่างคนที่ออกกำลังกายมาอย่างดี บีบที่กลายเป็นกดปลายเล็บจิกแน่น ยิ่งเขากดเม็ดติ่งเสียวแรงขึ้นเท่าไรเธอก็ยิ่งสะท้านจิกเล็บแรงเท่านั้น
เขากดแรง แต่เธอร่อนสูง ยิ่งกดยิ่งวนจนกลายเป็นขยี้หนัก ๆ สะโพกกลมก็แอ่นลอยอย่างคนลืมตัว ปากที่เผยอร้องครางถูกจูบอีกครั้งก็กลายเป็นเธอที่บดเบียดเรียกร้องให้เขาตอบสนองความซ่านที่เธอกำลังถูกเขาล่อลวงอย่างลืมตัว
เวคาขยี้ปลายนิ้วแรงรัวไร้จังหวะ คนตัวเล็กก็ยิ่งแอ่นลอยเกร็งสะท้าน แม้ปลายนิ้วจะยังไม่ทันรุกล้ำล่วงลึกแต่มันกลับชุ่มฉ่ำเปียกชื้นไปทั้งฝ่ามือ เธอไม่อาจทนปลายนิ้วใหญ่ขยี้นั้นได้อีกต่อไป เมื่อสะโพกมนกระตุกถี่ก่อนจะอ่อนล้าหมดแรงทิ้งสะโพกกลมลงที่นอน
“น้ำเยอะเหมือนเดิมเลยนะ”
เชอร์รีลถูกรั้งเรียวขาเข้าหาคนตัวสูงอีกครั้ง จุดบอบบางกลางหว่างขาถูกเสียดสีกับแท่งแข็งร้อนหนัก ๆ
“เว!...”
เสียงด่าขาดหายไป เมื่อเขาประกบปากจูบรุนแรง
ร่างเปลือยเปล่ากำยำแข็งแกร่งของคนที่กำลังแทรกตัวอยู่กลางหว่างขา จับเธอถ่างอ้าในท่าน่าเกลียดนั่น แถมตอนนี้เธอยังสัมผัสและเห็นชัดเต็มสองตาถึงแท่งเนื้อใหญ่ยาวตั้งโค้งที่ปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดสีเขียวเข้มพันขอดรอบแท่ง อีกทั้งสีแดงสดของยอดหัวเห็ดบานใหญ่ จึงทำให้เธอร้องเสียงหลงขึ้นมาอย่างลืมตัว และแทบไม่ทันได้รู้ตัวว่าเขาเปลื้องผ้าตั้งแต่ตอนไหน
เวคาปล่อยปากเธอเป็นอิสระ พร้อมกับเสียบแท่งเอ็นดุ้นใหญ่ใส่ช่องทางรักคับแน่นแทน
"โอ๊ย..."
เสียงร้องด้วยความเจ็บของคนตัวเล็กพร้อมกับใบหน้าหวานที่เหยเกขึ้นอย่างไม่ต้องแสดง
เวคาก้มลงมองแท่งเนื้ออันเขื่องของตัวเองที่เสียบแทงคาไว้ยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ เขาเองในตอนนี้ก็ปวดร้าวไม่แพ้เธอเช่นกัน
“เหี้ยเอ๊ย..”
เสียงสบถคำรามใหญ่คล้ายเอ่ยด่าตัวเองเสียมากกว่า
“อย่าเกร็งดิวะเชอร์”
เวคาเอ่ยบอกคนใต้ร่างเสียงเข้ม ยิ่งเธอเกร็ง มันก็ยิ่งรัดแน่น ก่อนจะค่อย ๆ ขยับแท่งเอ็นที่เสียบคาให้คลายออกเหลือเพียงส่วนหัวหยักที่จุ่มเข้าไปด้านใน
เวคาจูบเธอซ้ำเบา ๆ อ่อนโยนผิดกับเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง
“เจ็บ..เชอร์เจ็บ”
“อย่าเกร็งดิเชอร์จะได้ไม่เจ็บ เวจะทำให้เชอร์เสียว แบบที่เชอร์ชอบไง”
“คนบ้า...”
เสียงด่าของเธอกลายเป็นเสียงหัวเราะขบขันของเขา
จูบซ้ำ ๆ อยู่หลายครั้ง ซุกไซ้ซอกคอเบา ๆ อยู่หลายหน ทั้งสะโพกสอบก็ขยับบางเบาพอให้หัวเห็ดบานใหญ่ได้ผลุบเข้าออกช้า ๆ
"อื้อ..."
