Chapter 3
2014 คำ
"คิดไม่ออก พี่เพิ่งลองคนแรก ผมไม่เคยผสมให้ใครลองมาก่อน"
"ถ้าพี่เป็นคนแรก แก้วนี้ก็ต้องตั้งชื่อให้เป็นเกียรติกับผู้ดื่มคนแรก"
"ครับ?"
"บีนี่พิ้งค์"
เอาชื่อตัวเองมาตั้งเป็นค็อกเทลเลย?"
"แน่นอน ต่อไปนี้เมนูนี้ก็มีชื่อแล้วนะ"
เขากดยิ้มเบาๆ แต่บีนี่ที่มองกลับรู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆ นี่เขาผสมอะไรลงไปในค็ิกเทลหรือเธอตื่นเต้นกับท่าทางของเขานะ
"นี่ครับลิปสติกพี่"
"ขอบใจนะ แท่งใหม่เพิ่งซื้อมาทาไปรอบเดียววันนั้นเอง"
พูดจบบีนี่ก็ยกมันขึ้นทาลงบนริมฝีปากของตัวเองทันที เทย์ที่มองนิ่งๆก็กดยิ้มแล้วทำงานของตัวเองต่อ
"พี่มาคนเดียวเหรอ"
"อืม วันนี้เพื่อนๆไม่มีใครมาหรอก"
"ท่าทางพี่มีเรื่องเครียดนะ"
"นายรู้ได้ไง"
"ผมแค่สังเกตุเฉยๆ"
"อืม นิดหน่อย เฮ้ออออ เอาเรื่องเครียดลงไปในค็อกเทลให้หมดแล้วดื่มมันเลยแล้วกัน"
เทย์ปล่อยให้บีนี่นั่งดื่มแบบนั้น ราวกับว่าเธอพยายามลืมเรื่องที่กำลังเครียด ค็อกเทลสีหวานถูกเสิร์ฟหลายต่อหลายแก้ว จนเวลาเกือบเที่ยงคืน
"ทำไมแก้วนี้รสชาติแปลกก"
"ผมไม่ได้ใส่แอลกอฮอร์ พี่ดื่มเยอะไปแล้ว พอเถอะเดี๋ยวขับรถไม่ไหว"
เทย์ที่จงใจผสมค็อกเทลไม่ใส่แอลกอฮอร์ให้บี่นี่ดื่มเพราะสังเกตุว่าเธอเมาไม่น้อย แต่เธอก็จับสังเกตุได้เช่นกันว่าเขาทำบางอย่างผิดปกติในแก้ว
"ไหว"
"ผมว่าพี่กลับบ้านเถอะ ผมจะเลิกงานแล้วด้วย พี่นั่งแบบนี้คนเดียวไม่ดีนะ"
"โอเค งั้นกลับพร้อมนายเลย"
เทย์ที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่ใส่มา กางเกงยีนต์เสื่อยืดสีขาวธรรมดาๆ แต่เพราะรูปร่างได้ส่วนมันทำให้ชุดธรรมดากลับดูมีอะไร
"บีนี่" เสียงเทย์เอ่ยเรียกเมื่อสายตาหันมาเห็นว่าบีนี่ยังไม่ลุกจากบาร์ เขาจึงเดินมาเรียกเธอ
"หื้ม"
"กลับบ้านเถอะ"
"โอเค"
"นี่นะไหว ลุกจากเก้าอี้ก็ล้มแล้ว"
"แค่ลงผิดท่า พี่เดินไหว"
บีนี่เดินไม่ค่อยปกตินักนำหน้าออกไปนอกคลับในกลางดึก เทย์ที่เดินตามไปไม่ห่างก็คอยมองเธออยู่แบบนั้นจนกระทั่งถึงรถ
"ไหวมั้ยเนี้ยพี่"
"ไหวซิ อึก!! แหวะ!!!!"
"เฮ้ย!!!!"
