“บีนี่”
“พะ…พี่อยากกลับบ้าน ไม่นะ!!”
จู่ๆหญิงสาวก็เริ่มมีอาการแปลกปรากฏขึ้น เธอเริ่มจิกแขนตัวเองอีกครั้งเรียวเล็บแหลมคมค่อยๆฝังลงบนเนื้อของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนชายหนุ่มตกใจและเอ่ยขึ้น
“บีนี่ พี่อย่าจิกมือตัวเองซิ”
“พะ…พี่ พี่” เธอยังคงไม่ฟังสิ่งที่เทย์เอ่ยเตือน
“ผมบอกว่าไม่ให้พี่จิกมือตัวเองไง”
“ฉะ…ฉันทำไม่ได้ ไม่นะ ฮึก! ออกไปนะ ฮึก”
“บีนี่!!!!”
“นะ…นายไม่เป็นแบบฉัน นายมะ..ไม่เข้าใจ!!”
บีนี่ที่มีอาการหวาดกลัวหนักเริ่มน้ำตาคลอยกมือขึ้นปิดหูตัวเองเมื่อเธอเจอเหตุการณ์ที่มันกระทบกับจิตใจอย่างรุนแรง เสียงหัวเราะละ่นนั่นมันเหมือนกับเสียงของพีท ในวันที่ทำร้ายเธอจนเขาสะใจ
“บีนี่!! พอแล้ว ใจเย็นๆ”
เทย์ที่พยายามกอดรัดบีนี่เอาไว้ในอ้อมอกของตัวเองจนกระทั่งเธอเริ่มดิ้นน้อยลงและเหมือนเริ่มใจเย็น
“ใจเย็นๆ พี่ใจเย็นๆ”
“พี่ไม่ยะ…อยาก ฮึก ไม่อยากอยู่ทะ..ที่นี่”
“งั้นเรากลับกัน”
แต่ท่าทางของ
