"พี่ดรีม"
อลิสสาที่กำลังก้มหน้าก้มตาพยายามจะปลูกต้นไม้ลงกระถางอยู่เพื่อให้สมองนั้นเลิกคิดถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมาได้แค่สามวันให้ได้ถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อมีร่างใหญ่มานั่งลงข้างๆ เธอ
สายตาหวานรีบมองไปยังผู้มาเยือนแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงในทันทีด้วยภายในใจลึกๆ กำลังแอบหวังว่าจะเป็นภูผาผู้ชายที่ทำให้หยุดคิดถึงเรื่องของเขาไม่ได้เลย
หญิงสาวผิดหวังเล็กน้อยรีบก้มหน้าลงตามเดิมแล้วแสร้งทำขะมักเขม้นปลูกต้นไม้ต่อทั้งที่ปลูกต้นไม้แทบไม่เป็นเลย
"พี่เดินหาหนูฟ้าตั้งนานที่แท้ก็มานั่งอยู่ตรงนี้เอง"
ธาวินทร์แสร้งหยิบจับนู้นนี้ส่งเข้าไปช่วยหญิงสาวที่กำลังปลูกต้นไม้ราวกับเขานั้นชอบทำในสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่เพียงเพราะเขาอยากเอาใจเธอด้วยเขายังคงรักเธอไม่เคยแปรเปลี่ยนแม้ว่าเธอจะถูกลักพาตัวไปอยู่ที่ไร่แห่งนั้นนานร่วมเดือนก็ตาม
"พี่ดรีมมีอะไรหรือเปล่าคะ"
อลิสสาเริ่มหงุดหงิดจนต้องวางมือที่กำลังปลูกต้นไม้อยู่ด้วยเธ
