วูบ...
ในขณะที่ฉันออกแรงดิ้นอย่างหมดหวังและกำลังจะถูกลากขึ้นไปบนกระบะ แสงไฟสีนวลที่สาดมาทางนี้ก็ดึงความสนในของทุกคน รวมถึงฉันคนนี้ด้วยเหมือนกัน
“อะไร มึงเป็นใคร” หนึ่งในกลุ่มคนงานก่อสร้างเอ่ยถามใครบางคน ซึ่งฉันได้ยินเหมือนเขาเดินตรงมาทางนี้ เป็นการย่างเท้าที่หนักแน่นเอามากๆ
“ผัวเธอ”
วลีสั้นๆ เพียงวลีเดียวทำเอาฉันต้องเหลือบมองอย่างทุลักทุเล โชคดีที่มันคลายแรงลงแล้ว ฉันจึงหายใจสะดวกขึ้น อีกทั้งยังหันไปมองเขาคนนั้นได้ง่ายขึ้นเช่นกัน
และใช่...เจ้าของเสียงนั้นคือพี่คิม
เขากลับมา...เขายืนอยู่หน้า...
“มึงพูดอะไร ถ้าไม่อยากมีเรื่องก็รีบไปให้พ้นๆ”
หนึ่งในคนงานก่อสร้างพูดเหมือนพี่คิมเป็นเศษเห็บเศษหมัดที่เสียเวลาจะคุยด้วย พวกมันคงไม่เห็นว่าแววตาของพี่คิมเปลี่ยนไปมากแค่ไหน มันสงบนิ่ง แต่ดุดันเหมือนปีศาจไม่มีผิด
เขาจ้องมองพวกมันทีละคนราวกับจะจดจำให้ขึ้นใจ...
“พะ พี่คิมๆๆ”
ตอนนี้...ด้วยคว
