“ช่วงนี้เป็นไงวะ” ทักดนัยเป็นฝ่ายเปิดบทสนา หลังจากถูกสาวๆ เชิญให้มานั่งข้างนอก บรรยากาศยามเย็นและท้องฟ้าที่กำลังมืดลง พร้อมแสงไฟจากสิ่งปลูกสร้างของเมืองหลวง ทยอยเปิดขึ้นเรื่อยๆ จะให้นั่งกินเบียร์อย่างเดียวโดยไม่คุยอะไรเลยก็คงไม่ได้
“ชีวิตกูดีมาก”
“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“มึงก็รู้ว่ากลัวการแต่งงาน แต่พอแต่งแล้วมันก็ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยสักอย่าง”
“กูดีใจที่มึงแต่งงาน ไม่งั้นกูคงไม่ได้เจอกวาง”
“น่ารักเหมือนที่กูบอกใช่ไหมล่ะ”
“ใช่ น่ารักสัสๆ” คนตอบเหลียวหลังไปมองคนรักที่กำลังสอนภาวิดาทำอาหาร
“กูก็ดีใจที่มึงมีแฟนเป็นกวาง”
“ทำไมวะ”
“ก็อย่างที่กูเคยบอก กวางเป็นคนดี”
“มึงชมเมียมึงแบบนี้บ้างไหม”
“ชมดิ ถามทำไม” แดเนียลหันไปมองเพื่อนด้วยความสงสัย เพราะน้ำเสียงที่ใส่ลงไปในคำถามนั้นดูไม่ค่อยพอใจเขาเท่าไหร่นัก
“เปล่า กูก็ถามไปงั้นๆ” ทักดนัยพยายามตั้งสติ พอได้ยินเพื่อนชมแฟนตัวเอง ก็รู้สึกว่าคำชมนั้
