ผึ้งลุกขึ้นนั่งเมื่อคริสปล่อยเธอให้เป็นอิสระ เธอรีบเอื้อมมือไปที่เบาะด้านหน้าเพื่อคว้าเอาเดรสตัวสวย แต่มันคงช้าไป เมื่อฝ่ามือหยาบใหญ่กระชับที่สะโพก พร้อมกับสอดกระแทกความยิ่งใหญ่แทงสวนเข้ามาจนมิด
“ว้าย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย!“
ผึ้งทั้งกรีดร้องทั้งดิ้นรนไปข้างหน้า พยายามจะให้หลุดจากเขาให้ได้ แต่คริสก็ไม่ปล่อยโอกาส เขากระชับฝ่ามือรัดรอบเอวของเธอ จนร่างอวบอิ่มของผึ้งขึ้นมานั่งเกยอยู่บนหน้าตัก ส่งให้ความยิ่งใหญ่ยิ่งแทรกเข้าไปลึกมากขึ้น จนเธออ้าปากค้าง ร้องไม่ออก เพราะนอกจากความไม่ยอมนั้นแล้ว ความซ่านเสียวก็กำลังจู่โจมเธอไม่ยั้ง
“ปะ... ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
“พี่ไม่ปล่อย พี่จะดับความอยากให้ผึ้งเอง ไม่ว่าผึ้งจะอยากอีกกี่ที พี่ก็จะทำให้ จะทำจนผึ้งต้องร้องหาพี่ทั้งวันทั้งคืน ทำจนผึ้งหมดความอยาก แล้วพี่จะมอบความเสียวลงไปแทน”
“ซี้ด... ไม่นะ... ซี้ด...
