ผมเตือนคุณแล้วใช่ไหม
1943 คำ
เมริสามองชายหนุ่มที่ยืนพิงสะโพกกับบาร์เครื่องดื่ม ก่อนจะถอนใจแล้วเดินเข้ามาหาเขา เธอเคยเจอเขาในงานเลี้ยงหลายครั้ง แต่ไม่เคยพูดคุยหรือทักทายกัน จนกระทั่งเขาส่งคนไปข่มขู่เธอ เมื่อพัลลพประกาศว่าจะแต่งงานกับเกษรินทร์ ผู้ชายคนนี้จัดว่าเป็นคนหน้าตาดีจนหาตัวจับยาก รูปร่างสูงใหญ่อย่างคนสุขภาพดี ผิวคร้ามแดด ใบหน้าเหลี่ยมโหนกแก้มสูงรับกับไรคางเขียวครึ้ม ถ้าจะให้มองจริงๆเขาก็ดูดีในระดับหนึ่ง แต่เธอไม่ชอบหน้าเขา
มือบางคว้าลงที่ขวดเหล้า ก่อนจะยกขึ้นกระดกลงคออึกใหญ่ติดต่อกันจนหมดขวด เกื้อยืนมองการ กระทำของหญิง ไม่ได้ห้ามหรือว่าอะไร อยากกินก็กินไป ดีเสียอีกจะได้หลับไปเลย เขาจะได้ไม่ต้องปวดหัวที่ต้องมาทะเลาะกับเธอ
เคล้ง!
ขวดเหล้าถูกปาลงบนพรมหนา เมื่อดื่มจนหมดขวด รสขมของมันไม่ได้มีผลกับเธอเลยสักนิด เพราะตอนนี้เธออยากได้มันอีก ในวันที่เธอเจ็บปวดไร้คนอยู่ข้างกาย เหล้าคงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดแม้จะเป็นเหล้าของคนที่เธอไม่ชอบขี้หน้าก็ตาม
“เอาเหล้ามาอีก” เมริสาบอกกับเขาเมื่อเห็นเกื้อเปิดขวดใหม่ แล้วเทใส่แก้วของตัวเอง เกื้อไม่พูดอะไรเมื่อเธอแย่งมันไปจากมือ หญิงสาวเดินไปนั่งที่โซฟามุมห้อง แล้วจัดการกับเหล้าเงียบๆ คราวนี้เธอไม่ดื่มรวดเดียวหมดเหมือนเดิม แต่จิบทีละนิด พร้อมกับเหม่อลอย ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับบรรยากาศรอบข้าง บนนี้เงียบสงบและเห็นวิวที่สวยงามของเมืองหลวง เพราะเป็นชั้นที่สูงที่สุด ตระกูลนี้ร่ำรวยมหาศาลไม่แปลกที่จะเป็นเจ้าของที่แห่งนี้ จะเป็นยังไงนะถ้าเธอทิ้งร่างลงพื้น ความสูงขนาดนี้เธออาจจะขาดใจตายก่อนตกถึงพื้นก็ได้
“หึๆๆ” หัวเราะในลำคอเมื่อความคิดนี้พุ่งเข้ามาในหัว เธอคงโง่ที่สุดถ้าทำแบบนั้น มือบางยกขึ้นเสยผมยาวสลายที่ร่วงปรกหน้า แล้วกระดกเหล้าลงคออีกอึกใหญ่ ที่เกื้อพูดมามันก็มีเหตุผล ถ้าพัลลพรักเธอจริงๆเขาคงไม่นอกใจเธอ
“หึๆๆ” เสียงหัวเราะหลุดออกมา เมื่อเมริสาจงใจเย้ยหยันตัวเอง คำพูดของพัลลพยังก้องอยู่ในหู เขารัก
เกษรินทร์ไม่ใช่เธอ
เกื้อนั่งมองคนที่นั่งหัวเราะอยู่ริมหน้าต่าง ด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก ผู้หญิงคนนี้สวยมาก สวยในแบบที่ผู้ชายทุกคนฝันหา แต่ติดที่เธอเป็นคนก้าวร้าวและเอาแต่ใจตัวเอง พัลลพมีความสัมพันธ์กับน้องสาวเขาก็เพราะเกษรินทร์อ่อนหวานน่ารัก ผู้ชายคนไหนอยู่ด้วยก็ต้องตกหลุมรักทั้งนั้น แต่พัลลพก็น่าจะบอกกับเธอตรงๆ ไม่ใช่ยื้อเวลาเอาไว้ แล้วมาทำให้เธอเสียใจทีหลัง ก็น่าสงสารเหมือนกัน เกื้อคิดก่อนจะกระดกเหล้าลงคอรวดเดียวหมดแก้ว แล้วหยิบขวดใหม่มาเปิดเพื่อเติมให้ตัวเอง ตาคู่คมมองสำรวจหญิงสาวไปทั่วทั้งตัว เวลานี้พระอาทิตย์กำลังตกดิน แสงที่ตกกระทบลงมาที่หน้าต่าง ทำให้เธอสวยน่ามอง ใบหน้าหล่อเหลาส่ายไปมา เมื่ออยู่ๆก็เห็นนางมารร้ายน่ารักขึ้นมาซะงั้น
“เอาเหล้ามาอีกกกกก” เสียงอ้อแอ้ที่ดังมาจากทางหน้าต่าง ทำให้เกื้อรู้ว่าเธอคงเมามากแล้ว เพราะดื่มไปเกือบสองขวด เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ แค่สี่แก้วก็เริ่มตึงแต่เธอดื่มเอาๆเหมือนน้ำเปล่า ไม่เมาก็แปลกแล้ว
“เหล้าา เอาเหล้ามาอีกกก เอิ๊กกก...” ครั้งนี้ไม่เพียงแค่คำพูด แต่ยังมีเสียงสะอึกบนมาด้วย เกื้อหัวเราะเมื่อเห็นอาการแปลกๆของสาวสวย ไม่เพียงแค่นั้น มือบางยังถกกระโปรงชุดราตรีขึ้นสูง จนเห็นโคนขาขาวเนียน เกาะอกข้างบนก็ร่วงลงมากองอยู่ที่เนินอกอวบอิ่ม เวลาเมาก็น่ามองไปอีกแบบ ชายหนุ่มสะดุดความคิดตัวเอง เมื่อคิดว่าเธอน่ามองเป็นรอบที่สอง
“เหล้าาา เอาเหล้ามาไม่ได้ยินหรือไง” เมริสาโวยวาย เมื่อไม่ได้ดังใจ ร่างบางลุกขึ้นเซเกือบล้มก่อนจะพยุงตัวเองแล้วเดินมาที่เขา เกื้อมองคนที่เยื้องย่างมาหาเขา ก่อนจะเบือนสายตาไปทางอื่นเมื่อเธอมาหยุดอยู่ตรงหน้า มือบางคว้าเหล้าขวดที่เกื้อกินอยู่ แต่ครั้งนี้เกื้อกลับไม่ตามใจเธอ เพราะเห็นว่าเธอเมามากแล้ว และนิสัยเธอไม่น่าจะเมาแล้วหลับ น่าจะอาละวาดเสียมากกว่า
“เอามานะ!” เมริสาแผดเสียงพร้อมกับตรงเข้าแย่งขวดเหล้าในมือเขา
“พอได้แล้วคุณเมามากแล้วนะ” เกื้อดุเมื่อเธอพูดไม่รู้เรื่อง
“หนายยคายมาววว ฉานนนไม่มาววว” คนไม่เมาเถียงพร้อมกับลงมือแย่งขวดเหล้าในมือชายหนุ่ม จังหวะที่เกื้อยกขวดเหล้าขึ้นสูง ร่างบางก็เซเข้ามาในอ้อมแขนของเขา มือข้างที่ว่างยึดเอวเธอเอาไว้ เมื่อหญิงสาวทำท่าจะร่วงลงไปกับพื้น
“ปล่อยยย เอาเหล้ามาาา” เมริสายังไม่ยอมอยู่นิ่งทั้งๆที่อยู่ในอ้อมแขนเขา หน้าอกอวบเบียดชิดไปกับอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ใบหน้าสวยอยู่กับซอกคอของเขา เกื้อมองคนในอ้อมแขนเริ่มหมดความอดทนกับเธอลงทุกที เขาออกแรงแค่เพียงปลายนิ้วเธอก็ร่วงลงพื้น
“พอได้เมริสา คุณเมามากแล้วเดี๋ยวผมให้คนไปส่งที่บ้านก็แล้วกัน” เกื้อตัดบทพร้อมกับขยับกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ ไม่ค่อยชอบใจกับความใกล้ชิดในครั้งนี้ กลิ่นเนื้อเจือกลิ่นน้ำหอมที่ลอยมาเข้าจมูก ทำให้เกื้อหายใจไม่ทั่วท้อง ปริมาณแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปไม่ทำให้เขาขาดสติก็จริง แต่คนในอ้อมแขนนี้แหละที่เป็นตัวกระตุ้น ทำให้เขาคุมอารมณ์ไม่อยู่
มือที่คล้องคอเขาเลื่อนไปมา ก่อนจะไล้ลงมาตามลำคอ แล้วมาหยุดอยู่ที่อกแกร่ง ตบลงเบาๆบนอกของเขา ยิ้มยั่วยวนเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใคร
“คุณเกื้อนะเอง” เกื้อเกือบจะหลุดขำให้กับคนที่เรียกเขา เธอทำเหมือนกับว่าเพิ่งจะจำเขาได้ ทั้งๆที่เขาเป็นคนพาเธอมาที่นี่ ตาคมเข้มก้มมองนิ้วเรียวที่ไล้ไปตามแผงอกของเขา ก่อนจะวกกลับมามองหน้าเธอ
“ดูใกล้ๆแบบนี้คุณก็หล่อนะ แต่...” เกื้อรอฟังว่าเธอจะพูดอะไรต่อ เมริสาจิ้มนิ้วลงมาที่อกของเขา
“แต่ฉันไม่ชอบคุณ ไม่ชอบผู้ชายแบบคุณ คุณรู้ไหมว่าฉันรักเขามากแค่ไหน ฉันรักเขามากที่สุด แต่ทำไมเขาถึงไปแต่งงานกับคนอื่น เกษรินทร์ยั่วยวนเขาใช่ไหม น้องคุณนิสัยไม่ดี”พูดพร้อมกับน้ำตาที่รื้นบนหัวตา เมื่อความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาอีกครั้ง
“คุณเมาแล้วกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง” เกื้อบอกพร้อมกับแกะมือเธอออก แต่เมริสากับล็อกคอเขาเอาไว้
“เขาว่าฉันเป็นภูเขาน้ำแข็ง ฉันเย็นชาฉันไม่รักเขา เพียงเพราะฉันไม่ยอมนอนกับเขา ฉันผิดเหรอคะที่อยากเก็บความสาวเอาไว้ให้เขาชื่นชม ในวันที่เราแต่งงานกัน การที่ฉันไม่จูบกับเขา ฉันเป็นภูเขาน้ำแข็งเหรอคะ” ถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาเป็นสาย เมื่อเหตุผลที่พัลลพไปมีคนอื่นเพราะเธอไม่ยอมมีอะไรกับเขา เธอเป็นสาวสมัยใหม่ก็จริง แต่เรื่องนั้นก็ถือ เพราะโตมาในครอบครัวที่เข้มงวดและหัวโบราณ
“เมผมว่า...” เกื้อขยับตัวหนีเมื่อร่างบางเบียดเข้ามาจนชิด
“อย่าไปนะ จูบฉันได้ไหม” คำขอของเธอทำให้เกื้อขมวดคิ้ว ถ้าจะเป็นเอามากชายหนุ่มคิดเมื่อขยับหนีแล้วแกะมือเธอออกจากลำคอ
“ไม่ให้ไป” เมริสารั้งร่างสูงเอาไว้
“จูบฉันสิคะ คุณจะได้รู้ว่าฉันไม่ใช่ภูเขาน้ำแข็ง ฉันก็มีหัวใจ” พูดจบร่างบางก็เขย่งปลายเท้าขึ้น พยายามประกบริมฝีปากลงบนปากหนา เกื้อเบี่ยงหลบพร้อมกับดันเธอออกห่าง เมื่อเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่เช่นกัน เขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีเลือดเนื้อ สาวสวยมาอ่อยตรงหน้ามีหรือที่เขาจะไม่มีอารมณ์
“จูบสิคะจูบฉัน” ปากบางเผยออย่างรอคอย เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าจูบมันเป็นยังไง ยิ่งเป็นจูบที่ได้จากคนแปลกหน้ายิ่งทำให้เธอรู้สึกดี เพราะตอนนี้เมริสาอยากประชด เมื่อคนทั้งโลกรวมหัวกันรังแกเธอ
“อย่าน่าเม คุณไม่อยากทำแบบนี้หรอก” เกื้อเตือนสติแต่เหมือนว่าคนเมาจะไม่ยอมรับฟังอะไร ร่างบางดันเขาไปจนติดบาร์เครื่องดื่ม เขย่งปลายเท้าขึ้น เมื่อต้องการจูบกับเขา เกื้อมองริมฝีปากอิ่มตรงหน้า ก่อนจะกระแทกริมฝีปากลงมาอย่างแรง เมื่อเธออยากรู้เขาก็จะสอนให้ แต่จูบที่เธอจะได้รับมันจะไม่อ่อนหวาน แบบที่เขาเคยมอบให้คนอื่น เธอจะได้หลาบจำ วันหลังจะได้ไม่ไปร้องขอให้ใครมาจูบแบบนี้อีก
“อื้อ...” หญิงสาวครางในลำคอเมื่อเจ็บไปทั่วทั้งปาก เมื่อเกื้อกระแทกปากลงมาอย่างแรง ฟันคมๆของเขาสัมผัสกับผิวเนื้ออ่อนของเธออย่างจัง จนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง ความเจ็บทำให้หญิงสาวถอยหนี แต่กลับถูกฝ่ามือใหญ่ล็อกท้ายทอยเอาไว้ แล้วบดจูบลงมาอย่างแรง ทำโทษที่เธอพูดไม่รู้เรื่อง ปากร้อนบดขยี้ลงบนปากบาง ก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปหาความหวานในปาก ดูดดึงขบเม้มลิ้นเล็กที่เอาแต่จะถอยหนี เมริสาจูบไม่เป็นจริงๆ หรือว่ามันเป็นการแสดง พัลลพขึ้นชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิง ไม่น่าปล่อยเธอให้หลุดมือ แต่ดูจากอาการตัวสั่นที่เกิดขึ้นถ้าเธอแสดงก็แสดงได้เก่งมากจริงๆ
“อื้อ...” มือบางทุบลงบนอกแกร่งรัวๆ เมื่อขาดอากาศหายใจ เขาจะฆ่าเธอให้ตายใช่ไหม ถึงไม่ยอมถอนปากออกสักที ทันทีที่ปากเป็นอิสระร่างบางก็หายใจโกยอากาศเข้าปอดเร็วๆ ถ้าเขาช้าอีกวินาทีเธอคงขาดใจตายแน่ๆ
“ไง...” เกื้อถามเมื่อเห็นเธอหอบจนตัวโยน สมน้ำหน้าที่มาล้อเล่นกับเขา เมริสาหูอื้อตาลายไปหมด ร่างบางยืนไม่อยู่เมื่อแอลกอฮอล์ออกฤทธิ์ เธอดื่มไปมากจริงๆ ไม่ทันได้ตอบคำถามเท้าก็ลอยขึ้นจากพื้น เมื่อชายอุ้มช้อนเธอเข้าสู่วงแขน ถ้าเธออยากเรียนรู้เขาจะสอนเธอเอง วันนี้เธอจะได้รู้สมใจ เกื้อคิดเมื่อพาคนในอ้อมแขนเข้ามาในห้องนอนชั้นใน อยู่ๆก็ติดใจกับรสชาติหอมหวานของเธอซะงั้น
- ผู้เขียน
