ตอนที่ 5

3656 คำ

หลังจากที่อลิสไปรับพลอยลดาและเจตรินที่สนามบินเธอก็พาทั้งสองเดินทางมายังบ้านของเธอที่อยู่ในเมืองลอสแองเจลิส เธอพักอยู่กับอลิซ่าแม่แท้ๆของเธอและอดัมซึ่งเป็นพ่อเลี้ยงเพียงสามคน และยังมีแม่บ้านคอยดูแลบ้านอีกสองคนเท่านั้น “มากันแล้วเหรอลูก มาๆ นั่งพักกันก่อน” อลิซ่าเอ่ยพูดด้วยใบหน้าที่ยินดี เพราะเธอได้รับหน้าที่ดูแลเจตรินคู่หมั้นของลูกสาวและรับดูแลเด็กสาวซึ่งเป็นเพื่อนกับเจตรินอีกหนึ่งคน “นี่พลอยลดา หรือพลอยค่ะแม่ ส่วนพลอย นี่แม่เราเองชื่อว่าแม่อลิซ่า ส่วนนี่ลุงอดัมเป็นพ่อเลี้ยงของเรา” อลิสเอ่ยพูดแนะนำแม่ของเธอและอดัมให้กับพลอยลดาไป พร้อมกับนั่งลงข้างๆเจตริน “สวัสดีค่ะ พลอยขอฝากเนื้อฝากตัวกับคุณลุงคุณป้าด้วยนะคะ หากมีอะไรให้พลอยช่วยบอกพลอยได้เลยนะคะ” พลอยลดาพูดบอกไปอย่างนอบน้อมและเป็นกันเอง เพราะดูท่าแล้วทั้งสองท่านน่าจะใจดีดูจากหน้าตาแล้ว “จ้ะ หนูก็อยู่ที่นี่ขาดเหลืออะไรก็บอกป้าได้นะลูก ส่วนเรื่องมหาวิทยาลัยเดี๋ยวอลิสเขาจะช่วยจัดการให้” อลิซ่าบอกไปก็ยิ้มอย่างเอ็นดูเด็กสาว เพราะเธอเองก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับอลิสลูกสาวของเธอ “ขอบคุณนะครับคุณน้า ผมกับพลอยไม่รู้จะขอบคุณคุณน้ายังไงแล้ว” เจตรินเอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้อลิซ่าอย่างเคารพ เพราะอลิซ่าเป็นเพื่อนของแม่เขาและยังเป็นว่าที่แม่ยายของเขาอีกด้วย “ไม่ต้องขอบคุณหรอกตาเจ แค่เรารักแล้วก็ดูแลอลิสให้น้าก็พอแล้วล่ะ พึ่งมากันเหนื่อยๆก็ไปพักเถอะ น้าให้แม่บ้านจัดห้องให้แล้วจ้ะ อลิสพาเจกับหนูพลอยไปพักสิลูก” อลิซ่าเอ่ยบอกกับทั้งสอง ก็หันไปบอกลูกสาวให้พาทั้งสองไปพัก พลอยลดาก็ไหว้อลิซ่าและอดัมก่อนจะลุกออกไปพร้อมกับอลิสและเจตริน โดยไม่เห็นสายตาของอดัมที่มองตามเธอมา “นี่คุณ อย่าคิดแม้แต่จะยุ่งกับหนูพลอยนะเขาเป็นเด็กที่เรารับมาดูแล คุณห้ามยุ่งเด็ดขาดถ้าไม่อยากจะเข้าตาราง แล้วถ้ายังไม่ฟังที่ฉันเตือนล่ะก็ ฉันจะหย่ากับคุณแล้วเงินสักบาทคุณก็จะไม่ได้จากฉัน” อลิซ่าเห็นสายตาที่อดัมมองตาเด็กสาวไป ก็รู้ทันทีว่าอดัมกำลังคิดจะทำอะไร เพราะเขาเจ้าชู้จนเธอเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว เธอจึงต้องขู่เขาไว้ก่อนเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น “คุณก็มองผมในแง่ร้าย ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย อย่าคิดมากสิคุณ ผมรักคุณคนเดียวนะที่รัก จุ๊บ” อดัมพูดไปก็ทำทีกลบเกลื่อนไป เขาก็เข้าไปกอดอลิซ่าอย่างเอาใจเธอ แต่ในใจของเขาก็เริ่มมีแผนร้ายที่จะจัดการกับเด็กสาวแล้ว “ก็ดีค่ะ ทำให้ได้อย่างที่พูดด้วยก็แล้วกัน” อลิซ่าพูดบอกไปก็ทำหน้ากังวล แต่ก็ต้องปล่อยไปเพราะอดัมยังไม่ได้ทำอะไร สองเดือนผ่านไป หลังจากนั้นพลอยลดาก็อยู่บ้านของอลิสและอยู่ในความดูแลของอลิซ่ามาโดยตลอด เธอก็เริ่มสนิทกับทุกคนในบ้านและทุกคนก็ดีกับเธอมากๆ แต่ตอนนี้เธอก็เริ่มรู้สึกว่าอดัมพ่อเลี้ยงของอลิสเหมือนจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ และหลังๆมานี้เขาก็ชอบถึงเนื้อถึงตัวของเธอตลอด เธอจึงพยายามหลบเขาด้วยความกลัว จนกระทั่งวันนี้ที่เธอกลับบ้านดึก อดัมก็ยังมานั่งดักรอเธออยู่ที่ชั้นล่าง เธอจึงรีบเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่อดัมก็เห็นเธอแล้วเรียกเธอไว้ “อ่าวหนูพลอย พึ่งกลับมาเหรอ ไปไหนมาทำไมกลับมาดึกแบบนี้” อดัมเห็นนเด็กสาวเดินเข้ามาในบ้านจึงเอ่ยถามออกไป พร้อมกับเดินเข้าไปหาพลอยลดาอย่างรวดเร็ว “อ่อ พลอยไปทำงานที่บ้านเพื่อนมาค่ะ พอดีพลอยมีงานต้องทำต่อ พลอยขอตัวนะคะ” พลอยลดากลัวก็รีบเอ่ยปฎิเสธก่อนจะเขยิบไหล่หนีการโอบกอดของตาเฒ่าหื่นนี่ เธอเริ่มมั่นใจแล้วว่าอดัมกำลังคิดไม่ดีกับเธอ “จะรีบไปไหนล่ะ มาดูหนังเป็นเพื่อนลุงหน่อยสิ” อดัมพูดไปก็จับมือของพลอยลดาไว้ แล้วก็ดึงตัวเธอเข้ามากอด ก่อนจะมองเด็กสาวอย่างโลมเลีย “ปล่อยนะ นี่แกจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะฉัน” พลอยลดาขัดขืนสุดแรง เธอดิ้นไปมาอย่างกลัวสุดขีด แต่อดัมก็ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ “ไม่เอาน่า จะเสียงดังไปทำไมกัน ไม่น่าเชื่อเลยว่าเด็กๆแบบนี้จะกอดแน่นได้เต็มไม้เต็มมือแบบนี้ แล้วอย่างอื่นมันจะเต็มมือขนาดไหนนะ” อดัมพูดไปก็เริ่มใช้สายตามองเด็กสาวอย่างสำรวจ ก่อนจะจ้องไปที่หน้าอกใหญ่ของเด็กสาวที่ใหญ่เกินตัวของเธอ “อี๋ ไอ้แกตัญหากลับ เพี๊ยะ” พลอยลดาทำหน้าขยะแขยงก่อนจะเอนหน้าหนี แล้วเอามือง้างตบที่หน้าของอดัมที่กำลังจะจ่อเข้ามาหาเธอ จากนั้นก็เอาเท้ากับกระทืบเท้าของอดัมแล้วเธอก็เตะที่เป้ากางเกงของเขาอย่างแรง “อีเด็กแสบ แก” อดัมเอามือกอบกุมเป้าอย่างเจ็บปวดจนหน้าดำหน้าแดง พร้อมกับมองหน้าของเด็กสาวอย่างเจ็บใจ “อย่ามายุ่งกับฉันอีก ไม่งั้นฉันจะไปบอกป้าอลิซ่า” พลอยลดาพูดจบก็รีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของเธออย่างรวดเร็วก่อนจะปิดประตูใส่กลอนอย่างแน่หนา แล้วเธอก็มานั่งที่เตียงอย่ากังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอจะอยู่ที่นี่ต่อไปได้ยังไงในเมื่ออดัมคอยแต่จะลวนลามเธอแบบนี้ แล้วถ้าวันหนึ่งเธอพลาดท่าเข้าจะทำยังไง แค่คิดพลอยลดาก็แทบอยากจะร้องไห้ออกมา ก่อนจะมองนาฬิกาแล้วตัดสินใจโทรหาพี่สาวของเธอที่ไทยทันที เพราะเธอทนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว ด้านพิชชาภาที่อยู่ไทยก็กำลังคุยอยู่กับปัทมาเพื่อนสาวคนสนิทอยู่ ก็มองโทรศัพท์ที่มีเสียงดังขึ้นมา “กริ้งๆ กริ้งๆ ฉันไปรับสายก่อนนะแก” พิชชาภามองว่าใครโทรมาพอเห็นว่าเป็นน้องสาวของตัวเองที่อยู่อเมริกาโทรมาจึงเอ่ยบอกเพื่อนสาว ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกมาคุยที่ริมหน้าต่างของร้านพรีเวดดิ้งที่เธอทำงานอยู่ “ไงจ้ะแม่ตัวดี ดึกดื่นป่านนี้แล้วยังไม่นอนอีกเหรอไง มีอะไรรึเปล่าเรา” พิชชาภารับสายของน้องสาวก็เอ่ยถามออกไปอย่างสงสัย เพราะที่ไทยกำลังจะสิบโมงกว่าๆ เพราะฉะนั้นที่อเมริกาก็คงจะกำลังสี่ทุ่มห้าทุ่มแล้ว แล้วทำไมน้องสาวของเธอถึงโทรมาหา “พี่พิช พลอยจะทำยังไงดี พลอยไม่อยากจะอยู่บ้านของอลิสแล้ว พลอยกลัว” พลอยลดาเอ่ยพูดออกไปด้วยเสียงกังวล เพราะเธอไม่อยากจะอยู่บ้านของแฟนเพื่อนหนุ่มแล้ว “เกิดอะไรขึ้นพลอย บอกพี่มาเดี๋ยวนี้เลย” พิชชาภาเอ่ยถามออกไปด้วยเสียงเข้มอย่างเป็นห่วงน้องสาว เพราะพลอยลดาเป็นคนที่อดทนมาก นี่ถ้าถึงขั้นเอ่ยแบบนี้แสดงว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ “อดัมพ่อเลี้ยงของอลิสค่ะพี่พิช เขาจะลวนลามพลอย อือๆ พลอยไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ พลอยไม่กล้าบอกเจกับอลิสด้วย พลอยไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว พลอยอยากกลับบ้าน พี่พิชช่วยพลอยนะคะ อือๆ” พลอยลดาเอ่ยบอกพี่สาวด้วยเสียงสะอื้น เธอพยายามอดทนมานานแล้ว แต่วันนี้อดัมพยายามลวนลามเธอจนเธอทนไม่ได้แล้ว แล้วเธอก็ไม่รู้จะบอกอลิซ่าแม่ของอลิสยังไง เธอกลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อเธอ “ใจเย็นๆนะพลอย เดี๋ยวพี่จะจัดการเรื่องนี้เองแล้วเราก็พยายามอยู่ห่างๆอดัมไว้อย่าไปใกล้เขา ถ้ามีอะไรก็เรียกให้เจช่วยนะพลอย แล้วก็ล็อคห้องดีๆ เข้าใจไหม เราไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่จะไม่ยอมให้เราอยู่ที่นั่นอีกต่อไป” พิชชาภาเอ่ยบอกไปอย่างเป็นห่วงน้องสาว เธอไม่คิดเลยว่าน้องสาวของเธอจะเจอเรื่องแบบนี้ ขออย่าให้น้องสาวเธอโดนไอ้แก่อดัมนั่นทำอะไรเลย พิชชาภาคิดไปอย่างกังวล “ค่ะพี่พิช พลอยรู้นะคะว่าพ่อกับแม่ไม่มีเงินให้พลอยไปพักอยู่ที่อื่นหรอก เพราะที่พลอยมาเรียนที่นี่ได้ก็เพราะเงินของพี่พิช แต่ตอนนี้พลอยยอมกลับไปเรียนที่ไทยก็ได้ค่ะ แต่พลอยขอพี่พิชอย่าพึ่งบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้นะคะ พลอยไม่อยากให้พวกท่านเป็นห่วงพลอยค่ะ” พลอยลดาบอกไปอย่างท้อใจ เพราะเธอเจอเรื่องแบบนี้แล้วมันก็แทบจะทำให้เธอไม่อยากจะอยู่ที่นี่แล้ว ยิ่งเธอนึกถึงสายตาบ้ากามของอดัมเธอก็รู้สึกขยะแขยงอย่างที่สุด “ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอก ตอนนี้เราตั้งใจเรียนก็พอ เดี๋ยวเรื่องที่พักพี่จะจัดการให้เราเอง ส่วนน้าโจกับน้าพิมจะไม่มีทางรู้เรื่องนี้ พลอยไม่ต้องห่วงนะ ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรรีบโทรมาหาพี่นะพลอย” พิชชาภาบอกน้องสาวไปก็ย้ำให้น้องสาวโทรหาเธอเมื่อมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น “ค่ะพี่พิช” พลอยลดาพูดไปก็ทำหน้าเศร้าๆ เพราะไม่รู้ว่าเธอจะโชคดีรอดพ้นน้ำมือของอดัมได้นานเท่าไหร่ “งั้นก็นอนเถอะตอนนี้ที่นั่นก็ดึกมากแล้ว อย่าคิดมาก แล้วก็นอนซะ ตื่นมาหน้าจะได้ไม่เป็นหมีแพนด้า” พิชชาภาเอ่ยบอกกับน้องสาวอย่างปลอบใจ “ค่ะพี่พิช พลอยรักพี่พิชนะคะ ฝันดีค่ะพี่พิช”พลอยลดากดวางสายไปก็นอนคิดเรื่องของอดัมจนหลับไป ส่วนพิชชาภาพอวางสายจากน้องสาวไปก็ทำหน้าเครียดทันที “เกิดอะไรขึ้นแก ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ” ปัทมาเดินเข้ามาถามเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าของพิชชาภาไม่ดี “ยัยพลอยโดนพ่อเลี้ยงของอลิสลวนลามน่ะสิ โชคดีนะที่รอดมาได้ ฉันเป็นห่วงยัยพลอยอ่ะแก ฉันคงต้องไปอเมริกาเพื่อจัดการเรื่องของยัยพลอยให้เสร็จ ยังไงฉันฝากแกตัดชุดให้ฉันด้วยก็แล้วกันนะ” พิชชาภาเอ่ยบอกไปก็ทำหน้าจริงจัง “อืมได้สิ แกไปจัดการเรื่องน้องสาวแกให้เสร็จเถอะ แล้วก็ไปขออนุญาตคุณฟรานติโน่เขาก่อนล่ะจะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกันทีหลัง” ปัทมาเอ่ยบอกไปอย่างเตือนๆเพื่อนสาว เพราะพิชชาภาชอบทำอะไรโดยไม่บอกฟรานติโน่ เธอจึงกลัวว่าทั้งสองจะทะเลาะกัน “อืม ขอบใจนะแก งั้นเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ” พิชชาภาเอ่ยบอกลาเพื่อนสาวไปก็เดินออกไปเรียกแท็กซี่แล้วไปหาฟรานติโน่ที่บริษัททันที ด้านฟรานติโน่ประชุมกับพวกหุ้นส่วนในบริษัทเสร็จก็เดินมาที่ห้องทำงานของเขาพร้อมกับแฟรงก์และเมที เพราะพวกเขายังต้องมาสรุปกันว่าใครจะไปดูแลบริษัทที่อเมริกา “ครั้งก่อนผมไปอเมริกาแล้ว เพราะฉะนั้นครั้งนี้เฮียไปบ้างนะ สลับกันไปแบบนี้แฟร์สุดๆสำหรับเราสองคน อีกอย่างผมยังมีงานโปร์โมทเครื่องดื่มชุดใหม่อีก ผมไม่ว่างแบบเฮียหรอก” แฟรงก์บอกปัดไปเพราะไม่อยากไปดูบริษัทที่อเมริกา เนื่องจากมันเป็นธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องดื่มและต้องพบปะกับนักธุรกิจมากมาย เขาไม่ค่อยชอบจึงไม่อยากจะไปอเมริกาเท่าไหร่ “ฉันไม่ไป เรื่องเมียฉันก็ยังวุ่นวายอยู่แกไปนั่นแหละดีแล้ว แกจะได้เรียนรู้งานให้คล่องๆ อีกอย่างตำแหน่งฉันใหญ่กว่าแก เพราะฉะนั้นแกต้องไปอเมริกา นี่เป็นคำสั่ง” ฟรานติโน่เอ่ยย้ำชัดอย่างไม่ยอม พร้อมกับใช้ตำแหน่งขู่น้องชายออกไป เขาพึ่งจะคืนดีกับเมียได้ไม่นาน ขืนไปอเมริกาสองสามเดือนเมียเขาไม่โดนแย่งไปหรอกเหรอยิ่งหื่นแล้วก็ยิ่งสวยอยู่ด้วย “อะไรวะเฮีย อย่าเอาเรื่องงานมาอ้างดิ ที่จริงเฮียติดเมียก็พูดมาเถอะ ชิ ไม่รู้ล่ะ รอบนี้ผมไม่ไป ยังไงๆก็ไม่ไป” แฟรงก์พูดบอกไปอย่างเอาแต่ใจ จนฟรานติโน่ส่ายหัวพร้อมกับหันไปมองเมทีอย่างขอตัวช่วย “อ่อผมขอตัวไปทำงานดีกว่านะครับ เชิญพี่น้องคุยกันตามสบายเลยจะดีกว่าครับ” เมทีพูดแบบเอาตัวรอด เพราะอีกนานกว่าสองพี่น้องจะคุยกันรู้เรื่อง สู้เขาออกไปจากวงสนทนานี้จะดีกว่า เมทีพูดจบก็ก้มหน้าเดินออกไปจากห้อง ฟรานติโน่และแฟรงก์ก็มองตามอย่างรู้ทัน “ให้มันได้อย่างนี้สิ เฮ้อ” ฟรานติโน่พูดออกมาก็ถอนหายใจ ก่อนจะกรอกตามองน้องชายอย่างเอือมระอา เขาเข้าใจว่าแฟรงก์ไม่ชอบพบเจอนักธุรกิจแต่ด้วยงานที่ทำอยู่ยังไงมันก็เลี่ยงไม่ได้ “ช่วงนี้งานของฉันเต็มมือไปหมด จะปลีกตัวไปก็คงไม่ได้ แกนั่นแหละเหมาะสมที่จะไปดูแลสาขาของเราที่อเมริกาไอ้แฟรงก์ เพราะมันเป็นหน้าที่ของแก แล้วถ้าแกไม่ไปฉันก็จะไปบอกมัมช่วยแทน แกคงจะไม่ปล่อยให้มัมต้องลำบากเดินทางไปๆมาๆหรอกนะ” ฟรานติโน่ขู่น้องชายออกไปอย่างรู้ทัน เพราะถ้าอ้างแม่ทีไรแฟรงก์ใจอ่อนทุกที “เออๆ ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่เคยชนะเฮียได้เลยจริงๆ เออ ไปอเมริกาก็ไปวะ” แฟรงก์พูดจบก็ทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะมองหน้าพี่ชายแบบงอนๆ “พี่แฟรงก์จะไปอเมริกาเหรอคะ พิชขอไปด้วยนะคะ” พิชชาภาเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาก็เอ่ยพูดบอกไปทันที เพราะเธอเองก็อยากจะไปจัดการเรื่องของพลอยลดาให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด “จะไปกับมันทำไม แล้วนี่มาที่นี่ได้ยังไง บอกแล้วไง ว่าถ้าจะกลับให้โทรมาบอกพี่ไม่ใช่เหรอ ” ฟรานติโน่เอ่ยถามออกไปเสียงขุ่น เมื่อเห็นร่างบางอยู่ตรงหน้า แถมเธอยังพูดว่าจะไปอเมริกากับน้องชายเขาอีก “อ่าวเฮียถามน้องเขาถี่ยิบแบบนั้นใครมันจะไปตอบละเอียดได้ล่ะครับ น้องพิชเขาอาจอยากไปเที่ยวก็ได้นิ เฮียไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ผมจะดูแลน้องพิชแทนเฮียอย่างดีเลย” แฟรงก์เอ่ยพูดบอกไปอย่างแกล้งๆพี่ชาย เพราะดูจากสีหน้าจะไม่ค่อยพอใจที่พิชชาภาขอไปอเมริกากับเขา “ไอ้แฟรงก์ หุบปากไปเลยนะแก ฉันคุยกับเมียฉันอยู่” ฟรานติโน่ดุน้องชายไปก็หันมามองหน้าพิชชาภาอย่างจดจ้อง “พิชมีเรื่องด่วนน่ะค่ะก็เลยไม่ทันโทรมาบอก คือพิชอยากจะไปหาน้องสาวที่อเมริกาน่ะค่ะ เห็นว่าพี่แฟรงก์เองก็กำลังจะไป พิชก็เลยจะขอตามไปด้วย เพราะพิชรู้ว่าพี่ฟรานคงไม่ว่าง” พิชชาภาเอ่ยบอกไปตามความคิดของตัวเอง “รอพี่เคลียร์งานเสร็จแล้วพี่จะพาไปเอง จะไปกับไอ้แฟรงก์ทำไมกัน หรือไม่ถ้าพิชเป็นห่วงน้องสาวมาก พี่จะให้ไอ้แฟรงก์ไปดูให้” ฟรานติพูดบอกไปอย่างอ้อมเชิงห้ามเธอไม่ให้ไป “อ่าวเฮีย ผมไปทำงานนะ ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปตามดูแลน้องสาวของน้องพิชล่ะครับ เฮียก็ให้น้องพิชไปกับผมสิ ง่ายจะตายไป เฮียก็ทำงานของเฮียที่นี่ไปสิ งานเยอะจนปลีกตัวไปไหนไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับ” แฟรงก์พูดย้อนคำของพี่ชายก่อนหน้านี้ จนฟรานติโน่ถลึงตาใส่แฟรงก์อย่างไม่พอใจ “ไอ้แฟรงก์ อย่ามากวนตีนฉันนะ” ฟรานติโน่พูดเล็ดรอดไรฟันออกไปอย่างข่มอารมณ์ “อย่าเถียงกันเลยค่ะพี่ฟรานพี่แฟรงก์ พิชไม่ไปพร้อมพี่แฟรงก์ก็ได้ค่ะ แต่พิชจะขอไปอเมริกาวันพรุ่งนี้เลย ครั้งนี้พิชต้องรีบไปหาน้องสาวจริงๆค่ะพิชคงรอให้พี่ฟรานว่างไม่ได้หรอก มันสำคัญจริงๆนะคะพี่ฟราน ให้พิชไปเถอะนะคะ พิชสัญญาค่ะว่าพิชจะดูแลตัวเองอย่างดีเลย นะคะ” พิชชาภาพูดไปก็เดินเข้าไปหาฟรานติโน่แล้วนั่งตักของเขาพร้อมกับทำท่าออดอ้อน จนแฟรงก์มองแล้วถึงกับกรอกตามองบนอย่างหมั่นไส้ “เฮ้อ เบื่อพวกข้าวใหม่ปลามันจริงๆ ถ้าเฮียเป็นห่วงน้องพิชเดี๋ยวผมไปส่งน้องพิชเขาก่อนก็ได้ เพราะผมว่างงานมากเลยเฮีย ไม่ได้มีงานเต็มโต๊ะแบบเฮีย” แฟรงก์พูดไปอย่างกวนๆก็มองทั้งสองพูดคุยกันต่อ “มันจำเป็นต้องไปขนาดนั้นเลยเหรอ ก็ได้ พี่จะให้พิชไปอเมริกา” ฟรานติโน่พูดไปอย่างไม่สนใจน้องชาย ก่อนจะยอมแพ้ลูกอ้อนของพิชชาภา เพราะแค่เห็นสายตาของเธอเขาก็สยบแทบเท้าของเธอแล้ว “เออโว้ย ยอมง่ายดีจริงพี่กู คนกลัวเมียชัดๆเลย” แฟรงก์พูดออกมาเบาๆอย่างงงๆ เมื่อกี้พี่ชายเขายังทำท่าแข็งขืนอยู่เลย ตอนนี้กลับยอมง่ายๆ “พี่จะไปกับพิชด้วย ไปพรุ่งนี้ใช่ไหม พี่จะให้เมทีหาตั๋วเครื่องบินให้” ฟรานติโน่พูดออกไปจนพิชชาภายิ้มออกมาอย่างดีใจ “ขอบคุณนะคะ พี่ฟรานน่ารักที่สุดเลยค่ะ” พิชชาภาพูดบอกไปก็เอามือบีบแก้มของฟรานติโน่อย่างน่ารัก “อ่าวเฮียไหนบอกมีงานเยอะปลีกไปไม่ได้ไง แล้วงานที่นี่ใครจะทำเล่า” แฟรงก์เอ่ยถามออกไปอย่างงงๆ ปากอ้างว่ามีงานเยอะแต่พอพิชชาภาพูดว่าจะไปอเมริกาเท่านั้นแหละ พี่ชายของเขากลับเปลี่ยนใจทันที แบบนี้มันน่าน้อยใจจริงๆ “มันเรื่องของฉัน แกเองก็ไปเตรียมตัวด้วย เราจะไปอเมริกาพร้อมกัน” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก็มองหน้าน้องชายแบบกวนๆ ที่จริงงานของเขาก็ยุ่งจริงๆนั่นแหละ แต่เขาไม่อยากให้พิชชาภาไปอเมริกากับน้องชายของเขาหรือไปคนเดียว เขาจึงยอมที่จะทิ้งงานแล้วเลือกที่จะไปกับเธอแทน “ขอบคุณนะคะที่รัก” พิชชาภาพูดจบก็หอมแก้มของฟรานติโน่อย่างอ้อนๆ จนแฟรงก์เห็นแล้วถึงกับเอ่ยพูดทันที “เฮ้อ ผมกลับไปทำงานก่อนนะเฮีย ขืนอยู่ต่อคนโสดอย่างผมคงได้ตายแน่ๆ ไปนะไอ้คนอ้อนผัว” แฟรงก์พูดบอกฟรานติโน่ไปก็ก้มมองหน้าหน้าพิชชาภาที่นั่งอยู่บนตักของฟรานติโน่อย่างแซวๆ ก่อนจะเดินออกไปทันที วันต่อมา ทั้งสามก็เดินทางในเวลาช่วงเย็นเพราะจะถึงอเมริกาของเวลาเช้าวัน พวกเขาก็นั่งเครื่องบินชั้นเฟิร์สคลาสแบบส่วนตัวจึงทำให้ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่แต่มันบินยาวแบบสิบกว่าชั่วโมงจึงทำให้เมื่อยตัวอยู่บ้าง ด้านพลอยลดาตั้งแต่เธอโดนอดัมลวนลามไปเมื่อหลายวันก่อน เธอก็พยายามอยู่ห่างจากเขามาได้สองวันแล้วตามคำสั่งของพี่สาวที่เตือนเธอไว้ แต่อดัมก็หาทางมาวอแวกับเธอตลอด แล้ววันนี้พี่สาวของเธอก็จะเดินทางมาถึงอเมริกาแล้ว เธอก็เบาใจไปอีกมาก “พลอย เป็นอะไรรึเปล่าทำไมช่วงนี้พลอยดูแปลกๆ” เจตรินเอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง เพราะสองสามวันมานี้พลอยลดาเอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง “ไม่มีอะไรหรอก พลอยมัวแต่อ่านหนังสือน่ะ เจไม่ต้องเป็นห่วงนะ” พลอยลดาเอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้เพื่อนหนุ่มอย่างดีใจที่อย่างน้อยเจตรินก็ยังเป็นห่วงและอยู่ข้างๆเธอ “ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ไม่เห็นพลอยยิ้มแล้วเจไม่สบายใจเลยรู้ไหม ไหนยิ้มให้เจดูสิ” เจตรินเอ่ยบอกไปก็เอามือจับแก้มของเพื่อนสาวแล้วทำท่าให้เพื่อนสาวยิ้มตามเขา “เจก็ พลอยก็ยิ้มแล้วไง เล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้” พลอยลดาเอ่ยบอกไปก็ยิ้มตามเพื่อนหนุ่ม “เจ พลอย ทำอะไรกัน” อลิสยืนมองอยู่เอ่ยพูดออกไปเสียงเข้ม พร้อมกับใช้สายตามองทั้งสองอย่างกักเก็บความโกรธ เมื่อก่อนเธอคิดว่าเจตรินกับพลอยดาน่าจะเป็นแค่เพื่อนสนิทกัน แต่ตอนนี้เธอเริ่มคิดแล้วว่าทั้งสองอาจแอบรักกันแบบที่อดัมพ่อเลี้ยงของเธอบอกก็ได้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more