บทที่ 5
1210 คำ
เมื่อมาถึงโรงแรมอันเป็นฐานปฏิบัติการของน้ำอิงในค่ำคืนนี้ หญิงสาวก็ถูกเรอัลโอบกอดให้เดินตรงไปยังลิฟต์เก่าๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากล็อบบี้นัก
เรอัลไม่มีโอกาสได้ล่วงรู้เลยว่า ขณะเขามัวแต่กดจูบไปบนพวงแก้มหอมจรุงใจ น้ำอิงก็ส่งสัญญาณให้กับแองจี้ ซึ่งมานั่งรอตรงล็อบบี้ของโรงแรมได้เกือบยี่สิบนาทีแล้ว
ทางด้านของแองจี้ พอเห็นน้ำอิงทำงานสำเร็จในขั้นแรก สามารถหลอกล่ออภิมหาเศรษฐีอย่างเรอัลให้ฮุบเหยื่อได้ ก็กระตุกยิ้มด้วยความถูกใจ อีกไม่กี่นาทีพวกเธอจะมีเงินไว้ใช้ได้อีกหลายเดือน ไม่ต้องอดมือกินมื้ออีกต่อไป
และเมื่อน้ำอิงส่งสัญญาณให้ ก็ทำตัวไม่ต่างจากแขกของโรงแรมแห่งนี้ ที่เดินตรงไปยังลิฟต์ เพื่อกดเรียกไปยังห้องพักของตนเองเช่นเดียวกัน
“คุณเรอัล อยู่เฉยๆ สิค่ะ เค้กอายเขา”
น้ำอิงปัดมือใหญ่ของเรอัลซึ่งไต่ระเรื่อยอยู่แถวๆ ปทุมถันที่โผล่พ้นขอบเสื้อให้พ้นตัว พลางพยักพเยิดให้เรอัลมองแองจี้ ที่ก้าวเข้ามาในลิฟต์เรียบร้อยแล้ว
เรอัลทำเสียงฮึดฮัดในลำคออย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ยอมผละออกตามที่หญิงสาวขอร้อง และด้วยเป็นคนที่ยืนอยู่ใกล้กับปุ่มลิฟต์ จึงเอ่ยถามแองจี้ด้วยน้ำเสียงติดห้วนๆ
“ชั้นไหน”
“ชั้นสามค่ะ...”
แองจี้จีบปากจีบคอเอ่ยบอก ซึ่งเป็นชั้นเดียวกันกับห้องพักที่น้ำอิงได้จองไว้
“ห้องของเค้กก็อยู่ชั้นสามเหมือนกันค่ะ คุณเรอัลขา...”
เรอัลรีบกดปุ่มบนเลขสามอย่างรวดเร็ว และรอไม่ถึงหนึ่งนาทีดี ลิฟต์ก็พาทั้งสามคนมาถึงสถานที่อันเป็นเป้าหมาย
แองจี้ฉีกยิ้มให้กับเรอัล เอ่ยขอบคุณก่อนจะเดินออกจากลิฟต์ เมื่อเรอัลผายมือให้เธอเป็นฝ่ายออกจากลิฟต์เป็นคนแรก
“ขอบคุณมากค่ะ...คุณสุภาพบุรุษ”
เรอัลไม่ได้สนใจฟังคำขอบคุณจากแองจี้ เขาหันมามองคนในอ้อมแขน พร้อมกับเอ่ยถาม ขณะเดินออกมาจากลิฟต์ด้วยกัน
“คุณพักห้องไหนครับ”
“ห้องนี้ค่ะ คุณเรอัลขา...”
น้ำอิงเดินมาหยุดยืนหน้าห้องพักของตนเอง ซึ่งแน่นอนว่าเป็นห้องที่อยู่ติดกันกับห้องที่แองจี้ได้เปิดประตูเดินลับหายเข้าไปในห้องแล้ว
“ส่งกุญแจมา ผมเปิดห้องเองครับ”
เรอัลแบมือรอรับลูกกุญแจจากน้ำอิง พอหญิงสาวหยิบลูกกุญแจยื่นให้ ก็รีบเปิดประตูอย่างใจร้อน ดึงร่างบางให้เข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรวบร่างบางหอมละมุนมาไว้ในอ้อมแขน ระดมจุมพิตทั่วใบหน้างามตามแรงรักที่อัดแน่นจนแทบจะระเบิดอยู่รอมร่อแล้ว
“เค้ก ผมอยากกินคุณเดี๋ยวนี้”
เรอัลพยายามบดขยี้จุมพิตลงไปบนเรียวปากอิ่ม แต่ก็ถูกน้ำอิงเบี่ยงหน้าหนี พร้อมกับยกมือเล็กกั้นระหว่างริมฝีปากไว้ด้วย
“เดี๋ยวได้กินแน่นอนค่ะ แต่เค้กขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหมคะ คุณเรอัลขา...”
