บทที่ 8

1184 คำ

“ว่ายังไง จะบอกได้หรือยังว่าต้องการความช่วยเหลือยังไง และไปทำความผิดอะไรไว้” อารอนถามเสียงเข้ม เรอัลรู้ว่าหากตอบออกไปต้องถูกพี่ชายเยาะเย้ยแน่ๆ แต่ก็จำต้องบอกความจริง เพราะตอนนี้มีแค่เพียงอารอนคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้ “คือท่านอารอนช่วยมารับผมที่โรงแรมหน่อยได้ไหมครับ” “ทำไมต้องไปรับนายด้วย เกิดอะไรขึ้น รีบๆ เล่ามาสิว่ะ มัวแต่ยึกยักอมพะนำอยู่นั่นแหละ คนเขาอยากรู้ใจจะขาดแล้ว” “อยากรู้หรืออยากหัวเราะเยาะกันแน่” เรอัลเอ่ยต่อท้าย และก็ถูกอารอนเจริญพรอีกรอบ “จะบอกหรือไม่บอก เดี๋ยวพ่อเปลี่ยนใจ ไม่ช่วยซะหรอก” “บอกแล้วครับ บอกแล้ว อย่าเพิ่งงอนสิครับ ท่านอารอน” เรอัลออดเสียงหวาน กลั้นหัวเราะจนหน้าดำหน้าแดง รู้ว่าอารอนกำลังโมโหมาก ที่ถูกเขายั่วไม่เลิก “ไม่ได้งอน แต่โมโหโว้ย!” อารอนตะโกนตอบเสียงดัง และแทนที่เรอัลจะหยุดยั่วโมโหพี่ชาย กลับแกล้งหนักกว่าเดิมอย่างเห็นเป็นเรื่องสนุกที่ส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม