จ้าวเล่อเสียแค่นเสียงฮึเบาๆ “ตอนนั้นมันมืดกว่านี้นี่นา อีกอย่างข้ามิได้เปลื้องผ้าท่านจนหมดเสียหน่อย แค่ฉีกแหวกเสื้อตรงบาดแผลแล้วทายา ท่านอย่าใส่ร้ายข้า”
ตอนนี้เห็นอะไรๆ ของเขาชัดยิ่ง คนย่อมมีตื่นเต้นกันบ้าง นางอายุแค่สิบหกปี ใช่สตรีเคยแต่งงานมีสามีมาก่อนเสียเมื่อไหร่
แม่นางน้อยปากยื่น พร่ำบ่นอุบอิบในใจ
ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม ไม่พูดสิ่งใด เพียงยืนนิ่งๆ ยินยอมให้ใครบางคนทำตัวเหมือนภรรยาตัวน้อยต่อไป
การใกล้ชิดเช่นนี้ มิใช่เพียงสตรีที่หน้าร้อนผ่าว บุรุษเองก็เลือดลมสูบฉีดทั่วหน้าเช่นกัน เพียงแต่เขามองไม่เห็น อาการจึงมิได้ชัดเจนปานนั้น
ทว่าอีกคนกลับรู้สึกเหมือนเป็นไข้ เพราะจินตนการเพ้อฝันเริ่มเจิดจ้าไปไกลมากขึ้นเรื่อยๆ
ยามแอบจ้องมองทั่วสรรพางค์กายก็ยิ่งเนื้อตัวรุ่มร้อน
อา...เขากล้ามแน่นปานนี้เชียว
“ช้าก่อน” โจวอวี่จับมือนุ่มของนางกุมไว้
จ้าวเล่อเสียชะงัก “อันใด?”
บุรุษแค่นเสียงเย็น
“ข