บีนี่ที่กลั้นไม่อยู่ อาเจียนเอาค็อกเทลออกมาเต็มแรงจนเทย์ที่ประครองอยู่เลอะเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด
"เฮ้อ"
ไม่นานรถคันหรูก็ขับมาจอดที่หน้าบ้านเช่าหลังเล็กก่อนที่ร่างแกร่งที่เปลือยท่อนบนจะลงจากรถแล้วเดินอ้อมมาทางฝั่งข้างคนขับ
"ลงมาก่อน ไหวมั้ย"
"ไม่ไหว ไม่ไหวเลย อึก"
"อย่าอ้วกใส่ผมอีกนะ"
เทย์จำเป็นต้องอุ้มบีนี่ขึ้นแล้วเดินเข้าบ้านของตัวเอง เพราะก็ไม่รู้จะไปส่งเธอที่ไหน บีนี่นั่งพะอืดพะอมมาตลอดทางจนเขาพาเธอไปวางลงที่โซฟาตัวเล็กกลางบ้าน
"จะอะ..อ้วก"
"อย่าเพิ่งอ้วก"
เขาประครองเธอเข้าห้องน้ำ ก่อนยืนลูบหลังให้เธออยู่แบบนั้น ก็เล่นดื่มไปเป็นสิบๆแก้ว ไม่แปลกที่จะเมาขนาดนี้
"ไม่มีแรงเลย..."
"เสร้จแล้วใช่มั้ย"
"อืมมมมม..."
เทย์อุ้มเะอกลับมานอนลงบนโซฟา ก่อนที่จะใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้ ไม่นานบีนี่ก็ปรือตาขึ้นมองชายหนุ่มที่นั่งคุกเข่าตรงหน้าด้วยภาพที่ทับซ้อนไปหมด
"มองอะไร?"
"มอง..."
"อื้ออออ"ชายหนุ่มเบิกตากว้างชะงักอยู่แบบนั้น เมื่อเขาถูกบีนี่จู่โจมจูบเข้า
"ผมจูบตอบแล้วอย่ามานั่งร้องไห้นะ"เทย์เอ่ย
บีนี่ที่ค่อยๆปรือตาตื่นขึ้นก่อนจะมองแสงที่สาดส่องไปทั่วบริเวณ เมื่อคืนเธอเหมือนฝันได้ยินคำพูดแปลกๆลอยวนเวียน แต่เมื่อเบิกตาเต็มที่ ก็ต้องตกใจหนัก เมื่อมองไปทั่วบริเวณ มันเป็นสถานที่ๆเธอไม่คุ้นเคยสักนิด
"ที่ไหนเนี้ย"
"ตื่นแล้วเหรอ"
"เทย์ ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่ละ เอ่อ..."
"พี่น่ะเมาเดินไม่ไหวเลยเมื่อคืน ผมไม่รู้จะพาพี่ไปส่งที่ไหน เลยพามที่บ้าน ไม่ต้องตกใจ ผมไม่ได้ทำอะไรพี่หรอก มีแต่พี่ทำอะไรผมเมื่อคืน"
"ว่าไงนะ เอ่อ..งพี่ทำอะไรนาย แย่แล้วทำไมเมาขนาดนี้เนี่ยบีนี่"
"พี่ก็แบบ...."
"บะ...แบบอะไรอ่ะ พี่ไม่ได้ทะลึ่งอะไรใส่นายใช่มั้ย"
"พี่อ้วกใส่ผมเมื่อคืน จนผมต้องถอดเสื้อขับรถพาพี่กลับมาที่นี่"
เทย์กดขำเบาๆก่อนจะเอ่ยบอกเหตุการณ์เมื่อคืน โดยไม่ได้พูดถึงฉากจูบที่เธอจู่โจมเขา
"จริงเหรอ พี่ขอโทษนะ แย่มากเลยอ่าาา ทำไมเมาขนาดนี้เนี้ย เครื่องดื่มนายเมื่อคืนเห็นสีสวยๆ แรงชะมัดเลย"
"ผมเตือนพี่แล้วไง"
"เดี๋ยวพี่เอาเสื้อผ้าไปซักให้นะ อยู่ที่ไหนเหรอ แย่จังเลยอ่ะพี่เนี้ย"
"ไม่เป็น ผมซักแล้ว ตากอยู่หลังบ้าน"
"พี่รู้สึกไม่ดีเลยอ่ะ ขอโทษนะ"
"เปลี่ยนจากคำขอโทษเป็นอย่างอื่นน่าจะดีกว่านะ"
"นายอยากได้อะไรบอกพี่มาเลย เดี๋ยวพี่จัดการให้เลย"
"เอาไว้ผมบอก ตอนนี้พี่ไปล้างหน้าก่อน ผมซื้อโจ๊กมาให้"
"ก็ได้"
