ตอนที่14

1839 คำ

14 แล้วสองคนนั้นก็พากันหนีฉันไปหมด ฟอซ์กบอกว่าเพลียอยากไปพักผ่อน ส่วนพีชคงหนีฉันไปเพราะฉันเพิ่งจะทุบตีมันไปแต่คงแวะเอาของอะไรที่ว่าลืมไว้ในห้องฉัน ฉันเดินขึ้นบนห้องด้วยความเบื่อหน่าย ทำไมมันถึงได้เหนื่อยแบบนี้หรือเพราะฉันสู้รบปรบมือกับพวกนั้นมากไป แอดด~ ฉันเปิดเข้ามาในห้องตัวเองแล้วนั่งลงบนเตียง ก่อนจะเอนตัวลงนอนแต่อยู่ๆ ก็มีร่างสุงของใครคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้จนฉันต้องผุดลุกขึ้นอีกครั้ง “คุณ!” “ไปอาบน้ำสิ” เขาพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะนั่งลงบนเตียงแล้วเช็ดผมตัวเองที่เปียกหมาดๆ “นี่! เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง ออกไปนะ!” ฉันไม่ได้สนใจที่เขาพูดเลยแม้แต่นิดเดียว และเขาเองก็ไม่ได้สนใจที่ฉันพูดเหมือนกัน “...” “ออกไปเดี๋ยวนี้” “ฉันจะนอนนี่ นอนกับเธอ” พูดจบเขาก็เช็ดผมต่อไม่สนใจฉัน “อย่ามาทำตัวไร้สาระได้มั้ย เราไม่ได้เป็นอะไรกันและคุณก็ไม่มีสิทธิ์มานอนกับฉันเพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม