7
เมียข้าใครอย่าแตะ
รุ่งเช้าของวันใหม่เสือรีบนำความต้องการของตนเองและผกาไปบอกไฟมาร เพื่อให้เขาประกาศต่อหน้าสมุนโจรทุกคน ไฟมารได้ยินก็แทบไม่อยากจะเชื่อในคำพูดของเสือ คิดไปว่าเสือคงอยากกักผกาไว้ใช้งานเพียงคนเดียว จึงต้องหันไปถามผกาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"ว่ายังไงผกา เจ้ายอมเป็นเมียของเสืออย่างนั้นรึ"
"ค่ะหัวหน้า" สรรพนามที่นางใช้เอ่ยเรียกไฟมารเป็นไปตามที่ทุกคนเรียก แถมยังก้มหน้าก้มตาเอียงอายจนหน้าแดงระเรื่อไปหมด
"เจ้าแน่ใจนะ" มหาโจรเอ่ยย้ำอีกรอบ
"ข้าแน่ใจ" นางตอบย้ำอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานกลับไปให้เสือ ไฟมารเห็นดังนั้นจึงต้องหมดความคลางแคลงใจ หันไปยกไม้ท่อนหนึ่งที่มีขนาดเท่าแขน เคาะลงไปยังกระบอกไม้ไผ่ที่แขวนอยู่บนต้นไม้
โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก!
เพียงชั่วอึดใจบรรดาสมุนโจรทั้งหมดก็ออกมายืนชุมนุมกันอยู่ใจกลางลานกว้าง รวมทั้งจำปาและแก้วใจซึ่งวันนี้เป็นวันที่ทั้งสองคนพ้นโทษจากการทะเลา
