บทที่ 10
“เฮ้! เลย์ลา นั่นเธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
เสียงทักทายที่ดังขึ้นทำให้ร่างบอบบางในชุดกระโปรงสวมทับด้วยโค้ทหนังซึ่งกำลังนั่งจิบไวน์อยู่ที่บาร์ภายในสถานบันเทิงเล็ก ๆ หันกลับมามองและต้องฉีกยิ้มกว้าง
“โยลันดา...ฉันกลับมาได้เกือบสองสัปดาห์แล้ว”
เลย์ลาวางแก้วไวน์ลงและสวมกอดกับเพื่อนสาวชาวเม็กซิกัน อเมริกัน ซึ่งเป็นหนึ่งในเชื้อชาติของประชากรที่อาศัยอยู่ในเมืองเพจ รัฐแอริโซน่าโดยส่วนมากจะเป็นชาวนาวาโฮเสียเป็นส่วนใหญ่
“ทำไมฉันถึงไม่รู้เลยล่ะ...เฮ้ หนุ่ม เอาวอดก้าแก้วนึง”
โยลันดาหันไปสั่งบ๋อยที่อยู่ประจำบาร์ซึ่งพยักหน้ารับก่อนรินวอดก้าลงในแก้วแล้วส่งให้
“ฉันกลับบ้านมากะทันหันน่ะ...และตั้งแต่กลับมาก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย พึ่งคืนนี้ล่ะที่อยากออกมาปลดปล่อยอารมณ์บ้าง”
“ทำไมล่ะเลย์ลา?” เพื่อนสาวชาวเม็กซิก
