ในขณะที่ฉันกับน้ำใสกำลังถกเถียงกันสายตาฉันเหลือบไปเห็นคนๆหนึ่งยืนหันด้านข้างให้ฉันอยู่อีกมุมนึงของแพดูจากรูปร่างแล้วเป็นผู้ชายแต่เสื้อผ้าดูเก่าซีดจนไม่คิดว่ามันยังใส่ได้ จู่ๆ เขาก็เอียงใบหน้าเล็กน้อยและแสยะยิ้มถึงจะเห็นในระยะไกลพอสมควร ก็พอจะดูออกว่ามันไม่ใช่รอยยิ้มที่เป็นมิตรแต่กลับมองดูน่ากลัวมากต่างหาก
ร่างกายฉันเหมือนถูกสะกดมันขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวไม่ได้ จนฉันรู้สึกอึดอัดพยายามเบนสายตาไม่มองชายคนนั้นแต่ก็ทำไม่ได้ ฉันเหมือนถูกบังคับให้จ้องมองไปที่เขาคนนั้นทั้งที่เราไม่รู้จักกันไม่คุ้นหน้าเลยแหละแล้วทำไมฉันถึงเป็นอย่างนี้ไปได้
"โบ...โบนัส!" เสียงแหลมของน้ำหวานเอ่ยเรียกเพื่อนที่เอาแต่นั่งเหม่อมองอะไรไม่รู้ เธอพยายามมองตามสายตาของเพื่อนไปไม่เห็นมีอะไรตรงนั้นไม่มีใครซักคน
เธอเรียกเพื่อนตั้งหลายครั้งเพราะคนที่บังเอิญมาเจอเป็นถึงปู่รหัสของเพื่อนไหนจะเพื่อนๆเขาอีก เธอกะว่าจะชวนพวกเขานั่งด้
