“เอามาให้พี่ทำไมจ๊ะ นวลเก็บเอาไว้เถอะ พี่ยังพอมีเงินเหลือ เดินหางานทั้งวัน ไม่มีใครรับเข้าทำงานเลย” เขานั่งลงสีหน้าอมทุกข์
“โธ่... พี่ทัศ พี่รับเงินนี้ไปเถอะจ้ะ จะได้ซื้อข้าวของกลับบ้าน ไหนจะซื้อข้าวกิน เดินหางานอีก ฉันอยู่บ้านยังได้ค่าพิมพ์รายงานอีกหลายตังค์นะจ๊ะ”
“แต่พี่...” เขาไม่อยากรับเงินของเธอ
“พี่รับไปเถอะจ้ะ ถ้าพี่ไม่รับ ฉันก็รู้สึกไม่ดี ฉันเป็นเมียพี่ เราลำบากก็ต้องลำบากด้วยกัน ฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ได้จริงไหมจ๊ะ”
เธอยัดเงินเรือนหมื่นใส่ในมือเขา สรทัศไม่อยากรับเพราะไม่อยากรบกวนภรรยา แต่สุดท้ายทนแรงรบเร้าเธอไม่ไหว
เธอรู้ว่าเขาไม่อยากรับเงินเลยรีบเดินหนีไปจัดกับข้าว เขาจะได้เก็บเงินเอาไว้ เธอกลับมาอีกครั้ง ช่วยเขาเทกับข้าวใส่จาน มองเขาอย่ารักใคร่
“พี่ซื้อกับข้าวมาเยอะแยะเลย อร่อยๆ ทั้งนั้น ต้องกินเยอะๆ นะจะได้มีแรง เพราะพี่ก็หิวมากๆ เลยล่ะ”
เขาบอกเธอแต่สายตาสื่อความหมายอีกอย่า
