20 นาทีผ่านไป
ฉันกำลังนั่งคุยอยู่กับไอ้นนท์เพื่อนสนิทของฉันอย่างรู้สึกกังวล เพราะหันไปเห็นสายตาของเขาที่กำลังยืนเพ่งจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา
“เอ่อ..นนท์แกไม่รีบกลับไปทำงานหรอ..นี่มันสายมากแล้วนะ..?”
“ไม่เข้าแล้ว ฉันสั่งงานลูกน้องไว้หมดแล้ว ฉันต้องสรุปงบนะ ก็เลยว่าจะมานั่งทำงานที่ร้านแกนี่แหละ..”
“ทำงบ..นานเลยดิ..?”
“ก็น่าจะสักพัก ฉันขอใช้ไฟฟรี แอร์ฟรี ร้านแกหน่อยนะ..”
“เออๆ..งั้นฉันลุกไปดูในร้านก่อนแล้วกัน แกจะเอาอะไรเพิ่มก็เรียกเด็กมันแล้วกัน..”
“ขอบใจนะ..”
ฉันพูดกับมันจบก็ลุกขึ้นยืนเดินออกจากโต๊ะไปทันที มองเข้าไปโซนที่มีเขานั่งอยู่ก็ไม่เห็นแล้ว
“ผู้ชายคนที่นั่งอยู่โซนนี้ไปแล้วหรอ..?”
“ค่ะ..เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ..”
ฉันรู้สึกโล่งใจริงๆที่เขาออกไปจากร้านฉันได้
“แต่เขาฝากโน๊ตไว้ให้พี่ด้วยนะคะ..นี่ค่ะ”
เด็กในร้านคนหนึ่งยื่นกระดาษโน๊ตที่ถูกพับเป็น 2 ทบยื่นมาให้ฉันตร
