ท่านหมอหวังตัดเนื้อเน่าเปื่อยรอบบาดแผลขนาดใหญ่จนหมดสิ้น แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่เป็นที่พอใจของหญิงสาวดวงหน้างามเท่าใดนัก
“ตัดเนื้อออกหมดแล้ว ท่านต้องใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นซับทำความสะอาดเอาหนองที่ไหลเปื้อนอยู่ที่แผลออกให้สะอาด จนเห็นเนื้อแดงๆ เลยเจ้าค่ะ จะมีเลือดออกมาบ้างท่านไม่ต้องกังวล เวลานี้ข้าฝังเข็มให้ขาเขามีอาการชาแล้ว เขาจะยังไม่รู้สึกจนกว่าข้าจะถอนเข็มออกมา”
หมอหวังอดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามาสบตากับฟู่เกอ สตรีวัยเยาว์ผู้นี้หัวใจแข็งแกร่งเกินไปแล้ว ตนหรือพยายามกระทบกระทั่งเนื้อของผู้ป่วยให้น้อยที่สุด แต่นางกลับให้ขูดจนกว่าเนื้อจะแดง!!
แต่แล้วท่านหมอสูงวัยกลับต้องไหล่สั่นไปอีกครั้ง เมื่อเห็นใบหน้าถมึงทึงของฟู่เกอ ซ้ำบุรุษร่างใหญ่ยังยักคิ้วบุ้ยปากให้ตนจัดการตามคำสั่งของหญิงสาวอีกด้วย
หมอหวังอยากจะย้อนเวลากลับไปดูตนเองเมื่อช่วงเช้ายิ่งนัก ว่าเขาได้ใช้เท้าข้างใดก้าวออกจากเรือนมาก่อน จะได้จดจำเอ
