บทที่ 10

1203 คำ

“เออ...ฟ้องเลย ฟ้องเดี๋ยวนี้ไหม เดี๋ยวพี่โทร.หามาดามให้ มาดามจะได้รู้ความจริงด้วยว่านายมาเที่ยวผู้หญิงจนถูกมอมยา ถูกลอกคราบหมดตัว”          ถูกพี่ชายเค้นเสียงท้า พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทำท่าจะกดโทร.หามารดาจริงๆ ทำเอาเรอัลหน้าถอดสีซีด ร้องห้ามเสียงหลง          “ท่านอารอนครับ อย่าเล่นแบบนี้นะครับ ผมขอยืมเอทีเอ็มแค่สองสามวัน สัญญาว่าจะไม่ใช้เงินมากเกินควร”          “เงินไม่ใช่ปัญหา นายจะเอาเอทีเอ็มกี่ใบบอกมา”          “ถ้าเงินไม่ใช้ปัญหา แล้วท่านอารอนโกรธเรื่องอะไรครับ” “ก็เพราะเป็นห่วงนายยังไงล่ะ แหม! โทร.ไปหาทำเสียงอ่อย ไม่มีเงินกินข้าวให้รีบมาช่วย ไอ้เรารึ! เป็นห่วงจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน กลัวน้องหิวข้าวจนเป็นลมเป็นแล้งไป รีบบินมาภูเก็ตแต่เช้าทั้งๆ คุณฟ้าไม่ค่อยสบายสักเท่าไร ที่ไหนได้ ไอ้ตัวแสบดันนั่งจิบแชมเปญสบายใจเฉิบ” อารอนรัวใส่เป็นชุด โกรธเรอัลจริงๆ นั่นก็เพราะเขาเป็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม