เจ้าที่แรง

ตอนที่ 3

เธอไม่ได้พูดอะไรนอกจากเดินนำออกไป แต่ในจังหวะนั้นกลับมาคนมาจับข้อมือดึงแรงมากจนเซถลาเกือบจะล้มหัวคะมำลงพื้นแล้ว เธอเงยหน้ามองคนที่มาดึงมือแล้วก็ไม่รู้สึกคุ้นเลยว่าจะรู้จักมาก่อน

“มากับไอ้สิงห์เหรอครับคนสวย?” สวยมากจริงๆ แต่ผู้หญิงคนนี้คือใครกันนะ ปรกติแล้วไอ้เวรนั่นมันมักจะมากับลูกน้องมากกว่าส่วนผู้หญิงจะถูกส่งไปหาที่คอนโดแทน

“คุณละเป็นใคร!?” เธอสะบัดมือเขาจนหลุดออกมาได้พอดีกับที่บอสสิงห์เดินมาหาดึงเธอให้ไปยืนด้านหลังแทน

ผู้ชายคนนั้นทำหน้ากวนแล้วดมมือตัวเองเหมือนว่าหอมมากงั้นแหละก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างกับโรคจิตเลย

นี่เธอมีสิทธิ์จะได้เจอคนปรกติบ้างไหม?

“หึๆ คนนี้เหรอวะที่มึงรักนักรักหนาไอ้สารเลว”

“อย่ายุ่งกับคนของกูไอ้โอมไม่งั้นครั้งนี้กูไม่เอามึงไว้แน่!”

“โอ๊ย…เหมือนกูกลัวมึงมากมั้ง!” โอมหัวเราะเล็กน้อยมองผู้หญิงที่ยืนด้านหลังไอ้สารเลวนี่แล้วยิ้มกว้างให้ ยัยคนสวยคงยังไม่รู้ละสิว่าคนที่สมควรกลัวมันไม่ใช่เขาแต่เป็นไอ้สิงห์ต่างหาก

“หัวเราะทำเหี้ยอะไร!?” สงสัยคืนนี้เขาคงจะรักษาภาพพจน์คนดีไม่ได้แล้วสิถ้าไอ้เวรโอมมันยังกวนประสาทไม่หยุด

“น้องครับเลิกกับมันตอนนี้ยังทันนะ พี่เตือนด้วยความหวังดีนะคนสวย”

“ไปบอกเมียมึงนู้นอย่ามายุ่งกับคนของกู!” กล้ามากนะที่มาเตือนเฌอทั้งที่มันก็ทั้งเหี้ยทั้งสารเลวใครก็อยู่ด้วยไม่ได้ มันหุบยิ้มทันทีแล้วมองหน้าเขาเหมือนจะพูดอะไรมาเพิ่มต่อ แต่ขอโทษเถอะตีนกูไวกว่าวะ

ถีบยอดอกแม่งเลยเหี้ยโอม!

ผลัวะ!!

“อั่ก! ไอ้เวรเอ้ยมึงตายแน่!!” แม่งถีบกูเหรอไอ้ควายเผือกคืนนี้มึงได้ตายคาตีนแน่

“เฌอไปรอพี่ที่รถอย่าลงมาจนกว่าพี่กลับไป” เพื่อไม่ให้เธอโดนลูกหลงก็จำเป็นต้องไล่ไป

“บอสสิงห์ไปด้วยกันเลย!” เธอจับมือใหญ่รีบดึงให้ตามออกมาแต่แรงเรามันไม่เท่ากันสักนิดเพราะหันไปอีกทีบอสก็ถีบเข้ากลางอกไอ้บ้านี่อีกแล้วแถมชี้หน้าด่าอีก

ผลัวะ!!

“เหี้ยอย่างมึงไม่ตายดีแน่ไอ้สิงห์!!”

“ก่อนจะพูดมึงบอกตัวเองก่อนไหมไอ้สัตว์โอม!!”

กว่าจะมาถึงรถได้เธอแทบจะหมดแรงเพราะบอสสิงห์คุมตัวเองไม่อยู่ เขาจะไล่กระทืบผู้ชายอีกคนไม่หยุดเลย เธอไม่รู้หรอกนะว่ามีเรื่องอะไรกันมาก่อนแต่ถ้าเขามากับเธอแล้วจะทำนิสัยแบบนี้ไม่ได้นะ

“มันท้าทายพี่ มันคิดจะแย่งเฌอไปด้วยพี่ยอมไม่ได้!” มันเป็นศัตรูตลอดกาล แล้วครั้งหนึ่งเขาก็เคยเย้ยมันด้วยการแย่งเมียมันมาเอาจนเบื่อแล้วถึงเขี่ยทิ้งเหมือนขยะเน่าชิ้นหนึ่ง

“แย่งบ้าอะไรห่ะเฌอไม่ใช่สิ่งของนะ!” เธอคือคนมีความคิดมีหัวใจเป็นของตัวเอง การจะรักใครสักคนก็ต้องใช้ทั้งใจทั้งสมองเลือกด้วยไม่ใช่ใครจะแย่งกันไปมาง่ายๆ

“เพราะเฌอไม่ใช่สิ่งของไงพี่ถึงกลัว!” ลองถ้าเธอเป็นสิ่งของชิ้นหนึ่งสิเขาเก็บไว้อย่างดีไม่ให้ใครหาเจอเลยแม้แต่เงา

รู้ไหมว่าเธอเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่ามากขนาดไหน

“ที่พี่พูดไปมันคือความรู้สึกจริงๆนะเฌอ พี่ไม่อยากจะเสียเวลาอีกต่อไปแล้ว”

“แต่เฌอไม่ได้รู้สึกอะไรกับบอสสิงห์เลยค่ะ เฌอมาทำแค่งานจะไม่มีอะไรมากกว่านี้”

“พี่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเฌอจะใจแข็งได้มากขนาดไหน” ไม่รักก็ไม่เป็นอะไร เขาเข้าใจว่ามันต้องใช้เวลาแต่เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ทั้งตัวทั้งใจมาครอบครองเพียงคนเดียว

บรรยากาศภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบไม่มีการพูดคุยหรือแม้แต่จะเปิดเพลงฟังระหว่างทาง ความคิดมากมายอยู่ภายในหัวเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่มีคำตอบทำ เธอได้แค่แอบมองคนหน้าดุที่ขับรถช้ามากเหมือนว่ากำลังยื้อเวลาเพื่อจะอยู่ด้วยกันให้นานขึ้นงั้นแหละ

เธอจะไว้ใจคนที่เกือบฆ่าพี่ชายได้เหรอ?

คำว่ารักของเขากับเรื่องผู้หญิงที่ได้ยินมามันไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิดว่านั่นคือความรู้สึกจริงๆ

เธอจะให้อภัยได้จริงๆเหรอถ้าเขาทำผิดพลาดอีกครั้ง

ชีวิตเขาที่รายล้อมไปด้วยศัตรูและไม่สามารถไว้ใจใครได้ ส่วนเธอถูกล่ามาตลอดถ้าหากว่าอยู่ด้วยกันจะมีแต่อันตราย

อีกอย่างคือเขาจะยอมรับเรื่องแย่ๆของเธอได้ไหมในเมื่อเอาแต่ใจตัวเองมากขนาดนี้

รถแล่นมาช้าๆในความเร็วไม่ถึงร้อยด้วยซ้ำเพราะต้องการจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้ถึงแม้สุดท้ายจะต้องไปจากกันเพื่อมาพบกันในวันพรุ่งนี้อีกครั้ง ให้ตายเถอะ! เขาอยากจะรู้จังวะว่าเฌอคิดอะไรอยู่ถึงแอบมองกันบ่อยขนาดนี้

เธอเงียบไม่พูดไม่ถามไม่คุยอะไรทั้งนั้น ส่วนเขาก็ยังใจร้อนอยู่ถ้าคุยกันไปอาจจะมีการทะเลาะกันได้ แล้วด้วยสันดานเหี้ยๆของตัวเองนั้นอาจจะห้ามคำพูดแย่ๆที่ทำร้ายกันไม่ได้

ความเงียบไม่ใช่คำตอบแต่เป็นการทบทวนทุกอย่าง!

“พรุ่งนี้พี่จะมารับนะ พี่รู้ว่าไอ้พายุมันยังไม่เอารถมาให้” เหมือนว่าไอ้พายุกับคุณอาน่านนทีตั้งใจจะซ่อนเฌอให้พ้นจากสายตาใครบางคนซึ่งเขารู้แค่นิดหน่อยจากปากเฌอเอง

“ใกล้แค่นี้เรียกรถไปเองก็ได้ค่ะ ถ้าหากเฌอไปกับบอสพนักงานคนอื่นจะหาว่าเรา…”

“ก็ดีสิมันจะได้ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเฌอ จำไว้นะพี่ให้แค่ทำงานอย่าคิดจะมีแฟนเด็ดขาดเพราะคนที่เดือดร้อนไม่ใช่เฌอแต่เป็นไอ้พวกไม่เจียมตัวต่างหาก!”

“แต่นี่มันเรื่องส่วนตัวเฌอนะ!”

“แต่เฌอเป็นลูกน้องของพี่อย่ามาขัดคำสั่ง เชิญลงไปนอนได้แล้วมันดึกเดี๋ยวจะตื่นสายพี่ไม่ชอบคนไม่ตรงเวลา”

“แค่นี้ต้องทำหน้าดุใส่ด้วย! ฝันดีค่ะบอสสิงห์” คนอะไรดุเก่งแถมทำหน้าได้แบบหน้ากลัวอีกด้วย เขามองหน้าเธอแล้วยิ้มมุมปากไม่ถึงนาทีหน้าก็กลับไปนิ่งเหมือนเดิม

ประตูรถปิดลงเมื่อเธอเดินเข้าคอนโดเพื่อพักผ่อนแล้วดูท่าจะงอนกันนิดๆด้วยสิที่เขาดุแต่ว่ามันห้ามไม่อยู่นี่หว่า เธอมาพูดได้ไงว่าการมีแฟนเป็นเรื่องส่วนตัวในเมื่อเขาบอกรักไปแล้วแถมยังจูบมัดจำเมื่อตอนบ่ายอีกด้วย

พูดถึงจูบแล้วก็อยากจะจูบอีกคนอะไรปากหวานได้ใจ!

“สมภารไม่กินไก่วัดก็เรื่องของมึงเพราะกูจะเอาลูกน้องมาเป็นเมียให้ได้!” ใครเป็นคนนิยามคำพวกนี้มาก็เชิญมันเอาไปใช้ซะนะ ส่วนเขาไม่เชื่ออะไรทั้งนั้นนอกจากใจตัวเอง

สิงห์ขับรถกลับด้วยความเร็วสูงในเวลาเกือบจะตีสองถนนค่อนข้างโล่งมากขับรถแค่ยี่สิบนาทีก็มาถึงบ้านพักหลังใหม่ที่พึ่งซื้อมาหมาดๆจากเพื่อน แม่งสร้างบ้านเสร็จเมียเสือกหนีเลยต้องตามไปง้อและสุดท้ายคืออยู่กับเมียแทนบ้านหลังนี้เลยต้องขาย

“บอสพึ่งกลับมาเหรอครับ?” กวินท์ถามเสียงอ่อยเพราะตัวเองก็พึ่งกลับมาเหมือนกันถึงบ้านก่อนบอสไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำนะ เขาไม่ได้คิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้

“เออ! มึงไปไหนมาเนี่ย?” มันไปเที่ยวล้านเปอร์เซ็นเพราะเขาบ้านอยู่หลังเดียวกันกับมันได้เนื่องจากนิสัยคล้ายกันพอสมควร แต่ว่ากวินท์แม่งใจเย็นกว่าเยอะแค่นั้นเอง

“บอสละหายไปตั้งแต่บ่ายผมโทรหาก็ไม่รับสายเลย” มาถามเขาทั้งที่บอสเองก็หายตัวไปโดยที่ไม่บอกกันสักนิด พองานมีปัญหาก็ตามหาตัวหายากเหลือเกิน เขาถามเลขาของบอสดูแล้วก็ไม่รู้อะไรเลยนอกจากคำว่าธุรระสำคัญ

“เสือกละมึง!”

“ก็นายให้ตามหากว่าจะแก้ตัวให้ได้โคตรเหนื่อย!”

“แม่งเบื่อพ่อวะ!”