บีนี่เดินเข้าห้องน้ำก่อนมองไปรอบๆ บ้านนี้แม้จะไม่ใหญ่ แต่สะอาดสะอ้านอย่างกับไม่ใช่บ้านผู้ชาย ในบ้านไม่ได้มีของวางรกมากนัก เหมือนกับว่าถูกเก็บกวาดมาเป็นอย่างดีตลอด บีนี่ขมวดคิ้วมองแปรงสีฟังที่ถูกบีบยาสีฟันใส่ไว้ให้ก็รู้สึกแปลกๆ เธอไม่เคยได้รับการดูแลแบบนี้จากผู้ชายคนไหนมาก่อน กับพีท พีทก็ไม่เคยทำให้เพราะไม่เคยนอนค้างคืนด้วยกันมาก่อน
บีนี่ยืนแปรงฟัง ล้างหน้าจนเสร็จ ก่อนเดินออกมา เธอนั่งลงที่โต๊ะอาหาร ก่อนมองไปรอบๆจนเทย์ที่ยกชามโจ๊กมาวางให้เอ่ยขึ้น
"พี่มองหาอะไรอยู่"
"นายอยู่คนเดียวเหรอ"
"อืม"
"บ้านสะอาดเป็นระเบียบอย่างกับมีเมียทำให้เลย"
"ผมอยู่คนเดียว อีกอย่างผมไม่ชอบให้มันรก สุขภาพจิตเสียหมด"
"นายเป็นผู้ชายทั้งแท่งใช่มั้ย หรือว่าแบบเป็นเพื่อนสาว"
"ตลก เอาอะไรมาเป็นเพื่อนสาว ผมเหมือนเพื่อนสาวมากหรือไง"
"กายสภาพนายไม่เหมือนหรอก แมนมากด้วย แต่แค่แบบดูสะอาดสะอ้านไม่เหมือนผู้ชายปกติไง"
"ผู้ชายสะอาดเยอะแยะไป แฟนพี่ไม่สะอาดเหรอ"
"เอ่อ พี่พีทเหรอ ก็สะอาด"
"เขาเหมือนเพื่อนสาวพี่มั้ยละ"
"ไม่เหมือน"
"แล้วผมต่างกับเขายังไง" เทย์เอ่ยก่อนกดขำแล้วนั่งกินโจ๊ก
"ไม่ใช่ก็ไม่ใช่"
"กินเสร็จพี่อาบน้ำ เอาเสื้อผมใส่กลับไปก่อนก็ได้นะถ้าไม่รังเกียจ ชุดพี่มันเปื้อน"
"อ่อ ขอบใจนะ"
หลังกินมื้อเช้าเสร็จ บีนี่อาบน้ำและใส่เสื้อยืดของเทย์ทับไปกับกระโปรงสั้นที่ใส่เมื่อคืน ในขณะที่กำลังจะกลับ เธอก็เห็นว่าเทย์กำลังเตรียมตัวจะออกจากบ้านเช่นกัน
"นายจะไปไหนเหรอ"
"ผมจะไปทำงาน"
"อ่อ เดี๋ยวพี่แวะไปส่ง ทำงานที่ไหนเหรอ"
"สนามมวย"
"ได้ เดี๋ยวพี่แวะไปส่ง ว่าแต่นายทำนานแล้วเหรอสนามมวยอะไรนั่น"
"เพิ่งทำวันนี้วันแรก เพื่อนหางานให้"
"อ่อ โอเค เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
หลังจากที่ขับรถออกมาสักพัก บีนี่ก็แวะส่งเทย์ที่หน้าสนามมวยแห่งนึง เธอมองรอบๆมันดูเป็นสนามที่ครึกครื้นไม่น้อย แต่เธอเองก็ไม่เคยเข้าไปนัก ไม่รู้ว่ามันน่ากลัวเหมือนกับสังเวียนที่บาร์น้องชายเธอพูดถึงมั้ย
"ผมไปนะ"
"โอเค ไว้เจอกันนะ"
บีนี่ส่งเทย์เสร็จ เธอขับรถกลับคอนโดมาพักผ่อน วันนี้ยังคงเมาค้างเลยเลือกจะไม่เข้าทำงานที่บริษัท เธอใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายนอนหลับเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอร์เมื่อคืน กระทั่งช่วงค่ำ เธอตื่นขึ้นเพราะเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์
(พี่พีท)
(ทำไมเสียงหนูไม่ดีเลนบีนี่ เป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้ไม่เห็นโทรหาพี่ด้วย)
(หนูนอนอยู่ค่ะ พอดีปวดหัวนิดหน่อยค่ะ)
(กินยาหรือยังครับ)
(กินแล้วค่ะ พี่พีททำอะไรอยู่คะ งานยุ่งมั้ย)
(ยุ่งทั้งวันเลย รีบทำงานอยากกลับไปหาหนูแล้ว)
(แฟนใครปากหวานจังเลย)
(ไม่คิดถึงพี่เลยเหรอครับ)
(คิดถึงค่ะ)
(อย่าดื้อนะ เดี๋ยวพี่กลับไปรอบนี้ เราไปเที่ยวกัน)
(ได้ค่ะ)
(งั้นหนูพักผ่อนนะ พี่ไม่กวนดีกว่า)
(พี่ก็พักผ่อนบ้างนะคะ)
(ครับ)
บีนี่วางสายก่อนจะอมยิ้ม แต่จู่ๆในใจก็เจ็บแปลบๆเมื่อเธอรู้สึกว่า เธอเข้าใกล้เทย์มากและไม่บอกพีทที่เป็นแฟนด้วย ทำแบบนี้เธอทำผิดต่อพีทหรือเปล่า
"เมื่อคืนไปนอนบ้านเขาทั้งคืน พี่พีทรู้เข้าเป็นเรื่องแน่ๆเลย"
เธอได้แต่อาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปกินมื้อค่ำ ตลอดเวลาก็คิดว่าเะฮควรเว้นระยะห่างกับเทย์อีกหน่อยมั้ย แต่เทย์ก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย มีแต่เธอเนี้ยที่คิดใจสั่นกับเขาไปเอง
"บีนี่ บ้าไปแล้วแน่ๆเลย ฮืออออ อะไรวะเนี้ย"
ครืด ครืด เทย์ เมื่อคิดถึงเทย์ เทย์ก็โทรมาเลย อะไรจะรวดเร็วทันใจนึกขนาดนี้นะ
(ฮัลโหล)
(พี่..อยู่ที่ไหน)..)
(ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น)
(......................)
(เทย์ ยังอยู่สนามมวยมั้ย เดี๋ยวพี่แวะไป)
(ผมอยู่)
บีนี่รู้สึกว่าเสียงของเทย์แปลกๆ แต่เธอก็เลือกจะวนรถขับไปยังสนามมวยที่ไปส่งเทย์เมื่อเช้า เมื่อมาถึง เธอจอดรถก่อนเดินจากลานจอดรถมืดๆไปยังทางเข้า แต่กลับเจอเทย์นั่งอยู่ที่ฟุตบาท ในมือถือบุหรี่สีหน้าไม่ค่อยดี
"เทย์ เป็นอะไรหรือเปล่า..."
"........................"
"เอามานี่ นายเป็นอะไร"
บีนี่หยิบบุหรี่จากมือของเทย์ก่อนทิ้งมันไป แล้วนั่งลงข้างๆ ก่อนจะพบว่าใบหน้าของเขานิ่งจนน่ากลัว ดวงตาแดงกล่ำแปลกๆ
"เทย์...."
"ที่นี่ มีแต่ความรุนแรง ตั้งแต่เกิดมาจำความได้ ผมเห็นพ่อซ้อมแม่ทุกวัน....."
"เทย์..."
บีนี่มีสีหน้าไม่ดีเมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าแววตาเขามีแต่ความเจ็บปวด เขาบอกว่าเพิ่งทำงานที่นี่เป็นวันแรก นี่ซินะเหตุผลที่ทำให้เขามานั่งอยู่ตรงนี้
"นายไหวมั้ย..."
"..........."
"นาย....."
จู่ๆเขาก็หันมากอดเธอจนแน่นโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว บีนี่ที่รู้สึกว่าตัวเองใบหน้าร้อนเห่อ หัวใจแทบหลุดออกจากอก
"นะ...นาย"
บีนี่ได้แต่นั่งนิ่งๆปบ่อยให้เทย์กอดอยู่แบบนั้นนานนับสิบนาทีโดยที่เขาเองก็ไม่ได้พูดอะไรเลยเช่นกัน
"โอเคแล้วใช่มั้ย"
"อืม"
"เป็นอะไร"
"ผมทำงานที่นี่ไม่ได้แล้ว ทุกครั้งที่ผมเห็นการต่อสู้แบบนั้น เรื่องเดิมๆมันวนเข้ามาในหัว"
"เวทีมวย เขาต่อยแบบมีกฏกติกาไม่ใช่เหรอ"
"ที่นี่ไม่ใช่เวทีมวยปกติ"
"เอ่อ..."
"ไหนๆพี่ก็มาแล้ว พี่ไปกินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อย ผมไม่ได้ทำงานแล้ว"
- ผู้เขียน
