ด้านพลอยลดาก็กลับมาที่บ้านพร้อมกับเจสสิก้าที่ตามมาด้วย เธอก็มองพนักงานนำถุงกระเป๋ารองเท้าและเสื้อผ้าเข้าไปวางที่ห้องโถงด้วยรอยยิ้มสะใจ พอพนักงานขนของมาวางจนเสร็จต่อมอยากรู้ของเจสสิก้าก็เริ่มทำงานทันที
“นี่พลอย บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ เธอกับพี่แฟรงก์มีซัมติงอะไรกันใช่ไหม ไม่งั้นพี่แฟรงก์เขาไม่ง้อเธอด้วยการให้บัตรเคดิตเธอไปช๊อปปิ้งแบบนี้หรอก มันเกินหน้าที่ของเขาไปหรือเปล่าจ้ะ” เจสสิก้าแซซไปก็มองพลอยลดาด้วยสายตาหรี่ๆแบบจับผิด เพราะเธอดูออกว่าเพื่อนสาวของเธอเองก็ดูหงุดหงิดตั้งแต่เจอแฟรงก์อยู่กับผู้หญิงพวกนั้นแล้ว
“เธอคิดไปเองแล้วล่ะ คนแบบพี่แฟรงก์เขาไม่มาสนใจอะไรเด็กแบบฉันหรอก เขาก็แค่เอ็นดูฉันเหมือนน้องสาวของเขาล่ะมั้ง” พลอยลดาพูดเบี่ยงเบนออกไป ก่อนจะเดินหนีเพื่อนสาวไปที่ห้องครัวแล้วหาน้ำดื่มกลบเกลื่อน
“ไม่จริงมั้ง ฉันเห็นสายตาของเธอกับพี่แฟรงก์นะพลอย มันไม่ใช่สายตาของพี่น้องสักหน่อย อย่ามาปิด
