19
หลังจากที่เราไปเดินเที่ยวกันซักพักเขาก็พาฉันมานั่งกินข้าวในร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ติดริมแม่น้ำ บรรยากาศที่นี่ค่อนข้างดีเลยทีเดียว มันไม่ได้หรูมากทั้งที่ดูจากลักษณะของเขาน่าจะชอบทานร้านหรูๆ มากกว่า หรือเพราะมากับฉัน...
“ปกตินายก็ชอบมาที่นี่เหรอ” ฉันแกล้งถามออกไปเพราะต้องการความกระจ่างแจ้ง
“เปล่า”
“แล้วชอบไปที่ไหนล่ะ” ฉันยังคงถามต่อรู้สึกว่าฉันจะถามมากไปมั้ยนะ
“ไม่ค่อยไปไหน ปกติฉันไม่ค่อยพาใครไปนั่งกินข้าว” เขาตอบด้วยท่าทีนิ่งๆ ตักข้าวใส่ปากเหมือนกับหิวมาทั้งวัน ได้เห็นเขามุมนี้มันก็น่ารักไปอีกแบบ
เดี๋ยวนะ นี่ฉันชมเขาว่าน่ารักเหรอ...
“อ่อ พาไปทำอย่างอื่นแทน” ฉันอาจจะพูดเหมือนแซวแต่ตอนนี้จิตใจกำลังขุ่นเคืองนิดหน่อย
“ก็ใช่...” บางที่ฉันก็อยากให้เขาโกหกฉันมากกว่า นี่ฉันต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ
“...”
“หึง?” เขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มมุมปากอย่างกวนๆ จนฉันต้องเบะปากใส่
“หึงทำไมก็นั่นมันอดีต
