04

1644 คำ
หลังจากวันนั้น ไนท์คิดว่าการที่เธออยู่ที่คอนโดมิเนียมของธีธัชนั้นมันไม่เป็นการดีเลย เพราะแม้พยายามข่มใจให้ไม่คิดอะไร ให้ลืมเหตุการณ์คืนนั้นไปเสียแต่เธอก็ทำไม่ได้ อุบัติเหตุความสัมพันธ์ทางกายระหว่างเธอกับธัญธรมันตราตรึงฝังลึก เธอยังรู้สึกถึงมันทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา และในทีท่าที่เรียบเฉยดูเหมือนไม่มีอะไรของเขานั้นมันต่างจากสายตาที่มองมาเหลือเกิน สายตาคู่นั้นมันเร่าร้อน มันฉายชัดถึงความต้องการ และสักวันเธอจะต้องแสดงพิรุธออกมาให้แฟนหนุ่มอย่างธีธัชได้เห็นแน่ ๆ ไนท์จึงตัดสินใจกลับไปอยู่ที่คอนโดมิเนียมของตัวเองและอ้างว่างานยุ่ง เลิกดึกตลอด ธีธัชเองก็เข้าใจ เขาเดาเอาว่าเธอคงรู้สึกอึดอัดที่จู่ ๆ ก็มีคนอื่นเพิ่มเข้ามาในห้อง แม้คนอื่นนั้นจะอยู่ในฐานะพี่ชายฝาแฝดของเขาก็ตาม แต่ก็ยังเป็นคนอื่นสำหรับเธออยู่ดี จนกระทั่งเช้าวันศุกร์ ธีธัชโทรหาเธอแต่เช้าตรู่ “ ตื่นหรือยังคะที่รัก ” “ ตื่นแล้ว อาบน้ำหอมแล้วด้วยค่ะ ” “ พูดอย่างนี้อยากดมซะแล้วสิ ” ไนท์ส่งเสียงหัวเราะกังวานกลับไป “ เดี๋ยวไปให้ดมค่า แล้วทำไมโทรมาแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่าคะ ” “ อ๋อ วันพรุ่งนี้น่ะ ธัญชวนไปปิกนิกที่สวนสาธารณะตอนเช้า ฝากชวนไนท์ด้วยว่าไปด้วยกันไหม ” “ หืม ธีเนี่ยนะคะจะไปสวนสาธารณะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจะไป ” “ มันก็ไม่ใช่ความคิดของธีหรอก แต่ธัญมันบอกว่าตอนอยู่เมืองนอก วันหยุดก็เห็นครอบครัวทำอาหารไปนั่งปิกนิกอาบแดดที่สวนกัน แต่ธีเข้าใจธัญนะ แม่คงจะไม่ค่อยมีเวลาให้ ธัญมันคงต้องไปนั่งคนเดียวแหละ ” คำพูดนั้นของธีธัชทำให้ไนท์รู้สึกเห็นใจธัญธร เพราะจากที่เคยได้ฟังมาก็พอจะทราบว่าแม่ของทั้งคู่นั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่ทำหน้าที่แม่ได้ดีนัก “ ไปนะคะไนท์ ไปด้วยกัน ไปกันแบบครอบครัว ” “ ได้สิคะ ไนท์ทำเพื่อธีได้อยู่แล้ว ” “ เย้ ! งั้นคืนนี้มาค้างกับธีนะคะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาทำอาหารช่วยธีแต่เช้า ” “ หืม เราต้องทำอาหารเองด้วยเหรอ เชฟธัญไม่ทำเหรอคะ ” “ เชฟธัญมันบอกว่าให้มันทำคนเดียวก็ไม่สนุก ให้ฝั่งเราทำไปแข่งกับมันด้วย ต่อให้เราสองคนเลย ” นั่นทำให้ไนท์หัวเราะออกมาอีกครั้ง “ ธีก็รู้ว่าไนท์ห่วยเรื่องทำอาหาร มีไนท์ก็เหมือนไม่มี ” “ ก็แค่มาอยู่ข้าง ๆ ช่วยให้กำลังใจก็พอแล้วค่ะ ” “ โอเค งั้นเดี๋ยวช่วยกันคิดนะคะว่าเราจะทำอะไรไปสู้เชฟใหญ่เขา ” “ ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้าธีคิดออก ธีจะไลน์ไปบอกนะ ” “ โอเค บายค่ะที่รัก รักธีนะคะ ” “ รักไนท์มากกว่าค่ะ ” ก่อนที่ทั้งคู่จะวางสายกันไป เวลาหกโมงเย็นที่คอนโดมิเนียมของธีธัช