เจนจิราใจเต้นตึกตัก ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้
“เย็นนี้ไปกินข้าวกันค่ะ มารับฉันด้วย” เริ่มทันที ซึ่งคนได้ยินก็แค่เงียบ ตอบรับข้อเสนอไปแล้วนี่ ก็คงทำอะไรไม่ได้ ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ
“อย่าลืมทำตามที่บอก”
“แน่นอนค่ะ ฉันยกหูกริ๊งเดียว โรงงานอะไรนั่นก็ตอบรับละ ไม่ต้องห่วง” เธอว่าอย่างสบายใจ ขณะที่อีกฝ่ายนั้นก็ทำได้แค่ส่ายหน้าเบา ๆ
...รณพีร์เหนื่อยจะคุยด้วย เขาหมุนตัวหันหลังเดินออกจากห้องของเธอ แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงของหล่อนตามหลังมา
“อย่าลืมนะคะ หกโมงมารับไปกินข้าวด้วย!” รณพีร์ไม่ได้หยุดฟัง เขาเปิดประตูออกมา ก่อนจะต้องตกใจเมื่อเห็นพ่อของเจนจิรายืนขวางหน้าอยู่ คนหนุ่มกว่านั้นนิ่งไปเลยในทันที
โชคอานันต์...เจ้าสัวที่ใครต่อใครนั้นเกรงขาม รวมถึงตัวเขาด้วย รังสีความน่าเกรงขามแผ่กระจายรอบตัว
“ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”
“ถ้าเป็นเรื่องของเจนนี่ ผมไม่มีอะไรจะคุยครับ” ชายหนุ่มนับถือบุคคลตรงหน้าเ
