บทที่ 8
หลังจากรู้สึกตัวและตื่นเต็มที่ร่างสูงจึงค่อย ๆ ขยับออกจากผ้าห่มปล่อยให้เลย์ลายังคงนอนหลับอยู่อย่างนั้นก่อนจะหยิบเสื้อคลุมบนเก้าอี้นวมและเดินตรงไปยังอีกห้องขณะเหลียวกลับมามองว่าคนที่ยังหลับอยู่ตื่นขึ้นมาหรือไม่
ภายในห้องที่แยกออกจากห้องนอนขนาดใหญ่มีโต๊ะทำงานและแล็ปท็อปวางอยู่บนนั้น คาลเดอร์เปิดเครื่องและเชื่อมต่ออินเทอเน็ตไปหาใครคนหนึ่ง สักครู่ภาพหน้าจอจึงปรากฏขึ้นเป็นชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขากล่าวทักทายผ่านทางจอมอนิเตอร์
“ไฮ...ว่าไงเพื่อน เมื่อคืนเป็นไงบ้างล่ะคาร์ล ทุกอย่างโอเคมั้ย ฉันรอฟังคำตอบจากนายอย่างใจจดใจจ่อเลยนะเนี่ย”
เสียงที่ดังออกมานั้นฟังชัด คาลเดอร์ยีผมยุ่งสีน้ำตาลประกายทองแดงของเขาและถอนหายใจก่อนตอบ
“ทุกอย่างโอเค...เดฟ”
“โอ๊ย! ให้ตายเถอะ...นายหมายความว่าไง ตกลงแม่สาวนางโชว์นั่นเสร็จนายใช่มั้ย นี่ฉันต้องจ่ายเงินที่เราพนันกันไว้สินะ หนึ่งหมื่นดอลล่าห์”