ไนท์มาถึงพร้อมกับวัตถุดิบที่จะทำอาหารเพื่อปิกนิกมื้อเช้า ซึ่งเธอกับธีธัชตกลงกันแล้วว่าจะทำเกี๊ยวไส้หมู ส่วนธัญธรนั้นเขาบอกว่าจะทำแซนด์วิซง่าย ๆ แต่ไอ้ที่ง่าย ๆ ของเขานั้น เธอและธีธัชมั่นใจว่ามันจะต้องดูดีมีชาติตระกูลตามประสาเชฟแน่ ๆ “ สวัสดีครับไนท์ ” ธัญธรเอ่ยทักทายทันทีที่เขาสาวเท้ากลับเข้ามาจากระเบียงเพื่อตากผ้า หัวใจของไนท์กระตุกวาบแต่ก็น้อยลงกว่าสัปดาห์ที่แล้วที่รู้สึกมากกว่านี้ “ สวัสดีค่ะธัญ ” “ ไอ้ธีมันอาบน้ำอยู่ เห็นบอกว่ามื้อเย็นไม่ต้องทำ จะพาออกไปกินหมูกะทะ ” “ อ๋อ ใช่ค่ะ ” “ แล้วนั่นไนท์หิ้วอะไรมาเยอะแยะ ” “ ก็วัตถุดิบที่จะมาทำอาหารไปปิกนิกพรุ่งนี้ไงคะ ธีบอกว่าต้องแข่งกับคุณ ” “ ว้าว แบบนี้ผมต้องเตรียมตัวให้มากขึ้นเสียแล้ว ” เขาหรี่ตาแล้วพูดราวกับว่ากำลังจะเข้าแข่งขันเชฟระดับโลก นั่นทำให้ไนท์ยิ้มออกมาได้ “ โธ่ คุณก็รู้นี่คะว่าไนท์ทำอาหารห่วยจะตายไป ” “ แต่ผมก็ประมาทไม่ได้นี่ครับ ธีเองก็พอทำอาหารเป็น เดี๋ยวผมไปเรียกธีให้ละกันว่าไนท์มาถึงแล้ว ” “ ขอบคุณค่ะ ” ไนท์กล่าวคำขอบคุณพร้อมรอยยิ้ม เธอสังเกตว่าธัญธรมีความเป็นกันเองมากขึ้น คุยเก่ง ยิ้มเก่งมากขึ้น ไม่ทำให้เธออึดอัดเหมือนแรก ๆ ที่พบกัน ซึ่งมันก็เป็นการดีสำหรับทั้งคู่ มันแค่อุบัติเหตุ แค่ลืมมันไปนะไนท์ เธอบอกตัวเอง และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ธัญธรเองก็คงเกร็งและทำอะไรไม่ถูก แต่ตอนนี้หลังจากที่มีเวลาเยียวยาเหตุการณ์กระอักกระอ่วน ทำให้ทั้งคู่ตัดสินใจที่จะลืมมันไป เธอรู้สึกว่าเขารีแลกซ์ขึ้น แม้จะไม่ถึงขั้นพูดเก่งถึงธีธัชแต่ก็คุยมากขึ้น ยิ้ม หัวเราะ และไม่มองเธอด้วยสายตาแบบนั้นอีกแล้ว พวกเขาออกไปกินหมูกะทะด้วยกัน ธัญธรทำหน้าที่แกะกุ้งให้กับเธอและน้องชายฝาแฝด พวกเขาคุย หัวเราะ แลกเปลี่ยนช่วงเวลาของกันและกัน ทั้งเรื่องชีวิต เรื่องงาน และเรื่องสัพเพเหระ จนกระทั่งเช้าอีกวันที่เธอและธีธัชต้องตื่นมาช่วยกันและกันห่อไส้เกี๊ยว ความที่เธอทำอาหารไม่เก่ง ธีธัชก็ไม่ได้ดีมากไปกว่าเธอเท่าไหร่นัก การห่อเกี๊ยวจึงทุลักทุเลเป็นอย่างยิ่ง ไส้แตกทะลักออกมาบ้างล่ะ จับแรงจนขาดบ้างล่ะ ส่วนของธัญธรนั้นที่เขาบอกเป็นแซนวิซง่าย ๆ แต่มันดูดีมากเหลือเกิน แถมยังมีมีทบอลและน้ำส้มคั้นสดอีกด้วย “ โอ๊ย เปลี่ยนเป็นทำต้มจืดเกี๊ยวได้ไหมคะเนี่ย เอาลงไปในหม้อแล้วคน ๆ รวมกันเลย ” ไนท์โพล่งออกมาอย่างยอมแพ้ นั่นทำให้สองหนุ่มหัวเราะออกมาพร้อมกัน “ ไม่ได้สิคะ เราจะยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่จบเกมแบบนี้ไม่ได้ ” “ แต่แผ่นเกี๊ยวมันจะหมดแล้วนะคะธี ” “ เดี๋ยวธีลงไปซื้อที่มินิมาร์ทข้างล่างตึก รอแป๊บนึง ” “ เฮ้ย ไม่ต้องก็ได้มั้ง อาหารที่เราทำก็น่าจะพออิ่ม ” ธัญธรแย้งขึ้น