ตอนที่8
1636 คำ
8
“อย่าเกรง”
สิ้นเสียงของเขาบางอย่างที่ฉันกำลังกลัวก็สัมผัสลงมาบนจุดอ่อนไหวของฉันเขากดแก่นกายขนาดใหญ่ของเขามาในช่องทางรักคับแคบของฉันอย่างพยายาม แต่เพราะขนาดของมันไม่ได้พอดีเลยจนฉันต้องกัดปากแน่นพยายามจะไม่ส่งเสียงใดๆ ออกไป น้ำตาเอ่อล้นออกมาและไหลลงตรงหางตาเป็นสาย
“อื้อ ฮึก” ฉันยกมือขึ้นปิดปากของตัวเองเพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องไห้ออกมา
“...เธออย่าเกรงดิว่ะ!” เหมือนเขาจะเริ่มอารมณ์เสียเพราะยิ่งฉันเจ็บก็ยิ่งกลัวและเกรงเข้าไปใหญ่
“นะ นายจูบฉันหน่อยได้มั้ย” คำพูดของฉันคงทำให้เขาใจเย็นลงได้บ้างไม่ใช่ว่าฉันอยากจะจูบเขาอะไรขนาดนั้นเพียงแต่มันคงจะทำให้ฉันผ่อนคลายลงบ้าง
“อย่าร้องไห้ ฉันไม่ชอบ” เขาสั่งเสียงเรียบแล้วก้มลงมาจูบฉันอย่างที่ขอไว้ ฉันหลับตาลงเพื่อปลดปล่อยความกลัวออกไป มือข้างหนึ่งของเขาปาดน้ำตาที่นองเกาะขอบตาให้ ส่วนอีกข้างนั้นกำลังจับลำกายใหญ่ของเขาไว้เพื่อดันมันเข้ามาในช่องทางรักของฉัน
“อื้อ” รสจูบของเขาทำให้ฉันผ่อนคลายความตึงเครียดลงไป เขาดันขาของฉันให้แยกกว้างเพื่อที่ส่วนนั้นของเขาจะเข้ามาได้ง่ายขึ้น
“อึก อื้ม” เขาเผลอส่งเสียงออกมาเมื่อขยับสะโพกดันส่วนนั้นเข้ามา จนส่วนหัวมันเข้ามาในกายของฉันได้ ความรู้สึกเจ็บเหมือนมันกำลังฉีกขาดทำให้น้ำตาไหลออกมามากกว่าเดิมแต่ก็ไม่อยากให้เขาต่อว่า
“อึ อื้อออ” ความเจ็บที่แทรกเข้ามาทำให้ฉันเผลอกัดปากของเขาที่กำลังจูบกันอยู่อย่างไม่รู้ตัวแขาไม่ได้หยุดการกระทำของตัวเองยังคงจูบฉันไว้อย่างนั้น มือหนาเริ่มเลื่อนไปนวดเฟ้นกับหน้าอกของฉันอีกข้างหนึ่งจับตรงเอว
“...ฟู่ว เธอคือผู้หญิงคนแรกที่เอายากขนาดนี้” เขาเลื่อนตัวขึ้นแล้วปล่อยลมหายใจออกทางปากแรงๆ ก่อนจะพูดประโยคที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายของมัน
“ดันมันเข้ามาเลย ฉันทนได้” ฉันพูดออกไปแบบนั้นเพราะไม่อยากจะทรมานนานกว่านี้แล้ว เขาพยักหน้ารับแล้วจ้องหน้าฉันนิ่ง
“...”
สวบ!
“อ๊ะ อื้อออ” แรงกระแทกเพียงครั้งเดียวทำให้ลำกายแกร่งของเขาเข้ามาในกายของฉันจนสุด ฉันทุบมือลงกับเตียงแล้วกำหมัดแน่นเพราะความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น
“แน่นชิบ” เขาสบถออกมาแล้วกัดปากตัวเองแน่นเช่นกัน ก่อนจะโน้มหน้าลงมาซุกไซร้กับซอกคอของฉัน มือหนาของเขายังคงไม่ละจากอกอวบสองข้างของฉัน นวดเฟ้นบีบคลึงสลับไปมาอย่างมันมือ
ในขณะที่สะโพกขยับออกไปจนเกือบสุดแล้วเขาก็ขยับมันเข้ามาใหม่ช้าๆ ภายใต้แรงบีบรัดจาดกล้ามเนื้อภายในของฉัน ความเจ็บเริ่มเปลี่ยนมาเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ฉันรู้สึกสั่นสะท้านทั้งตัวเมื่อภายในมันถูไถกับท่อนเนื้อแข็งแรงเข้าออกอย่างนั้นเรื่อยๆ และจังหวะของมันยิ่งเร็วเท่าไหร่ความเสียวซ่านยิ่งเพิ่มสูงขึ้น
“อื้อ อื้อ” เสียงที่ออกมาจากลำคออย่างไม่รู้ตัวทำให้จังหวะขยับเอวของเขาเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“ซิ๊ดด เธอ...ชอบมั้ย” เขาถามออกมาติดขัดในขณะที่ขยับกายกระแทกเข้ามาไม่หยุด ฉันไม่ได้ตอบเขาเพียงแค่สบตาเรียวนั้นแล้วเลื่อนมือไปจับแขนแข็งแรงของเขาที่ยันไว้กับเตียง
พั่บ พั่บ พั่บ
“อื้อ อ๊ะ ฟอซ์ก” ฉันเรียกชื่อเขาด้วยเสียงแหบพร่าเหมือนคนเมาเมื่อเขากระแทกสิ่งนั้นเข้ามาแรงขึ้น ความรู้สึกเจ็บเริ่มแล่นเข้ามาอีกครั้ง
พั่บ พั่บ พั่บ ปึก ปึก
“ตอดดีว่ะ ซิ๊ดด” เขาขยับเอวสอบเข้ามาไม่หยุดและทำอย่างนั้นอยู่นาน จนฉันรู้สึกถึงบางอย่างในร่างกายที่เหมือนจะเกิดขึ้นไปแล้วครั้งหนึ่งก่อนหน้านี้
คนร่างสูงผ่อนแรกลงแล้วค่อยๆ ขยับเข้าออกช้าๆ ในช่วงที่ร่างกายของฉันกำลังกระตุกตอดรัดด้วยความแน่น ตอนนี้มันเริ่มเจ็บแสบขึ้นมาแล้วแต่เขาก็ไม่ยอมหยุดมันซักที
พั่บ พั่บ พั่บ
ปึก ปึก ปึก
“ฟอซ์ก อื้อ ฉันเริ่มเจ็บแล้ว” ฉันพูดออกไปอย่างนั้นเผื่อว่าเขาจะเห็นใจ
“หึ เธอนี่ก็เห็นแก่ตัวดีนะ แตกไปสองรอบแล้วก็อยากพองั้นเหรอ” คำพูดของเขาทำให้ฉันต้องยอมรับความจริงว่าคนอย่างเขาไม่มีทางเห็นใจฉันแน่ๆ
พั่บ พั่บ พั่บ
“...” แล้วเขาก็เริ่มเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้ง ขยับเข้าออกถี่ยิบอย่างนั้นจนเกือบห้านาที จนในที่สุดเขาก็ส่งแรงกระแทกแรงๆ เข้ามาอีกสองสามครั้งโดยทิ้งระยะห่างเอาไว้
“อึ อื้ม” เขาทิ้งตัวที่เต็มไปด้วยเหงื่อลงมาทาบทับตัวของฉันใบหน้าซุกอยูตรงซอกขอ เสียงหายใจหอบของเขาดังก้องเข้ามาในหัว ฉันอยากจะผลักร่างของเขาออกจากตัวเต็มทนแต่ก็ไม่กล้าทำอย่างนั้น
ส่วนนั้นของเขายังคงอยู่ภายในกายของฉัน จนเวลาผ่านไปเกือบสามนาทีเขาก็ขยับตัวลุกออกไปหยิบผ้าเช็ดตัวของฉันที่แขวนไว้ใกล้ๆ เดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาแต่งตัวแล้วนั่งลงข้างเตียง ในขณะที่ฉันยังคงนอนนิ่งอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาและหันหลังให้เขา
พร้อมกับน้ำใสๆ ที่ไหลนองออกมาจนเปียกหมอน
“เธอคงจะไม่คาดหวังให้ฉันนอนกอดเธอเหมือนคนรักกันใช่มั้ย” เขาพูดออกมาข้างหลังฉันที่นอนคดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ มันไม่ใช่หน้าที่ของคุณ” ฉันตอบเสียงเรียบแล้วกระชับผ้าห่มขึ้นมาปิดจนถึงคอ
“...” เขานั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นซักพักแล้วจึงลุกไป เสียงเปิดประตูดังขึ้นและปิดลง
ปัง!
“ฮึก ฮือๆ” และวินาทีนั้นเสียงร้องที่ฉันกลั้นมานานก็ถูกปล่อยออกมา เหมือนฉันเก็บมันไว้ในใจมานานเหลือเกิน
ตอนนี้ฉันก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่ฉันควรหวงแหนไว้ให้คนที่ตัวเองรัก ตอนนี้ฉันกลับเอามันมามอบให้ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ได้เห็นค่ามันเลย เพื่อแลกกับเงินสองล้านที่ฉันต้องการ
มันคุ้มแล้วใช่มั้ยพาย เธอถึงเลือกแบบนี้
Fox’ s part
ผมเดินออกมาจากห้องนั้นด้วยความรู้สึกแปลกๆ กับตัวเอง คงเป็นเพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่จะมีครั้งแรกกับผม แต่ผู้หญิงที่นอนอยู่ในห้องกลับเป็นเรื่องที่อยู่เหนือความคาดหมาย
นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมลังเลใจทั้งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนอย่างนั้นเหรอ
ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะนอนกับผู้หญิงคนไหนผมไม่มีทางนอนกอดกันหลังจากเสร็จภารกิจหรอก เพราะผมไม่เคยคิดจะผูกพันกับผู้หญิงคนไหนเลยแม้แต่คนเดียว และผู้หญิงที่เข้ามาหาผมแน่นอนว่าไม่มีใครบริสุทธิ์ผุดผ่องเพราะผู้หญิงที่ไม่เคยโดนแตะต้อง คงหวงตัวเองมากกว่าที่จะมามอบมันให้ผู้ชายที่เจอเพียงข้ามคืน
ยกเว้นยัยบ้านั่น...
แต่เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาผมลังเลที่จะอยู่ตรงนั้นต่อใช่มั้ย คนอย่างผมจะมาเสียหลักเพราะยัยนั่นได้ยังไงกัน ไม่มีทางหรอก! ก็แค่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องตื่นเต้นที่เกิดขึ้นชั่วคราวเท่านั้น
“คุณชายจะนอนที่บ้านมั้ยคะ” เสียงของแม่บ้านดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ผมเพิ่งจะรู้ตัวเองว่ากำลังยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าห้องเดิม
“...ไม่ ฉันจะกลับคอนโด” ผมพูดออกไปแล้วเดินลงบันไดอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่ได้หันไปมองคนที่ถาม ก้มมองนาฬิกาของตัวเองตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้ว
“อาทิตย์นี้แกยังไม่ต้องมาที่นี่ล่ะ” เสียงของปู่ดังขึ้นจากโซฟาที่ผมกำลังจะเดินผ่านแต่ไม่ทันได้สังเกต
“ปู่...ยังไม่นอนหรือไง” ผมเลือกที่จะไม่พูดเรื่องที่ปู่เพิ่งจะบอกไป ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
“ปกติฉันจะนอนไม่ค่อยหลับ” ปู่ตอบแบบนั้นแล้วลุกขึ้นแล้วเดินมาใกล้ๆ เพื่อมองหน้าผมด้วยสีหน้าจริงจัง
“อ่อ งั้นผมกลับก่อนนะ”
“ได้ยินที่ฉันบอกใช่มั้ย” ผมที่กำลังจะก้าวขาออกไปต้องหยุดชะงักลงเมื่อเจอคำถามนั้น
“...”
“ฉันอยากให้หนูพายเขาได้พักผ่อนบ้าง”
“...” ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไปได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
“แกคงจะดีใจสิท่า เว้นระยะห่างแบบนี้แหละหนูพายเขาจะได้รู้สึกดีบ้าง แกก็จะได้ไม่เครียดจนเกินไปเพราะมาทำเรื่องที่ฉันบังคับ” ปู่อธิบายยืดยาวแล้วเดินมาตบไหล่ผมเบาๆ
“ปู่ไม่อยากให้ยัยนั่นท้องเร็วๆ หรือไง” ผมถามออกไปแบบนั้นแล้วเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น
“ถ้าแกมีน้ำยารับรองว่าครั้งเดียวก็ท้อง ฮ่าๆ เผลอๆ อาจจะแค่ครั้งเดียวผ่านก็ได้ ฮ่าๆ” ปู่หัวเราะร่าแต่ผมไม่ขำเลยซักนิด
“อืม” ผมตอบสั้นๆ แล้วเดินออกจากบ้านไปที่รถของตัวเอง
นั่นสินะ ผมควรจะดีใจที่ไม่ต้องมาทำเรื่องบ้าๆ ของปู่แล้วไปหาเรื่องสนุกทำ
อาทิตย์นึงงั้นเหรอ เหอะ!
- ผู้เขียน
