“...”
พี่คิมเงียบ
เขาไม่ได้ดูช็อกหรือตกใจอะไร ท่าทีเฉยชาแต่แฝงความเย็นเยียบยังคงเป็นลักษณะประจำตัวเขา และฉันเห็นมันบ่อยมาก...แม้กระทั่งตอนนี้เขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม
“หนูลงนะ” เมื่อเขาไม่ตอบโต้อะไร ฉันจึงเปิดประตูลงจากรถทันที ซึ่งมันง่ายดายมากจนฉันนึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน ปกติพี่คิมจะล็อกรถและไม่ยอมให้ฉันลงไปง่ายๆ
แต่เอาเถอะ
เป็นแบบนี้มันก็ดีแล้ว จะไปสงสัยอะไรอีกล่ะไอ้อาย
ฉันไล่เรื่องน่าปวดหัวออกจากสมองแล้วเดินจากมา เห็นแล้วแหละว่าพี่คิมเลือกจอดในสถานที่ที่เงียบสงัดและดูน่ากลัว เขาคงคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าว่าฉันคงหาทางหนี แล้วถ้าหากพบว่าตรงนี้คือจุดที่ไม่ค่อยมีรถสัญจร ฉันคงหวาดกลัวจนตัวสั่น
สุดท้ายคงยอมละทิ้งศักดิ์ศรีแล้วขอเขาขึ้นไปนั่งบนรถเหมือนเดิมอะไรทำนองนั้น
ไอ้กลัวน่ะมันกลัวแน่ แต่ที่ฉันเลือกลงมาเพราะคิดว่า...อยู่ให้ไกลเขายังดีซะกว่า
วันนี้ฉันพกเครื่องช็อตไฟฟ้ากับมีดพกมาด้วย หากเ
