“เป็นอะไร ร้อนเหรอ” กัญญาณัฐเห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนของทักดนัยก็เอ่ยถาม อย่าบอกนะว่าแค่ใกล้พระสงฆ์เพราะใส่บาตรเมื่อครู่เขาก็ตัวร้อนเป็นไฟ นี่ถ้าเข้าวัดจะไม่ลงไปนอนดิ้นบนพื้นเลยเหรอ
“ผมรู้สึกว่าผมลืมกุญแจรถไว้ข้างบน”
“เดี๋ยวฉันขึ้นไปเอาให้ วางไว้ตรงไหนคะ”
“น่าจะตรงโต๊ะหน้าทีวีนะ ถ้าไม่ใช่ก็น่าจะโต๊ะเล็กๆ ข้างโซฟา”
“รอตรงนี้นะ ห้าม! ห้าม! ห้ามตามขึ้นไป” เธอบอกเขาให้เข้าใจตรงกัน
“ได้ครับคุณผู้หญิง” ทักดนัยพูดจบก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้นุ่มในส่วนกลางของคอนโด ทอดสายตามองอะไรไปเรื่อยเปื่อยระหว่างรอ ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี
“คุณ... ฉันหากุญแจรถคุณไม่เจอ ดูกับตัวดีหรือยัง” กัญญาณัฐถามด้วยสีหน้ากังวล นอกจากหาตามจุดที่เขาบอก หาเพิ่มเติมในทุกๆ ที่ของห้อง แต่ก็ไม่เห็นกุญแจรถของเขาเลย
“จริงเหรอ ตามซอกโซฟาได้หาไหมครับ”
“หาแล้ว ฉันเอามือลูบๆ ตามขอบ ตามมุมก็หาไม่เจอ ยกเบาะออกแล้วก็ไม่มี”
“ใต้โ