“ไม่ ผมต้องการกินคุณเดี๋ยวนี้”
เรอัลยึดร่างบางระหงไว้ มือใหญ่ข้างหนึ่งจับปลายคางมนไว้แน่น ไม่ให้หญิงสาวหลบ
หนีการบดขยี้จุมพิตจากเขาได้อีก
‘บ้าชะมัด ถูกจัดยึดไว้แบบนี้ จะไปใส่ยาได้ยังไง’
น้ำอิงสบถอยู่ในใจ พยายามคิดหาวิธีหนีเข้าห้องน้ำให้ได้ ขณะหัวสมองทำงานอย่างหนัก หญิงสาวต้องคอยหลบหนีริมฝีปากร้อนรุ่มที่ระดมบดขยี้จุมพิตมาบนใบหน้าและเรียวปากของเธอด้วย
“คุณเรอัลขา...ฉันปวดฉิ๊งฉ๊องนะคะ ขอเข้าห้องน้ำแป๊บเดี๋ยวค่ะ”
ไม่ได้บอกปากเปล่าเท่านั้น ทว่าน้ำอิงทำท่าบิดกาย แสดงให้เห็นว่าตนเองปวดปัสสาวะ อยากเข้าห้องน้ำจริงๆ จนเรอัลต้องยอมในที่สุด
“โอเคๆ คุณเข้าห้องน้ำก่อน และออกมาในชุดวันเกิด ผมจะนอนรอบนเตียงให้คุณกลับมากินผม”
เรอัลบอกเสียงกระเส่า อยากชวนหญิงสาวลงสนามรักจับใจ แต่ก็มีอุปสรรคเข้ามาขัดขวางจนได้
“ค่ะ เดี๋ยวเราจะได้กินกันและกันแน่นอนค่ะ”
พอถูกปล่อยให้เป็นอิสระ น้ำอิงก็รีบก้าวเดินเร็วๆ ตรงไปยังห้องน้ำ และก่อนจะผลุบหายเข้าไปในห้อง ก็ไม่ลืมหันมายั่วเรอัลด้วยการทำท่าส่งจูบให้ชายหนุ่มด้วย
“เค้ก...รีบเข้าห้องน้ำ ร่างกายผมจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้ว”
เรอัลทำท่าส่งจูบกลับคืน พร้อมกับเอ่ยไล่หญิงสาวให้ไปทำธุระส่วนตัวด้วย
น้ำอิงล็อกประตูห้องน้ำอย่างแน่นหนา เมื่ออยู่ตามลำพัง ก็รีบควักยาสลบแบบเจลใส มาทาทั่วเรียวปาก พร้อมกับเม้มเรียวปากไว้แน่น ระมัดระวังไม่ให้ตัวยาหลุดเข้าโพรงปากด้วย ไม่เช่นนั้นเธอคงเป็นฝ่ายสลบก่อนได้วางยาเรอัลเป็นแน่
“สาวน้อย เสร็จหรือยัง เมื่อไรจะออกมา ผมอยากกินคุณใจจะขาดแล้ว”
“มาแล้วค่ะ คุณเรอัลขา... แหม...ใจร้อนจังเลยนะคะ”
น้ำอิงแสร้งต่อว่า ขณะเดินออกมาจากห้องน้ำ และเมื่อเห็นเจ้าของใบหน้าหล่อเหลานอนอยู่บนเตียงใหญ่ แผงอกกว้างกำยำปราศจากเสื้อผ้าที่สวมใส่ในก่อนหน้านี้ ก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ ยอมรับว่าชายหนุ่มมีเรือนกายบึกบึน ทำเอาเธอถึงกับร้อนวูบทั้งตัว ทั้งๆ ไม่เคยเกิดอาการเช่นนี้กับเหยื่อแม้แต่รายเดียว
“มานี่ สาวน้อย ถึงเวลาที่ผมจะกินคุณแล้ว”
เรอัลกวักมือเรียก แก่นกายแข็งขึงต้องการคนตรงหน้าจนเขาปวดร้าวไปทั้งตัว
“ได้เลยค่ะ คุณเรอัลขา...เชิญกินเค้กได้เลยค่ะ”
เรอัลจั๊กจี้หูทุกครั้งที่ถูกเรียกว่า ‘เรอัลขา’ ไม่อยากให้หญิงสาวเรียกเขาเช่นนี้ แต่ช่างเถอะ...เขาอยากกินหญิงสาวจนหัวสมองมึนงงคิดอะไรไม่ออก
และเมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ ก็กระชากร่างบางให้ถลามานั่งซ้อนอยู่บนหน้าตักของตนเอง ก่อนจะระดมจุมพิตลงบนเรียวปากอิ่มด้วยความหิวกระหาย
“ผมอยากกินคุณ เค้ก...ผมอยากกินคุณ”
เรอัลพึมพำเสียงกระเส่า พยายามสอดลิ้นร้อนๆ เปิดปากของหญิงสาว แต่ก็ไม่สามารถทำได้ จนเขาหงุดหงิด ที่หญิงสาวไม่ยอมให้ความร่วมมือด้วย
“เค้ก เปิดปากของคุณให้ผม”
เรอัลกระซิบสั่งชิดเรียวปากอิ่ม ก่อนจะบดขยี้จุมพิตลงไปอีกครั้ง พร้อมกับตวัดลิ้นร้อนๆ
โลมเลียทั่วกลีบปากหวังเปิดเรียวปากอิ่มเพื่อสอดลิ้นร้อนเข้าไปชอนไชควานหาความหวานฉ่ำภายโพรงปาก โดยหารู้ไม่ว่าการกระทำของตนเอง เท่ากับเป็นการตวัดโลมเลียยาสลบที่น้ำอิงป้ายไว้อย่างเต็มที่
- ผู้เขียน
