หลายชั่วโมงต่อมา “พี่ไวท์ทิ้งหนูอีกแล้วเหรอ” หญิงสาวทำหน้ามุ่ยเมื่อเปิดประตูเข้ามาวนห้องแล้วพบว่าไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว จนกระทั่งมีใครอีกคนเดินตามเธอเข้ามา “…” แผ่นดินเดินเข้ามาภายในห้องเงียบ มองดูเธอแวบหนึ่งแล้วจึงไปนั่งบนเก้าอี้ทำงานของเขาเงียบๆ โดยที่ไม่พูดอะไร “พี่แผ่นดินคะ” “ถ้าจะขออะไรฉัน รู้ใช่ไหมว่าต้องมีของแลกเปลี่ยน” “ไปส่งหนูหน่อยได้ไหม” เธอเม้มปากแน่นแล้วพูดออกไป “ขี้เกียจ” “…” ใบหน้าจิ้มลิ้มบูดบึ้งขึ้นมาทันทีเมื่ออีกคนพูดออกมาแบบนั้น เธอเดินไปหยิบกระเป๋ามากอดไว้แล้วหันไปบอกคนที่นั่งอยู่ “งั้นหนูกลับเองก็ได้ค่ะ” “พรุ่งนี้เช้าจะไปส่ง” “…” เธอยืนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะนั่งลงบนโซฟาอีกครั้งด้วยใบหน้าบูดบึ้ง แผ่นดินหยัดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาอีกตัวข้างๆ เธอ เขารินเครื่องดื่มใส่แก้วและผสมมันให้เจือจางก่อนจะดันแก้วนั้นไปตรงหน้าของหญิงสาวเงียบ