เชอร์รีลครางเสียงอื้ออึงอยู่ในลำคอ เมื่อแท่งเนื้ออันยาวค่อย ๆ เพิ่มความลึกและยิ่งตอนที่มันเสียดสีผิวนุ่มครูดหัวออกมา เธอก็ยิ่งครางกระเส่าไม่เป็นคำ
เวคาขยับจังหวะเพิ่มแรงอีกนิด เชอร์รีลก็ยิ่งครางเสียงดัง และเหมือนจะยิ่งดังขึ้นเมื่อเวคาเลื่อนฝ่ามือหยาบลงไปลูบวนติ่งเสียวเม็ดแดงของเธอด้านล่าง พร้อมทั้งริมฝีปากที่บดจูบอย่างเร่าร้อน
คนตัวเล็กแทบจะดิ้นเร่าถ้าเธอไม่ถูกร่างสูงใหญ่ของเขาล็อกตัวไว้คงได้ดิ้นพล่านลนลานคล้ายคนจะขาดใจแน่
เมื่อความเสียวซ่านเสียดเสียวที่เขากระหน่ำเร้าทุกจุดสัมผัส แท่งเนื้อที่เข้าไปเพียงครึ่งทางจึงถูกกระแทกแรงพรวดเดียวสุดทางเมื่อตอนที่เธอร้องครางแอ่นสะโพกลอยตอบสนองเขาเมื่อครู่
"อ๊ะ..."
เวคาขยับสะโพกสอบแรงขึ้นอีกนิด คนใต้ร่างที่ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บในคราแรกค่อยเปลี่ยนเป็นเสียงร้องของคนที่ทนต่อความเสียวซ่านนั้นไม่ไหว เขาเข้าใจได้เมื่อเสียงนั้นมันเหมือนเสียงทรมานเหมือนคนจะขาดใจเสียมากกว่า
จังหวะเร่งเร้าเริ่มรุนแรงขึ้นเมื่อเธอสนองตอบ แท่งเนื้อดุ้นใหญ่ที่ถูกดันเข้าชักออกจนสุดทางค่อยๆ เพิ่มจังหวะตามบั้นเอวพลิ้วของเขา
จุดบอบบางที่ถูกเสียดสีจนแดงเถือกแต่ก็กลับไม่ได้รับความทะนุถนอมสักนิด ยิ่งเห็นมันบอบบางเท่าไรเขาก็ยิ่งอยากกระแทกหนักๆ
“เว...มะ ไม่ไหวแล้ว..”
“จะเสร็จอีกแล้วเหรอ หืม...”
เวคาถามเสียงพร่าต่ำ ก่อนจะจับเอวบางของเธอด้วยสองมือเอาไว้แน่น รั้งให้สะโพกกลมแอ่นลอยสูงขึ้นอีกนิด แรงกระแทกหนัก ๆ ก็ยิ่งลึกสุดทาง
เธอจะเสร็จ เขาเองก็ไม่ไหวอีกต่อไป
เมื่อจังหวะในนาทีสุดท้ายที่เขาเองก็รัวเร็วราวคนบ้าคลั่งส่งเธอแตะฝั่งฝันไปก่อนและเพียงอึดใจเขาก็เสร็จสมตามเธอไปติด ๆ
ร่างหนักทิ้งตัวทับคนตัวเล็กเอาไว้ปล่อยให้แท่งเอ็นลำใหญ่ยังเสียบคาไว้แบบนั้น ยิ่งตอนที่เธอตอดรัดเป็นจังหวะถี่มันยิ่งชวนให้เขายังเสียดเสียวไม่หาย
“ออกไปได้แล้ว”
เชอร์รีลรีบดันอกกว้างให้ถอยห่าง เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงแรงกระตุกของหัวเห็ดที่ยังอยู่ด้านในตัวเธอ
เวคาเงยหน้ามองคนเสียงเข้มแต่ใบหน้าเห่อแดงนั้น พลางยกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจ
“อ้อ..แรงยังดี เสียงเข้มเชียว งั้นก็ต่ออีกรอบเลยแล้วกันนะเชอร์”
///////////////////////////////////////////////////////
- ผู้เขียน
