สิ้นสุดฤดูหนาว
“จื่อรั่ว หลังการสอบเตี้ยนซื่อผ่านพ้นไปข้าจะกลับมาที่เมืองไห่อีกครั้ง หวังว่าเจ้าจะยังรอข้าอยู่นะ” เซี่ยหลุนแวะมาร่ำลาหญิงสาวก่อนที่จะเดินทางกลับไปที่เมืองเจี้ยนเพื่อสมทบกับเกาซ่งอวิ้น และเดินทางเข้าเมืองหลวงสำหรับการสอบที่จะมาถึงอีกครั้ง
“ข้ายังเก็บเงินอยู่เลยเจ้าค่ะ หากพร้อมเมื่อใดข้าจึงจะเริ่มขยายกิจการ เวลานั้นท่านขุนนางใหญ่อย่างท่านอย่าเพิ่งลืมก็แล้วกันว่าจะหาที่ทางไว้ให้ข้าไปเปิดร้านได้โดยสะดวก” จางจื่อรั่วเลี่ยงคำไปเอ่ยถึงการขยายกิจการของนางแทน ทั้ง ๆ ที่พอจะเข้าใจความหมายแฝงของคำว่ารอที่ชายหนุ่มกล่าวถึง
ไม่ใช่เฉพาะผู้คนในเมืองไห่เท่านั้นที่จับตามองนางและเซี่ยหลุนว่าจะลงเอยกันเมื่อใด ท่านปู่ท่านย่ารวมทั้งนายท่านผู้เฒ่าเซี่ยต่างก็ทำท่าจะมาตกลงเรื่องการหมั้นหมายของคนทั้งคู่กันอยู่หลายรอบ คุณชายใหญ่เซี่ยหลุนอายุ 21 นางเองก็ 19 ปีแล้ว สตรีอายุเท่านางเวลานี้มีคลอดบุตรออ