แต่ธีธัชไม่ยอม “ ไม่ได้โว้ย มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี ” ว่าพลางวิ่งเข้าไปหยิบเงินกับคีย์การ์ดแล้ววิ่งออกจากห้องไป ทิ้งให้แฟนสาวอยู่กับธัญธรในห้องเพียงสองคน ธัญธรหันมาและพบว่าไนท์กำลังลองพยายามเอาหมูสับปรุงรสใส่ลงไปในแผ่นเกี๊ยวอีกครั้ง “ มันเยอะเกินไนท์ ถ้าใส่เยอะแผ่นเกี๊ยวมันก็จะไม่หุ้ม ” “ แล้วต้องเอาออกอีกแค่ไหนคะ ” “ นิดเดียว ” เธอเอาออก แต่มันก็ยังไม่มากพอ “ อีก พอครับพอ เยอะเกินแล้ว ถ้าไส้น้อยก็จะไม่สวยเวลาทอดหรือนึ่ง ” “ หูย ทำไมมันยากจังคะ เวลาเห็นธัญทำอาหารทำไมมันดูง่ายไปหมด ” “ คนเรามันก็ถนัดไม่เหมือนกัน ” เขายืนมองเธอหยิบไส้หมูลงไปในแผ่นเกี๊ยวอีกครั้งแล้วส่ายศีรษะอย่างเอ็นดู “ นี่ เดี๋ยวผมทำให้ดู ” แล้วเขาก็ทำสิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือไปยืนอยู่ด้านหลังแล้วยื่นมือทั้งคู่คร่อมตัวเธอ หยิบหมูใส่แผ่นเกี๊ยว ปากก็อธิบายไปด้วย “ นี่ ประมาณนี้ก็พอ เอาวางไว้ที่ตรงกลางแผ่นแล้วเกลี่ยออกแบบนี้ครับ ใช้นิ้วจุ่มน้ำแล้วเอามาแตะ ๆ แทนกาวที่ตรงขอบ ๆ แต่อย่าให้มากเกินไป เพราะถ้ามากเกินไปจะทำให้แผ่นเกี๊ยวยุ่ยและขาดง่าย ” เขาอธิบายแล้วทำเป็นตัวอย่างไปพลาง แต่นักเรียนยืนนิ่งทำตัวแข็งอยู่เช่นนั้น ก็เขาเล่นโอบเธอมาจากทางข้างหลัง เท่ากับว่าตอนนี้เธออยู่ในอ้อมแขนของเขา ความรู้สึกทั้งหลายทั้งปวงที่พยายามกดข่มมันก็พร่างพรูออกมาอีกครั้ง “ เข้าใจไหมครับ ” เขาถามเสียงเรียบราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้น ไนท์พยักหน้าหงึกหงักทั้งที่สิ่งที่เขาสอนมันไม่ได้เข้าหัวเลย “ ไหนลองทำ ” เขาว่า เธอยื่นมือไปหยิบแผ่นเกี๊ยวอย่างเงอะ ๆ งะ ๆ แล้วแตะน้ำแต่มันมากเกินไป “ น้ำเยอะ มันแฉะแล้วเห็นไหม ” เขาโน้มตัวลงมาพูดทำให้ลมหายใจร้อน ๆ มันพ่นอยู่แถวต้นคอ ขนอ่อนเธอลุกเกรียวไปหมด น้ำเยอะ แฉะ นี่เขากำลังพูดถึงอะไรอยู่ “ ไม่ใช่แบบนั้น ไส้เยอะไป ” เขาพูดอีกก่อนจะเอื้อมมือไปเกาะกุมมือเธอเอาไว้ แล้วจับมือทำเสียเลย ปากเขาพร่ำสอน โดยมีแผงอกกว้างเบียดอยู่กับแผ่นหลังของเธอ เป้ากางเกงเบียดสีกับกลีบก้น ไม่รู้เธอคิดไปเองไหมว่าไอ้ลิ่มลำของเขามันกำลังเหยียดขยายจนเธอรู้สึกได้ หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรง ความร้อนแล่นพล่านจนเธอคิดว่าเขาต้องรู้สึกถึงความร้อนจากกายของเธอได้ “ เข้าใจไหมครับ ” เขาถามพลางเอี้ยวคอไปหาเธอ สายตาทั้งสองคู่ได้ประสาน และเขาก็เห็นแววฉ่ำหวานที่กำลังทอประกายของเธอ เช่นเดียวกับเธอที่เห็นความเร่าร้อนอยากกลืนกินในแววตาของเขา ริมฝีปากของเธอเผยออ้าอัตโนมัติ และเขาเองก็กำลังก้มลงมาจนเกือบจะชิดริมฝีปาก แต่แล้วก็...
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม