ตลอดเวลาที่ขับรถไป ไนท์ที่มองกระจกหลังอยู่เรื่อย ๆ ตามประสาคนขับรถที่ต้องระแวดระวัง แต่ทุกครั้งเธอจะต้องได้สบสายตาคมกล้าวับวาวของธัญธรที่จ้องมองมาตลอด สายตาแบบนั้นมันทำให้เธอร้อนเร่าเหลือเกิน ทั้งที่ไม่มีคำพูดใดหลุดลอดออกมาแม้แต่นิด
เมื่อถึงคอนโดมิเนียม ธัญธรและไนท์ก็ช่วยกันพยุงหิ้วปีกธีธัชขึ้นลิฟท์ ระหว่างนั้นไนท์รู้สึกได้ว่ามือของธัญธรกุมบนมือของเธอที่ประคองหลังของธีธัชอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้ดึงออกแต่อย่างใด
ไม่นานก็ถึงห้อง พวกเขาช่วยกันประคองคนเมาไปวางบนเตียงในห้องนอน ธัญธรช่วยเปิดแอร์ให้แต่ไม่ได้เปิดไฟเพราะกลัวจะไปรบกวนคนเมาให้ตื่นขึ้น แต่เอาเข้าจริงนิสัยของธีธัชถ้าลองได้เมาแล้วเขาจะหลับเป็นตายไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น
“ เดี๋ยวผมไปหาผ้าชุบน้ำมาให้เช็ดตัวมันนะ ” เสียงเข้มเอ่ยบอก
“ ได้ค่ะ ” ไนท์ว่าพลางก้มลงไปถอดกระดุมเชิ้ตของแฟนหนุ่มเพื่อให้เขานอนสบาย ขยับลงมาถอดเข็มขัดออก และตามด้วย
