“หึหึ”
เสียงทุ้มหัวเราะน้อย ๆ อย่างขบขันกับท่าทางเหมือนเด็กของหญิงสาว ทั้งที่ความจริงก็นอนด้วยกันมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว ทั้งตัวของหล่อนเขาก็เห็นไปจนหมดแล้วมีไฝตรงไหนเขารู้หมด
“คุณใหญ่หัวเราะน้องแก้วเหรอคะ”
คนตัวเล็กพลิกกายหันมาจ้องสามีด้วยตาใสแป๋ว แค่พูดความจริงทำไมต้องหัวเราะด้วย ก็แค่มองสามีตัวเองไม่ได้ หรือไงกัน
“หัวเราะคนหื่น แต่ปากแข็ง”
คุณใหญ่ตอบสั้น ๆ พร้อมกับเอื้อมไปรั้งเอวบางนั้นมา ติดกับเขาจนคนโดนกอดไม่ทันตั้งตัว ความคิดอกุศลต่าง ๆ เริ่มตีเข้ามาในหัวน้อย ๆ ว่าสามีกำลังจะทำอะไรกับหล่อนต่อไปกันนะ หรือว่าเขาจะทำแบบทุกครั้งที่มาหา หน้าหวานแดงปลั่งด้วย ความเขินเมื่อนึกถึงฉากร่วมรักของสามีที่มอบให้กับหล่อนนั้นยิ่งทำให้หน้าหวานแดงเข้าไปอีก
“ที่เงียบเพราะคิดอยู่สินะ”
เหมือนคนตัวโตจะรู้เมื่อเห็นหน้าหวานนั้นแดงซ่าน พร้อมกับแววตาวูบไหวนั้น เขารู้สึกเหมือนได้ทำรักกับหล่อน ครั
